Σε σχέση με την «μεγάλη εικόνα» την πολιτικής, ο εθνικιστικός χώρος έχει τα δικά του ζητήματα να επιλύσει, τα δικά του προβλήματα, τις δικές του προκλήσεις να αντιμετωπίσει. Έτσι ώστε να προχωρήσει μπροστά και τελικά να εκπληρώσει την αποστολή του, ή τουλάχιστον, να αποσοβήσει τα χειρότερα που έρχονται για την πατρίδα μας. Διότι εν τέλει, ποιος είναι ο ρόλος ενός δυνατού εθνικιστικού κινήματος; Αν όχι το να δρα προς όφελος της ίδιας της πατρίδας;
Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα
Τα πράγματα στον εθνικιστικό χώρο φαίνεται να είναι βαλτωμένα, Στην βουλή οι πατριώτες εκπροσωπούνται από ένα κόμμα που είναι χωρίς κανέναν χαρακτήρα, το κόμμα της Χρυσής Αυγής προσπαθεί να συνέλθει από την ήττα του έχοντας παράλληλα την δυσκολία της εναντίον της δίκης, και από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποιες φωνές και κινήσεις όπως αυτές της ΕΛΑΣΥΝ του Γιάννη Λαγού που εμφανίστηκε πριν λίγους μήνες και εμφανίζει δυναμική και διάσπαρτα κόμματα και που ενώνονται και χωρίζονται.
Την ώρα που τα διεθνή γεγονότα τρέχουν, την ώρα που η αντικατάσταση πληθυσμού στην Ελλάδα εξελίσσεται, την ώρα που έχουμε άλλη μια κυβέρνηση κατώτερη των περιστάσεων.
Οι πατριώτες θέλουν να αντιδράσουν, προσπαθούν να ακουστεί η φωνή και τα αιτήματά τους, όμως ο περίγυρος τους κάνει να μοιάζουν πολύ ανίσχυροι. Οι περισσότεροι βρίσκονται σε αναμονή και στις συζητήσεις κυριαρχεί η αναζήτηση κάποιου προσώπου που θα παίξει τον ρόλο του ηγέτη, του καθοδηγητή.
Έλλειψη Ηγέτη και βαρίδια
Όμως ας είμαστε ειλικρινείς. Αυτή την στιγμή, δεν φαίνεται κάποιο από τα υπάρχοντα στελέχη του εθνικιστικού χώρου να έχει τις ικανότητες και τα εφόδια για να παίξει τον δύσκολο ρόλο του ηγέτη. Όλοι φέρουν τα βάρη του παρελθόντος, όλοι κουβαλούν παθογένειες και παλιές νοοτροπίες οι οποίες μας έφεραν στην σημερινή θέση.
Και όμως. Κόμματα και κομματίδια, συνεχίζουν να εμφανίζονται, φωστήρες και αρχηγοί ξεπετάγονται από εδώ και από εκεί, και γενικά, υπάρχει ένα πλήθος ανίκανων ουσιαστικά «παραγόντων» που ζητάει από τον εαυτό του τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ουσιαστικά, όλοι αυτοί επιζητούν κάποιο όφελος, είτε οικονομικό είτε πολιτικό. Είτε πολύ απλά είναι βαρίδια που έρχονται από το παρελθόν και απλά συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες.
Υπάρχει περιθώριο αντίδρασης;
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση αποτελμάτωσης, όσοι σκέφτονται ακόμα υγιώς, όσοι έχουν ακόμα την φωνή της αφύπνισης μέσα τους, έχουν περιθώρια αντίδρασης; Διότι, αν πρόκειται απλά να συντηρήσουμε αυτή την κατάσταση τότε, ας αποσυρθούμε όλοι οριστικά από την πολιτική δραστηριοποίηση. Η λύση βρίσκεται αρχικά στον αποδυθούμε σε έναν αγώνα αυτογνωσίας. Ας αφήσουμε στην άκρη τα παιχνίδια της πολιτικής επικαιρότητας και ας δούμε πόσο ανεπαρκής είναι η εικόνα του εθνικιστικού κινήματος μέσα στην γενική εικόνα. Πού έχουν φτάσει τα πράγματα, πού έχουμε οδηγήσει τον «κόσμο μας» και ας αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες. Τις δικές μας πρωτίστως και όχι των άλλων.
Το μέλλον βρίσκεται στην ποιότητα
Έπειτα, έχουμε να δουλέψουμε χάριν της ποιότητας και όχι της ποσότητας, χάριν της ουσίας και όχι των εντυπώσεων. Ας παραμερίσουμε τα εκλογικά παιχνίδια και τα μικρά ή μεγαλύτερα οφέλη και ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Μαζεύοντας τους ποιοτικούς ανθρώπους, τα στοιχεία που έχουν την ικανότητα και την θέληση, όχι τους τυχοδιώκτες. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να γίνει όχι πάνω στο παλιό οικοδόμημα, αλλά χτίζοντας καινούρια θεμέλια από την αρχή. Η λύση δεν βρίσκεται στον να αναφανεί ένας αρχηγός με υπερδυνάμεις και χαρίσματα, αλλά στο να πλάσουμε τις προϋποθέσεις ώστε εμείς οι ίδιοι να δημιουργήσουμε κάτι υγιές, μέσα από το οποίο σταδιακά και μακροπρόθεσμα θα ξεπηδήσουν τα καινούρια στελέχη του εθνικιστικού κινήματος.
Νέα, συγκροτημένα, υγιή, δυναμικά.
