γράφει ο Σπυρίδων Αλφαντάκης
Δ.Ν., Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
«Πολίται, αυτό τό οποίο πρό πάντων ενδιαφέρει, δεν είναι να δικαστή αυτός ο άνθρωπος αλλά να καταδικαστή !» προέτρεπεν ο Σαίν Ζύστ, όταν εδικάζετο (τρόπος τού λέγειν) ο Λουδοβίκος ΧVI. Αλλά η δικαστής τού Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, τού δικάσαντος ένδεκα νυν καί πρώην βουλευτάς τού πολιτικού κόμματος «Σπαρτιάτες», έναν κατάδικον, καίτοι πρωτοδίκως καταδικασθένταν, τεκμαιρόμενον αθώον, ως ηθικόν αυτουργόν καί έναν δικηγόρον ως συνεργόν των, είπε, τόν Μάιον, «Αθώοι». Η τότε κυρία εισαγγελεύς παρά τώ Αρείω Πάγω, είς τήν οποίαν οφείλεται η πρωτοβουλία τής προκαταρκτικής εξετάσεως καί τής ποινικής διώξεως, δεν τό προείδεν. Δεν τό εφαντάζετο πιθανώς καν, όταν αυτοπροσώπως εκάλει καί εξήταζε μάρτυρας (αληθείς καί υποτιθεμένους). Ποίος άλλως τε εισαγγελικός λειτουργός (θέλει να) φαντάζεται ότι ένας υφιστάμενός του – εν προκειμένω μία θαρραλέα αντεισαγγελεύς εφετών – θα εκμηδενίση τό σύνολον τών προδικαστικών ενεργειών του με μίαν επ’ ακροατηρίω αθωωτικήν πρότασιν ειδικώς καί εμπεριστατωμένως ητιολογημένην ;
Μεταξύ τών απροόπτων τών ημερών, συμβαίνουν καί ωρισμένα κατά τού καθεστώτος. Εν ώ πάντες προέβλεπον τήν (παρά τόν νόμον καί τά στοιχεία) νομικήν, επομένως καί πολιτικήν εξόντωσιν τών κατηγορουμένων, μία εφέτης εθύμισεν ότι τά ποινικά δικαστήρια (πρέπει να) δικάζουν καί αποφασίζουν βάσει τών αποδεικτικών μέσων. Αλλά τό πώς πρέπει να (καί τό πώς όντως) δικάζουν καί αποφασίζουν, όταν η πολιτική εισέρχεται είς τήν δικαστικήν αίθουσαν, διακρίνει καί χωρίζει άβυσσος. Η παράδοσις πολιτικών πράγματι διώξεων είναι μακρά. Από τών καταδικασθέντων Σωκράτους, Κολοκοτρώνη καί Πλαπούτα, μέχρι τών σήμερον αθωωθέντων. Ένας προκάτοχος τής κυρίας (καί δυστυχώς καί τού διαδόχου της καί νυν) εισαγγελέως, ό Ευστάθιος Μπλέτσας, διορισθείς πρώτος εισαγγελεύς παρά τώ Αρείω Πάγω τής μεταπολιτευτικής δημοκρατίας υπό τής κυβερνήσεως «εθνικής ενότητος» επειδή ουδεμίαν απολύτως είχε προηγουμένως σχέσιν με τήν στρατιωτικήν επταετίαν, έγραψεν : «..η είς δίκην παραπομπή καί καταδίκη τών «πρωταιτίων» είναι έργον εκδικήσεως του ιδρυτού της Νέας Δημοκρατίας, έχοντος σύμφωνον τήν γνώμην των εν ανεργία επί 7ετίαν τεθέντων πολιτικών. Η εκδίκησις προπαρασκευάσθη διά νομοθετημάτων πρωτοφανών είς τά παγκόσμια χρονικά, τά οποία καταφρονούν τόσον τάς υπερσυνταγματικάς αρχάς τάς σεβαστάς είς όλας τάς πεπολιτισμένας χώρας τού κόσμου όσον καί τήν στοιχειώδη ηθικήν».
Καί η μεν κυρία εισαγγελεύς απήλθεν, καί ουδείς ήδη τήν θυμείται, εί μη μόνον διά τά πρωτοφανή (καί παράνομα) ολισθήματά της. Αλλά ευρέθη ένας άλλος, ό οποίος προσέβαλε τήν αθωωτικήν απόφασιν τού Μονομελούς Εφετείου, παρά τήν σύμφωνον, αθωωτικήν πρότασιν τής ομοιοβάθμου συναδέλφου του, διά τού ενδίκου μέσου τής εφέσεως ενώπιον τού Τριμελούς Εφετείου Αθηνών εναντίον όλων τών αθωωθέντων ! Ειν’ ό εισαγγελεύς ό οποίος μετ’ ολίγον, τόν Ιούνιον, προϋτεινεν αντιθέτως είς άλλην δίκην, είς τό Τριμελές Εφετείον Κακουργημάτων Αθηνών, παρά τόν νόμον καί τά στοιχεία, «αθώοι» αποδεδειγμένως ένοχοι απάτης κατά συναυτουργίαν είς βαθμόν κακουργήματος, είς βάρος εν ζωή 87ετούς άνοος γυναικός, ομήρου τών ιδίων καί τριών εναλλάξ Ουκρανών γυναικών συνεργών των, προηγουμένως προτείνας καί ν’ αποβληθή τής δίκης ό υποστηρίζων τήν κατηγορία μοναδικός εν ζωή συγγενής της, παρ’ ότι είς τήν περιουσίαν τής παθούσης είχεν επέλθει ζημία τουλάχιστον 403.000 ευρώ…Κύριε εισαγγελεύ, επιλεκτικώς ασκείτε τά καθήκοντά σας ; Καί πολιτικώς ;
Η Ελλάς πρέπει πάντως ν’ απαντήση : α. διατί ανεστάλη η χρηματοδότησις τού εν λόγω πολιτικού κόμματος καί β. διατί δεν τώ επετράπη η συμμετοχή είς τάς ευρωεκλογάς, προ τής εκδόσεως τής πρωτοδίκου έστω δικαστικής αποφάσεως ; Πώς πάντα ταύτα συνέβησαν εν ώ οί κατηγορηθέντες ετεκμαίροντο αθώοι καί ήδη ηθωώθησαν, μάλιστα δε μετά συμφώνου εισαγγελικής προτάσεως;
