γράφει ο Μιχάλης Τάντης
Αφορμή για το άρθρο είναι μια δημοσίευση του φίλου Γιώργου, στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook. Μια φωτογραφία από την εορταστική εκδήλωση του Δήμου Αθηναίων, για την έλευση του νέου έτους.
Ήταν μια πολύ βαρετή φωτογραφία. Μόνο άνδρες υπήρχαν, όλοι σκουρόχρωμοι και με τα κινητά τους στα χέρια να απαθανατίζουν στιγμές από τους εορτασμούς.
Καθόλου βαρετό δεν ήταν το σχόλιο του Γιώργου: «Μα ούτε ένα αλληλέγγυο κορίτσι ανάμεσα τους βρε παιδιά;»
Και είχε δίκιο. Όσες φωτογραφίες και αν είδαμε στο διαδίκτυο, οι γυναικείες παρουσίες αλληλέγγυων, αντισεξιστών, φεμινιστριών αλλά και γενικότερα «ανθρωπιστών» δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε.
Έπρεπε οι φίλοι αντιρατσιστές να μοιραστούν τις γιορτινές αυτές στιγμές με τους ανθρώπους που ήρθαν εδώ για να γλιτώσουν από τον πόλεμο. Έπρεπε να γιορτάσουν μαζί τους εκείνοι που πρεσβεύουν θεμελιώδεις για τον πανανθρώπινο πολιτισμό αρχές, όπως η αλληλεγγύη.
Είχαν καθήκον να συνεορτάσουν ώστε η ένταξη των «παρατύπων» στην ελληνική κοινωνία να βοηθηθεί περισσότερο και να εξελιχθεί πιο ομαλά.
Είχαν υποχρέωση να πάρουν και τα παιδιά τους μαζί. Τα μικρά παιδιά έπρεπε να δουν ότι «το χρώμα δεν κάνει τη διαφορά», να δουν συνήθειες και συμπεριφορές άλλων λαών, «αδερφών λαών». Εν ολίγοις έπρεπε να μεριμνήσουν για την παιδεία των παιδιών, ώστε αυτά να μη γίνουν ποτέ «ρατσιστές»…
Η λεζάντα του Γιώργου αν και τελείωνε με ερωτηματικό, ήταν συμπέρασμα διαυγές και απόλυτο, με τελεία και παύλα.
Κάποιος θα μας ρωτήσει πως ξέρουμε ότι δεν υπήρχαν τέτοιοι. Αν υπήρχαν θα μας είχαν πρήξει με τις αλληλέγγυες φωτογραφίες τους.
Είναι γνωστό ότι οι αυταπάτες δεν χαρακτηρίζουν τους εθνικιστές. Είναι πλέον δεδομένο ότι ο αντιρατσιμός τους έχει όρια. Όρια μέχρι τους εμπορικούς δρόμους, μέχρι τη πόρτα του σπιτιού τους, μέχρι τα τουριστικά θέρετρα.
Άφησαν το κέντρο της Αθήνας στους φίλους τους και για τον εαυτό τους κράτησαν τα νυχτερινά κέντρα, τα εξοχικά τους και χιονοδρομικά κέντρα. (Καμία αντικαπιταλιστική ευαισθησία, απαράδεκτο…)
Τώρα που τα φώτα των στολισμών θα σβήσουν, το εορταστικό πνεύμα θα μας αφήσει και θα επανέλθουμε στα γνωστά και τραγικά της καθημερινότητας.
«Παράτυποι» θα συνεχίζουν να έρχονται. Οι φίλοι μας οι αντιρατσιστές, αφού χόρτασαν φαγητό (το οποίο ούτε αυτό μοιράστηκαν), αφού έβγαλαν τις γιορτινές τους φωτογραφίες και ξέχασαν τα αδέρφια τους, θα γυρίσουν να θυμίζουν στους υπόλοιπους ότι για όλα φταίει ο ρατσισμός.
Είναι η αντίφαση μεταξύ λόγων και πράξεων όμως που θα τους χαντακώσει. Η στιγμή που κανείς δεν θα τους δίνει σημασία και θα αντιδράσει στην επιβολή των θέσεών τους που επιχειρούν, είναι κοντά.
Η πραγματικότητα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός τους. Η πραγματικότητα όμως είναι και το δικό μας μεγαλύτερο όπλο. Ξέρουν ότι δεν είμαστε εύκολος αντίπαλος.
Όταν η πραγματικότητα υποχρεώσει τους συμπολίτες μας να αντιδράσουν σε όλα όσα έρχονται, τότε θα είναι η ώρα που ο εθνικισμός θα δώσει μια πολύ μεγάλη μάχη.
Καλή χρονιά σε όλους και για όλα. Θερμές ευχές για υγεία, οικογενειακή και προσωπική ευτυχία και επαγγελματική επιτυχία.
