γράφει ο Μιχάλης Τάντης
«Ο πόλεμος είναι ειρήνη, η ελευθερία είναι σκλαβιά, η άγνοια είναι δύναμη». Μια από τις γνωστότερες φράσεις βιβλίου πολιτικής σκέψης. Το πασίγνωστο «1984» του Τζορτζ Όργουελ πολλές φορές έχει χαρακτηριστεί προφητικό και ίσως όχι άδικα.
Δεν θα μιλήσουμε όμως για βιβλία, απλά θα αφήσουμε την ρήση του Όργουελ να μας παρασύρει σε σκέψεις.
Σε σκέψεις που πηγάζουν από τη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που θέλει τη χώρα να είναι ανεπισήμως αλλά σαφώς επί της υποδοχής «μεταναστών», ανθρώπων που εισέρχονται στη χώρα παρανόμως και χωρίς να λογοδοτούν. Οι γκετοποιημένες περιοχές ολοένα αυξάνονται και δυναμώνουν και η στιγμή που οι άνθρωποι αυτοί θα μας λένε ότι «αυτοί κάνουν κουμάντο» δεν αργεί καθόλου. Η πάγια στάση της μεταπολιτευτικής πολιτείας δεν μας εξασφαλίζει την ασφάλεια αλλά και την έννομο τάξη. Συρράξεις μεταξύ παράτυπων συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά, αλλά εμείς δεν πρέπει να αντιδρούμε, δεν πρέπει να ενεργήσουμε, δεν πρέπει να κρίνουμε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι επιτελούμε ένα τεράστιο ανθρωπιστικό καθήκον. Στον πόλεμο που μας έχουν επιβάλλει, εμείς απαντάμε με απάθεια και με το πέπλο του ανθρωπισμού. Άρα ναι, ο πόλεμος είναι ειρήνη. Μια ειρήνη που μας επιβάλλεται, ώστε να μη χαρακτηριστούμε ρατσιστές.
Φιμωμένοι λοιπόν για το «μεταναστευτικό» και όχι μόνο. Ποιος θα πίστευε ότι την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, η λογοκρισία και οι ιδεολογικές καταδίκες θα ήταν πλέον μια πραγματικότητα; Κανείς δεν θα διαφωνήσει, ότι στις μέρες μας, τα ΜΜΕ και οι διαδικτυακές πλατφόρμες, επιλέγουν τι θα προβάλλουν και τι θα θάψουν. Ό,τι νεοταξικό χαίρει μεγάλης προβολής ενώ οι παραδοσιακές φωνές αφού λοιδορηθούν φιμώνονται, καθώς η ελευθερία του 21ου αιώνα είναι ελευθερία για λίγους, είναι ελευθερία για όσους βολεύουν. Η ελευθερία στις μέρες μας είναι σίγουρα σκλαβιά. Σκλαβιά της ελεύθερης και αντιδραστικής σκέψης.
Η σκέψη μας διαφέρει. Διαφέρει γιατί ενώ πηγάζει από το παρελθόν, προσαρμόζεται στο παρόν και στοχεύει στο μέλλον. Η σκέψη όμως θέλει τροφή. Τα καθημερινά ερεθίσματα σίγουρα είναι πολλά αλλά η γνώση είναι εκείνη που πυροδοτεί τη κριτική. Γνώση… Μια λέξη που μόνο απογοήτευση προκαλεί όταν βλέπεις τους Έλληνες μαθητές να μη γνωρίζουν τι συνέβη το 1940, ποιος ήταν ο Σωκράτης, αλλά να ξέρουν ότι οι άνθρωποι δεν έχουν φύλο. Αυτή η σήψη είναι το χώμα στο οποίο έχει ριζώσει η νεοταξική κατρακύλα. Η άγνοια των νεοελλήνων είναι η δύναμη των εθνομηδενιστών.
Οι εθνικιστές όμως είμαστε εδώ. Με τα όποια μέσα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, λέμε ένα ρητό, σαφές και αδιαπραγμάτευτο «ΟΧΙ».
Όχι σε εκείνους που έκαναν τη πατρίδα μας χώρο υποδοχής παράτυπων, όχι σε εκείνους που μας θέλουν φοβισμένους και περιορίζουν την ελευθερία μας, όχι σε εκείνους που κατήντησαν τον έρωτα μια σεξουαλική κωμωδία.
Η κανονικότητα που εμείς πρεσβεύουμε θα λείψει πολύ σύντομα, αυτό είναι σίγουρο.
Το θέμα είναι, οι συμπολίτες μας θα παραδεχτούν ότι οι εθνικιστές είχαμε δίκιο;
