του Γιώργου Δημητρούλια
Δημ. Συμβούλου Καλαμάτας
Πριν από αρκετό καιρό, βρισκόμουν σε ένα συγγενικό σπίτι προκειμένου να επισκεφτώ έναν συγγενή μου επιστήμονα της ιατρικής, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και δεινός μελετητής της αρχαίας μας φιλοσοφίας, που μένει μόνιμα στο εξωτερικό. Μετά από πολλές έρευνες που έχει κάνει σε δύσκολες ασθένειες μου αποκάλυψε ότι αυτές είναι ψυχοσωματικές. Σε ερώτησή του γιατί δεν είμαι ομιλητικός στην συζήτηση που γινόταν στον χώρο, η απάντησή μου ήταν ότι σέβομαι τους παρόντες που όλοι είχαν άσπρα μαλλιά. Μου απήντησε ότι πολλές φορές τα άσπρα μαλλιά λένε κουταμάρες.
Αυτό το περιστατικό μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας ένα άρθρο σχετικά με την εθνική εξωτερική πολιτική ενός πατριάρχη και ιδρυτή του νεότερου ελληνικού εθνικισμού, ο οποίος θέλει να μας πείσει ότι ο μόνος αληθής και εθνικός δρόμος είναι αυτός της Κίνας γι’ αυτό πρέπει να προσδεθούμε στο άρμα της.
Πολλοί Έλληνες εθνικιστές, με ελαφρά την καρδία και με τις επιπτώσεις της πολιτικής διαχρονικά των ατλαντιστών από την μία και των Σλάβων από την άλλη, θα δουν θετικά αυτήν την θέση. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Ελληνισμός και Ευρώπη
Έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε δυαδικά, δηλαδή λευκό – μαύρο, αν και συνήθως τα πάντα είναι πολύ πιο σύνθετα. Έτσι οι εφήμεροι άνθρωποι, όπως μας λέει ο Ιταλός φιλόσοφος Έβολα, βλέπουν τα γεγονότα με άξονα το όριο της ζωής τους και δεν τους ενδιαφέρει η ουσία που μπορεί να είναι πολύ παλαιότερη. Η Ευρώπη και κατ’ επέκταση ο Δυτικός Πολιτισμός, έχει όχι μόνο την αφετηρία του, αλλά και εδράζεται στον Ελληνισμό. Αν τώρα εμείς γίναμε οι παρίες της Ευρώπης και όλης της Δύσης σε αυτό φταίμε εμείς που αφήσαμε ξένες δυνάμεις να κυριαρχήσουν και μπήκαμε στο περιθώριο. Υπάρχουν όμως τμήματα του Ελληνισμού που διαπρέπουν παγκοσμίως και τρανό παράδειγμα ότι, όπως έγραψε η εφημερίδα Wall Street Journal, οι Έλληνες πλοιοκτήτες από το 2015 έχουν αγοράσει από την Γερμανία 140 πλοία χωρητικότητας 4,6 εκατ. τόνων, την στιγμή που η Γερμανία έχει βάλει «τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι» στην οικονομία του ελλαδικού κράτους.
Υπάρχει ωφέλεια από την Κίνα;
Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από την εποχή της 21ης Απριλίου που ο Μακαρέζος είχε υπογράψει σύμβαση με τους Κινέζους προς όφελος και των κρατών. Σήμερα η Αμερική του Trump επιβάλλει δασμούς στην Κίνα προκειμένου να σταματήσει την οικονομική εισβολή τους. Το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ τρομάζει και αυτό είναι κάτι που συμμερίζονται οι ευρωπαϊκές εταιρίες και δεν είναι τυχαίο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πήρε το μέρος της Αμερικής σε αυτόν τον ανταγωνισμό βλέποντας τον κίνδυνο. Ο κίνδυνος προκύπτει από δύο γεγονότα: το πρώτο είναι ότι οι κινεζικές τράπεζες που ελέγχονται ολοκληρωτικά από το κράτος βοηθούν τις κινεζικές εξαγωγές και το δεύτερο είναι με το κινεζικό πρόγραμμα «Made in China 2025», η Κίνα προωθεί την καινοτομία και τον τεχνολογικό ανταγωνισμό γιατί από αντιγραφέας που ήταν ξεπέρασε τον δάσκαλο.
