γράφει ο Βαγγέλης Δεμερτζούδης
Εκεί όπου η Τουρκία, ενωμένη με τον ισραηλινό σιωνισμό και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό έφεραν στη κυβέρνηση τους μαχόμενους τζιχανιστές του Αλ Τζολάνι. Η Δύση που με μένος πολεμούσε για χρόνια τον κοσμικό μπααθισμό του Άσαντ κλείνει τα μάτια μπροστά στους κουστουμαρισμένους τζιχαντιστές της Ταχρίρ αλ Σάμ, αναγνωρίζοντας τους ως νόμιμους και διαπιστευμένους κυβερνήτες με συνταγματική κύρωση. Φυσικά αγνοούν τις διώξεις που υπομένουν δεκάδες Χριστιανοί, ανάμεσα τους πλείστοι ελληνορθόδοξοι, Δρούζοι και άλλες θρησκευτικές μειονότητες. Τα απομεινάρια της βυζαντινής Ρωμιοσύνης τυγχάνουν της πλήρους αδιαφορίας και του ελληνικού κράτους που για χρόνια αντιστρατευόταν το καθεστώς Άσαντ στα πλαίσια των δυτικών εντολών αλλά με περίσσεια χάρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε να δώσει το χέρι του στον τζιχαντιστή σφαγέα, όπως έκανε και ο αγαπημένος του Μακρόν.
Και φυσικά να μην ξεχνάμε και να μην βγάζουμε από το κάδρο την Ρωσία η οποία για χρόνια λειτουργούσε ως ο βασικός υποστηρικτής του Άσαντ, αλλά τον πρόδωσε εν μία νυκτί και μαζί με αυτόν τους δεκάδες Χριστιανούς υπηκόους της Συρίας. Τώρα που ο πρώην μπααθιστής σύμμαχος του βρίσκεται «αιχμάλωτος» κάπου στα αχανή ευρωσιβηρικά εδάφη, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δίνει το χέρι του στον τζιχαντιστή Τζολάνι διαπραγματευόμενος τις επομένες συνεργασίες της «χριστιανικής» Ρωσίας με τον διώκτη των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή. Μετά τον Άσαντ ποιος θα είναι άραγε ο επόμενος στον οποίον θα καρφώσουν το μαχαίρι στη πλάτη οι ύαινες του Κρεμλίνου;
