Τα αποτελέσματα της ανεξέλεγκτης έλευσης “παρατύπων” δεν αργούν να εμφανιστούν. Στην αρχή είχαμε τις εικόνες εξαθλίωσης που γέμιζαν τον τηλεοπτικό χρόνο των καναλιών, μετά τις εκδηλώσεις συμπαράστασης, μετά τα οδοιπορικά στους καταυλισμούς. Τώρα αυτά δεν πουλάνε, τα έχει συνηθίσει το τηλεοπτικό κοινό. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τους “refugees welcome – bring your families”. Γιατί τα δύσκολα;
Το France24 μετά από ένα οδοιπορικό στην Ελληνική πρωτεύουσα, απεκάλυψε όλα αυτά που οι “ξενοφοβικοί” λέγαμε και μάλλον κάποιοι δεν ήθελαν να γίνει. Τα στέκια εκπόρνευσης νεαρών “παρατύπων” είναι πλέον δεδομένα. Η πλατεία Ομονοίας, το Πεδίον του Άρεως και η πλατεία Βικτωρίας κάθε βράδυ μετατρέπονται σε πιάτσες εκπόρνευσης εφήβων, σύμφωνα με το οδοιπορικό κυρίως Αφγανών.
Η…πράξη πολλές φορές γίνεται πίσω από θάμνους αντί σε κάποιο σπίτι και μερικές φορές χωρίς προφύλαξη.
Ο Mohammad Mirzay που δουλεύει σε ανθρωπιστικό οργανισμό αφηγείται μεταξύ άλλων:
«Μια μέρα εργάστηκα ως διερμηνέας για έναν Πακιστανό που είχε μόλις διαγνωστεί θετικός για τον ιό HIV. Έπρεπε να του εξηγήσω τα πάντα. Δεν είχε ιδέα τι σήμαινε η διάγνωση. Δεν είχε ακούσει ποτέ για το AIDS. Δεν είχε επίσης ακούσει ποτέ για προφυλακτικό. Δεν ήξερε αν είχε κολλήσει τον ιό κατά τη διάρκεια σεξουαλικής πράξης ή κατά τη διάρκεια χρήσης ναρκωτικών. Μερικές φορές οι πελάτες δεν χρησιμοποιούν προφυλακτικό επειδή δεν ενδιαφέρονται για αυτά τα αγόρια. Αυτές οι απρόσεκτες πρακτικές θέτουν τις ζωές πολλών ανθρώπων σε κίνδυνο».
Όσο για τα ναρκωτικά δίνουν και παίρνουν. Πολλές φορές η χρήση τους γίνεται με κοινή σύριγγα, κάτι που σε συνδυασμό με το ενδεχόμενο κάποιος χρήστης να πάσχει από AIDS δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για το τι μπορεί να επακολουθήσει. Δεν είναι ρατσισμός, είναι η πραγματικότητα.
Πόσο υπερήφανοι νιώθουν εκείνοι που στην αρχή άνοιξαν τις αγκαλιές τους στους “παράτυπους”; Αυτή τη καλύτερη ζωή μας έλεγαν ότι θα βρουν εδώ; Τι θα κάνουν για αυτή τη κατάσταση;
Γνώριζαν την αδυναμία αλλά και την ανικανότητα του κράτους να διαχεριστεί μια τέτοια κατάσταση, αλλά εκείνοι συνέχισαν. Και το κράτος όμως δεν διαφέρει από αυτούς. Ήταν το ίδιο κράτος που με το ένα χέρι τους έβγαζε από τα φουσκωτά και με το άλλο ζητιάνευε την οποιαδήποτε βοήθεια.
Στο τέλος σήκωσε και τα δυο του χέρια ψηλά και τελείωσε η ιστορία.
Θύματα είμαστε όλοι οι Έλληνες που βλέπουμε μέρα με την μέρα τη κατάσταση να χειροτερεύει και είμαστε εμείς που θα υποστούμε τις συνέπειες.
Είμαστε εμείς που αντιμετωπίζουμε όλα αυτά στους δρόμους των πόλεών μας και που η κάθε αντίδραση ενδέχεται να επιφέρει δικαστικές διαδικασίες λόγω του νομοθετημένου αντιρατσισμού.
Τώρα όμως καταλάβαμε ότι αδίκως ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο θέμα. Οι αριστεροί κυβερνώντες τώρα τρέχουν για το eurogroup και όλα τα άλλα….
