γράφει ο Σπυρίδων Αλφαντάκης
Δ.Ν., Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
«Η θέσις είναι καλή. Αλλά δεν υπάρχει προαγωγή» έλεγεν ό Φαλλιέρος είς τόν Πουανκαρέ, τό 1913, όταν τώ παρέδιδε τήν προεδρίαν τής Γαλλίας. Τί θέλει λοιπόν ό επιμηθεύς; Η προεδρία τής δημοκρατίας δεν είναι πλέον διαθέσιμος. Να ξαναγίνη πρωθυπουργός ως ελπίζει ό συμπαθής δημοσιογράφος (καί δικηγόρος) τού τηλεοπτικού σταθμού ΚΟΝΤΡΑ (τόν οποίον ωρισμένοι θυμούνται ως υπουργόν εργασίας με ερυθρό μαγιώ, πούρο, χαρτοφύλακα καί σωματοφύλακας είς τήν παραλίαν τού ξενοδοχείου «Αφροδίτη» τού Αστέρος Βουλιαγμένης), ό οποίος νοσταλγεί τάς τελευταίας ημέρας του ως υπουργός; Απίθανον. Έστω όμως ότι τόν απασχολεί η…«παράταξις». Απασχολεί καί τήν ΕΣΤΙΑ. «Μην περιφρονείτε κανενός τήν ευαισθησίαν» προέτρεπεν ο Μπωντλαίρ. Μάλιστα. Γενόμενος πρωθυπουργός χάριν αποκλειστικώς τών ψήφων τών βουλευτών τού ΠΑ.ΣΟ.Κ., μεθ’ ών εκυβέρνησε σχεδόν τρία έτη, δικαιούται να παραπονείται σήμερον ότι η Ν.Δ. μετετράπη «σε ένα υβρίδιο τού σημιτικού ΠΑ.ΣΟ.Κ. με μπλέ χρώμα»; Δεν πάει πολύ;
Τά παραπτώματα είναι πολλά. Τό πρώτον, τό σοβαρώτερον, διεπράχθη ενωρίς. Τό 1989. Ως υπουργός οικονομικών τής κυβερνήσεως Τζαννετάκη, συνυπέγραψεν αναγκαίως τόν νόμον 1863/1989 – τήν μεγίστην ακαθαρσίαν τής μεταπολιτεύσεως. Ανταλλάγματα τής εξουσίας, η αναδρομική αθώωσις δολοφόνων κατά συρροήν, καταδικασθέντων πλειστάκις είς θάνατον, στρατιωτικοί βαθμοί καί συντάξεις. Μεταξύ 1990 καί 1992, ως υπουργός εξωτερικών, εκτός τών απορρήτων δαπανών 2 δισεκατομμυρίων δραχμών, κατέστρεψεν αποδεικτικά έγγραφα δαπανών τής υπηρεσίας ενημερώσεως τού ιδίου υπουργείου 1,2 δισεκατομμυρίων δραχμών. Υπό τήν αυτήν ιδιότητα, δεν απέτρεψε τήν είσοδον είς τήν Ελλάδα καί τήν επακόλουθον εποίκησιν εκατοντάδων χιλιάδων Αλβανών.
Ως πρωθυπουργός, κατήργησε τήν Ε.Ρ.Τ. αντισυνταγματικώς. Κυνικώς. Εκδικητικώς καί μικροπρεπώς. Μέ μίαν πράξιν νομοθετικού περιεχομένου τής στιγμής, τήν οποίαν παρηγγειλεν είς τόν πρόεδρον τής δημοκρατίας επειδή η κατάργησίς της δεν ημπορούσε να «περάση» από τήν Βουλήν. ΠΑ.ΣΟ.Κ. καί ΔΗΜ.ΑΡ. διεφώνουν. Ό Παπούλιας, αν καί εδικαιούτο καί ώφειλε, κατά τό άρθρον 44 τού Συντάγματος, ν’ αρνηθή τήν έκδοσίν της επειδή ούτ’ «έκτακτος περίπτωσις» ούτ’ «εξαιρετικώς επείγουσα καί απρόβλεπτος ανάγκη» εξαιρετικής νομοθετήσεως υπήρχον, εξουσιοδότησε 2 υπουργούς (τούς παρα τώ πρωθυπουργώ καί οικονομικών) ν’ απολύσουν 2.700 ανθρώπους.
