Σαν σήμερα 30 Ιανουαρίου 1984 ιδρύθηκε το κόμμα της ΕΠΕΝ. Από το πολύτιμο για την πολιτική ιστορία της χώρας μας του «Ελεύθερου Κόσμου» το οποίο κάποια στιγμή θα φέρουμε στην δημοσιότητα, αντιγράφουμε το κύριο άρθρο της εφημερίδας της Κυριακής 5 Φεβρουαρίου 1984.
Η Πολιτικοποίηση Παπαδόπουλου «Έκοψε» Την Πολιτική Τράπουλα
Η χρηματοδότηση των Κομμάτων
Κατά κοινή ομολογία η ιδρυτική συνέλευση της ΕΠΕΝ απετέλεσε το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός του επταημέρου. Έπειτα από μία δεκαετία περίπου ο αρχηγός της Επαναστάσεως της 21. 4. 1967 με το μήνυμά του προς αυτήν έλυσε την σιωπή του. Και δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι απόφασή του είναι η ενεργός-έστω και από τον Κορυδαλλό-ανάμειξή του στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδος.
Και προηγουμένως ο κ. Γ. Παπαδόπουλος είχε υποστηρίξει κόμματα και κινήσεις που κατά την γνώμη του ήσαν χρήσιμα για τον τόπο. Το έκανε όμως εμμέσως και σιωπηρά.
Τώρα για πρώτη φορά με το μήνυμά του προς την ΕΠΕΝ τίθεται επικεφαλής του Νέου Κόμματος δίνοντας και τις κατευθυντήριες οδηγίες της δραστηριότητάς του. Γι’ αυτό και η ίδρυση της ΕΠΕΝ κατ’ αντικειμενικούς παρατηρητές, αποτελεί σταθμό στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας.
Το πολιτικό κατεστημένο ήταν φυσικό να θορυβηθεί από την εμφάνιση στην πολιτική κονίστρα του κ. Γ. Παπαδόπουλου. Διότι διαβλέπει κατ’ έγκυρους κύκλους, ότι αυτή δεν είναι μία σπασμωδική κίνηση του αρχηγού της Επαναστάσεως αλλά μία, όπως αποδεικνύει και το μήνυμά του, προσεκτική και μελετημένη πολιτική ενέργεια.
Και κάτι ακόμα επισημαίνεται από τους ανεξάρτητους πολιτικούς παρατηρητές: Το επίκαιρο, χρονικά, της εμφάνισής του. Εν όψει των ευρωπαϊκών εκλογών η Κίνηση Παπαδοπούλου, παρατηρούν οι ίδιοι κύκλοι, ανατρέπει όλα τα δεδομένα στα οποία «Νέα Δημοκρατία», ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ στήριζαν τον εκλογικό ανταγωνισμό τους.
Για να διαιωνίζεται η συμπεφωνημένη αντιδικία. Όπως παρατήρησε επιγραμματικά πρώην υπουργός «και αυτό το παράδοξο μας εισήγαγε το μεταπολιτευτικό καθεστώς. Δεν μας έφτανε η συμπεφωνημένη λύση που μας επέβαλαν στο Κυπριακό οι ξένοι, αποκτήσαμε τώρα και την συμπεφωνημένη αντιδικία μεταξύ των κομμάτων που έχει το ψευδώνυμο «ήπιο κλίμα». Τώρα όμως τα πράγματα δεν είναι ρόδινα γι’ αυτούς.
Διότι ένας νέος πολιτικός οργανισμός υπεισέρχεται στην πολιτική ζωή, ο οποίος είναι αντίθετος προς τα μεταπολιτευτικά παιχνίδια. Και είναι γνωστό στους πρωταγωνιστές της μεταπολίτευσης το πολύτιμο δυναμικό της κίνησης Παπαδοπούλου. Αυτό κατά κοινή παραδοχή εγκλωβίζονταν με διάφορα τεχνάσματα στις γραμμές τους, θα βρει όπως απέδειξε η πρωτοφανής προσέλευση των 30.000 συνέδρων, διέξοδο στην ΕΠΕΝ.
Εν όψει αυτών των κινδύνων το πολιτικό κατεστημένο εγκατέλειψε την προσφιλή μέθοδο της σιωπής που τηρούσε στο παρελθόν. Η ίδρυση της ΕΠΕΝ προκάλεσε και δηλώσεις και πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα στον Τύπο. Μία προσεκτική μελέτη τους αποδεικνύει σε ποιόν βαθμό σύγχυσης βρίσκονται.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απείλησε ότι η κυβέρνηση «θα είναι αμείλικτη για οποιονδήποτε κινηθεί εκτός των συνταγματικών πλαισίων».
