Την χάσαμε… Ήταν πολύ νέα, μόλις 38 ετών… Μπουμπούκι δεν την έλεγες, αλλά ούτε και τσουκνίδα! Απλά περίμενε τόσα χρόνια έναν άνθρωπο να έρθει να την βγάλει από αυτό το τέλμα και ο άνθρωπος αυτός δεν βρέθηκε ποτέ! Συνεχώς γνώριζε κάτι απίθανους τύπους που είχαν έφεση στα δανεικά. Της τα παίρνανε λοιπόν μέχρι δεκάρας και την άφηναν έρμαιο στην κακολογία του καθενός!
Από τι πέθανε; Φτώχεια καταραμένη σου λέει και δεν υπήρχαν λεφτά για να κάνει γενέθλια της προκοπής, ούτε καν να δώσει ένα χορό! Γιατί όσο και να το κάνεις, σε έναν αστακό, σ’ ένα χαβιάρι, σε μια σαμπάνια, ήταν μαθημένοι και από το χωριό τους οι καλεσμένοι και δε έλεγε να κάναμε γενέθλιο με πατατάκια και ρετσίνα και να μας λένε οι Ούννοι τσίπηδες! Προκειμένου λοιπόν να ρεζιλευτεί ότι δεν υπάρχει χαρτονόμισμα ούτε για κορνιζάρισμα “πρώτης είσπραξης” στον τοίχο συνοικιακού ψιλικατζίδικου, έπεσε τ’ ανάσκελα και προσποιούταν την πεθαμένη, αναβάλλοντας και το γενέθλιο πάρτυ.
Κι ας έραψαν οι κυρίες του καλού κόσμου φορέματα κι ας ξεσκόνισαν οι κύριοι του κακού κόσμου τα επίσημα κοστούμια τους, αυτή τίποτα! Πείσμα τρελλό και ανυποχώρητο. “Δεν κάνω γενέθλια φέτος κύριε” σου λέει! “Ώρα είναι να έρθουν τίποτα που με ζηλεύουν και εποφθαλμιούν την θέση μου και να μου κάνουν καμιά ζημιά”! “Κι άμα λερωθεί η τουαλέτα με ντομάτα, ποιος την καθαρίζει μετά”! Έτσι έδωσε λαβές σε μερικούς να πουν ότι φοβήθηκε και να την κατηγορήσουν ότι ξόφλησε οριστικά.
Η Τία ΜΑΣ όμως, ως γυναίκα είναι πονηρή και σκληρό καρύδι και δεν το βάζει εύκολα κάτω! Μπορεί να έπεσε σε κώμα, μπορεί να υπολειτουργεί προσωρινά, μπορεί να ανέστειλε τις εορταστικές εκδηλώσεις μέχρι νεωτέρας, αλλά θα έρθει η ώρα που θα ξυπνήσει και τότε… αλλοίμονο σε όποιον βρεθεί δίπλα της! 38 χρόνια την ζούμε και γνωριζόμαστε καλά!