Αντισυνταγματικώς, παρά τό άρθρον 62 τού Συντάγματος, συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω, άνευ αδείας τής Βουλής, καί ακολούθως συνεθλίβησαν ιδεολογικοί καί πολιτικοί αντίπαλοι τής Ν.Δ., δημοσκοπικώς κριθέντες επικίνδυνοι. Είν’ η μέθοδος τού «εθνάρχου», πρωτοεφαρμοσθείσα τή 3.10.1974, μετά από τήν απάντησιν τού δικτάτορος είς τόν ειδικώς απεσταλμένον επιθεωρητήν καί μετέπειτα υπαρχηγόν τής χωροφυλακής Πορικόν. Οί προφυλακισθέντες χαρεκτηρίσθησαν μέλη εγκληματικής οργανώσεως χωρίς να συμμετάσχουν είς τά (αληθώς ή υποτιθεμένως) σκοπηθέντα κακουργήματα, χωρίς καν να προέλθουν είς προπαρασκευαστικάς πράξεις τελέσεώς των, αντιθέτως καί προς τήν έως τότε νομολογίαν τού Αρείου Πάγου (291/2009, 911/2008). Τό σχέδιον εξοντώσεώς των συνέλαβον καί συνεξετέλεσαν, πέραν τού ιδίου, δύο ανώτατοι εισαγγελικοί λειτουργοί, ό τότε υπουργός δημοσίας τάξεως (σήμερον εθνικής αμύνης), ό τότε υπουργός δικαιοσύνης (με «δ» μικρόν, κύριε τυπογράφε), πρώην αρεοπαγίτης καί πρόεδρος τής ενώσεως δικαστών καί εισαγγελέων, καί ό πρώην πρόεδρος τής νεολαίας τής Ε.Π.ΕΝ., ακολούθως διορισθείς υπουργός υγείας, καίτοι δικηγόρος…
Αλλά ένας τακτικός ανακριτής, μετέπειτα προϊστάμενος τού πρωτοδικείου Αθηνών (δικαστής με «Δ» κεφαλαίον, κύριε τυπογράφε), είχεν άλλην άποψιν. Επρεπεν, επομένως, με βούλευμα τής ολομελείας τών ενταύθα εφετών εν συμβουλίω, να τού αφαιρεθή η δικογραφία. Ακριβώς ως δέκα έτη αργότερον, επί τών ημερών καί τών έργων τής ιδίας πάντοτε «παρατάξεως», είς Λάρισαν, επί τής υποθέσεως τών Τεμπών. Περίεργον; Επί Ν.Δ., καθόλου. Μία μάλιστα εφέτης ανακριτής, βραδύτερον επί Ν.Δ. πρόεδρος τού Αρείου Πάγου, απεφάσισεν εγγράφως να προφυλακίση τρείς κατηγορουμένους βουλευτάς προκαταβολικώς, δύο ημέρας προ τής λήψεως τών απολογιών των καί τής γνωμοδοτήσεως τού «ψηλού», τού «παναθηναϊκάκια», αργότερον επί Ν.Δ. εισαγγελέως τού Αρείου Πάγου.
Τί άλλο να θυμηθή κανείς; Τήν εκδικητικήν απόλυσιν καθηγητού τού Κολλεγίου Αθηνών επειδή κατέλαβε τόν επίγονον επ’ αυτοφώρω ν’ αντιγράφει καί ν’ απειθεί; Τόν εν.φ.ι.α.; Τήν υπερφορολόγησιν τής ατομικής ιδιοκτησίας αλλά τήν αύξησιν τού χρέους τής Ν.Δ., σήμερον 600 εκατομμυρίων ευρώ; Τήν συνάντησιν καί τήν στιχομυθίαν Μπαλτάκου – Κασιδιάρη; Τήν σπανιοτάτην εμφάνισιν καί ομιλίαν ενώπιον τής Βουλής; Τήν παράλειψιν απαντήσεως είς επικαίρους ερωτήσεις τής αντιπολιτεύσεως; Τήν παράκαμψιν τού κοινοβουλίου με 25 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου; Τήν παράδοσιν τής Ελλάδος είς τούς κομμουνιστάς; Αυτά νοσταλγείτε, κύριε συνάδελφε; «Η διαφθορά μίας κυβερνήσεως άρχεται από τής διαφθοράς τής αρχής της» προειδοποίει ό Μοντεσκιέ. Αν οί Έλληνες εισαγγελείς δεν ήσαν επιεικέστεροι – ας τό θέσωμεν έτσι – τών Γάλλων συναδέλφων των;