Αλλά όπως παρατηρείται η ΕΠΕΝ δεν έχει ανάγκη να κινηθεί εκτός συνταγματικών πλαισίων. Αντιθέτως, τόσο το μήνυμα του Αρχηγού της όσο και οι εισηγήσεις των συνέδρων επιμένουν ότι θα κινηθούν εντός των συνταγματικών πλαισίων. Και θα αξιώσουν μάλιστα όπως τονίζουν και οι αντίπαλοί της να κινηθούν «εντός αυτού».
Η «Νέα Δημοκρατία» εξ’ άλλου κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι αυτή υπέθαλψε την κίνηση Παπαδόπουλου για να αρχίσει ένας διάλογος για το πώς, με ποιόν τρόπο βγήκε από τον Κορυδαλλό το μήνυμα του κ. Γ. Παπαδοπούλου.
Όπως όμως παρατήρησαν πολιτικοί παρατηρητές, το ζητούμενο δεν ήταν αυτό, δηλαδή το πώς διοχετεύθηκε το μήνυμα αλλά το περιεχόμενό του.
Η Νέα Δημοκρατία αντιπαρήλθε τα όσα εκθέτει ο αρχηγός της Επαναστάσεως για τα δεινά του τόπου για τα οποία ουκ ολίγες ευθύνες επιρρίπτει σε αυτήν.
Στο ίδιο σενάριο κινήθηκε και ο φιλικός της Τύπος. Με μικρές παραλλαγές.
Πρέπει να σημειωθεί μόνον η άποψη της «Εστίας» για την οποία υπήρξε ανεπίκαιρη η ίδρυση της ΕΠΕΝ, με την αιτιολογία ότι «ακόμη δεν είναι γνωστό αν με τις Ευρωεκλογές συμπέσουν και οι εκλογές του ελληνικού κοινοβουλίου για τις οποίες θα χρειαστεί συμπαράταξη σε ενιαίο μέτωπο όλων των αντιμαρξιστικών δυνάμεων». Η άποψη αυτή όσο και αν είναι καλοπροαίρετη, είναι εν’ τούτοις ανεδαφική.
Παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η ΕΠΕΝ ιδρύθη και είναι ικανή γι’ αυτό να προκαλέσει ρήγμα στο πολιτικό κατεστημένο της μεταπολίτευσης και όχι να συντηρήσει το ένα σκέλος αυτής –την Νέα Δημοκρατία.
Ο αγώνας της είναι πολύπλευρος και οι συνέπειες θα είναι ισομερείς για όλους τους αντιπάλους της. Γι’ αυτό και παρετηρήθη ότι η ΕΠΕΝ αποτελεί την αφετηρία νέων εξελίξεων που θα περιλαμβάνει όλα τα μέχρι τώρα σχήματα.
Για τους ψύχραιμους παρατηρητές η κίνηση Παπαδοπούλου ούτε με απειλές ούτε με παραινέσεις μπορεί να σταματήσει. Αλλά ούτε και με την αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Πράγματι από καιρό φημολογούταν ότι η κυβέρνηση παρά τις δεσμεύσεις που ανέλαβε δια του κ. Γεννηματά, όταν αυτός ήταν υπουργός Εσωτερικών ότι « η χώρα θα οδηγηθεί στις Ευρωεκλογές με το εκλογικό σύστημα του 1981» σχεδιάζει την αλλαγή του εκλογικού συστήματος, φοβούμενη την ανάπτυξη των μικρών κομμάτων του 1981 σε βάρος της και της ΝΔ. Μία τέτοια όμως τροποποίηση μετά την σύσταση της ΕΠΕΝ δεν είναι πιθανή. Γιατί θα έχει καταλυτικές συνέπειες μεγαλύτερες των προβλεπόμενων.
Δεν απομένει λοιπόν τίποτε άλλο στην κυβέρνηση άλλο από το να κανονίσει την διανομή των 2 δισεκατομμυρίων με τους ομότιμούς της -της Βουλής του 1981.
Για να γίνουν παρ’ όλα αυτά οι εκλογές κατά το πρότυπο των αμερικανικών και των ρωμαϊκών θριάμβων προς δόξαν της Δημοκρατίας, για την υπεράσπιση της οποίας τόσο κόπτονται.