Όταν λοιπόν διαβάζω ότι οικονομικά έχει όφελος η Κίνα από την Ελλάδα μου έρχεται στο μυαλό η φράση του Τσίπρα ότι οι αγορές θα χορεύουν σύμφωνα με τον ρυθμό των νταουλιών του Τσίπρα, Φυσικά έγινε το αντίστροφο αλλά ποιος τα θυμάται αυτά.
Ένας πολιτιστικός ιμπεριαλισμός
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι ότι η Κίνα ουδόλως θα ενδιαφερθεί και στρατιωτικά για την Ελλάδα και για έναν λόγο παραπάνω ότι ο Ζωτικός της Χώρος βρίσκεται μακριά. Κάποιοι μιλούν για τα οφέλη που θα έχει η Κίνα από τους νέους δρόμους του μεταξιού, με έναν από αυτούς θα έχει όφελος και η Πατρίδα μας. Εδώ είναι ο κίνδυνος που θα περιγράψουμε πιο κάτω γιατί όχι μόνο θα έχουμε μείωση μισθών αλλά και εισαγωγή φθηνών εργατικών χεριών.
Πολιτιστικά η Ελλάδα με την Κίνα είναι οι δύο ποιο αρχαίοι λαοί, αλλά αυτοί δεν αποτελούν μέρη ενός πολιτισμού αλλά δύο διαφορετικών. Και μπορεί με τον συγκρητισμό να βρίσκουμε κοινά στοιχεία αλλά κατ’ ουσία υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Οι άνθρωποι των διαφορετικών πολιτισμών έχουν διαφορετικές απόψεις για τις σχέσεις μεταξύ τους, για την έννοια του Θεού και την σχέση Αυτού με τον άνθρωπο, για την σχέση του ατόμου μέσα στην ομάδα, στην σχέση του πολίτη με το κράτος και την σχέση του άνδρα με την γυναίκα. Έχουν διαφορετικές απόψεις για τα δικαιώματα και τις ευθύνες του πολίτη και του πολιτικού, της ελευθερίας, της εξουσίας και όλα αυτά είναι προϊόντα διεργασιών σε βάθος αιώνων.
Μια θεμελιώδεις διαφορά είναι πως αντιλαμβάνεται την έννοια του κράτους. Για τον Δυτικό το κράτος θεσπίζει αναγκαίους κανόνες για την τήρηση της τάξης στην ελεύθερη αγορά που ζούμε και όταν παραβεί ορισμένα πλαίσια θεωρείται φυσική η αντίσταση των πολιτών σε αυτό ή η ανατροπή του. Για τους Κινέζους, όμως, το κράτος είναι το υπέρτατο καλό, γιατί εξασφαλίζει την τάξη και ανατρέπει το χάος. Το κράτος έχτισε την οικονομία της αγοράς, καθόρισε τους στόχους, προσπαθεί να βρει τρόπους για να επιτευχθούν, σχεδιάζει το μέλλον για το καλό της χώρας.
Ο μελλοντικός φυλετικός μας θάνατος
Μόνο ο πληθυσμός της Κίνας, χωρίς την πλημμυρίδα των υπόλοιπων Ασιατών, ξεπερνά το 1,5 δισεκατομμύριο ανθρώπων και η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από το όριο των 10 εκατομμυρίων ψυχών. Δηλαδή ολόκληρη η Ελλάδα είναι μια κωμόπολη της Κίνας. Φαντασθείτε τι έχει να γίνει αν στο μέλλον η κινέζικη πολιτική είναι να επανδρώσουν τους νέους δρόμους του μεταξιού με φθηνά κινέζικα χέρια. Αυτό που βλέπουμε σήμερα στο κέντρο των Αθηνών με τις συνοικίες των Κινέζων θα γίνει μια πραγματικότητα για όλη την Ελλάδα. Για τον Δυτικό ο χρόνος είναι περιορισμένος. Δίνεται μεγάλη έμφαση στο «σήμερα» και το «τώρα». Όλα είναι ευκαιρίες που πρέπει να τις αρπάξει το άτομο στον κατάλληλο χρόνο και να τις εκμεταλλευτεί. Για τον κινέζο ο χρόνος είναι σχεδόν ακαθόριστος και κινείται από δεκαετίες ή και αιώνες μέχρι να εντοπιστεί η σωστή χρονική περίοδος. Άρα με την πάροδο του χρόνου θα φανεί και η δράση γιατί για τον Κινέζο ο χρόνος είναι σύμμαχος και τα αποτελέσματα θα φανούν στο τέλος.
Κάπως έτσι θα επέλθει και ο μελλοντικός σιωπηλός αφανισμός μας.
