γράφει ο Σπυρίδων Αλφαντάκης
Δ.Ν., Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
Η τάσις αυτοϋπονομεύσεως τών φορέων ωρισμένων αξιωμάτων (τών φορέων, κύριε ψηφιακέ τυπογράφε) είναι ακατανίκητος. Ό κύριος υπουργός (σήμερον τής εθνικής αμύνης), ό οποίος τόν Οκτώβριον 2024 προσέβαλε δημοσία τήν Στρατιωτικήν Σχολήν Ευελπίδων διά τής φράσεως «ό ανθυπολοχαγός είναι ένας ψάρακας, ό οποίος εμφανίζεται, πάει στη μονάδα, δεν ξέρει τίποτα…» (!) καί τάς Ενόπλους Δυνάμεις διά τής φράσεως «αυτή τη στιγμή οι μονάδες του ελληνικού στρατού έχουν πυκνότητα 27%, είναι κωμικό» (!), αλλά επιμένει να εμφανίζεται ως ό αναμορφωτής των, έκρινεν αναγκαίον αλλά καί σκόπιμον, απευθυνόμενος είς τήν κεντροαριστεράν ιδίως πτέρυγαν τής Ν.Δ., να μάθωμε προ μερικών μηνών, θέλοντες καί μη, ότι «είχε την τιμή να γνωρίζει προσωπικά» τόν Μ. Γλέζον καί ότι η αφαίρεσις τής ναζιστικής σημαίας από τήν Ακρόπολιν τήν 30ην Μαϊου 1941 υπήρξεν η «πρώτη αντιστασιακή πράξη στην κατεχόμενη Ελλάδα». Τήν ημέραν όμως εκείνην, εξηκολούθει η Μάχη τής Κρήτης καί συνεπώς η από τής 28ης Οκτωβρίου τού προηγουμένου έτους συνεχής αντίστασις κατά τού Άξονος, η οποία δεν ήρξατο, ως τό θέλει η κομμουνιστική μυθολογία, τήν 30ην Μαϊου 1941. Ό δε Γλέζος ωμολόγησεν εν ζωή ότι είχε συμμετάσχει είς ένωσιν επί σκοπώ δολοφονίας τού Ουίνστον Τσέρτσιλ διά τής ανάνδρου μεταφοράς καί τοποθετήσεως μέσω τού δικτύου τών υπονόμων υπό τό ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία», τήν παραμονήν καί τήν ημέραν τών Χριστουγέννων 1944, 750 κιλών νιτροτολουόλης, ποσότητος εκρηκτικής ύλης αρκετής διά τήν ανατίναξιν ολοκλήρου τού ξενοδοχείου καί τής πλατείας Συντάγματος, εν τέλει μη πυροδοτηθείσης, παρά τήν θέλησίν του, επειδή τό κόμμα έδωκεν αντίθετον εντολήν.
Ηκολούθησαν η εθνοκτόνος δράσις του διαρκούντος τού πολέμου τών ενόπλων συμμοριών τού Κ.Κ.Ε. κατά τής Ελλάδος τά έτη 1946, 1947, 1948 καί 1949, η καταδίκη του δίς (ή τρίς) είς θάνατον, η συνέργειά του είς κατασκοπείαν υπέρ τής Σοβιετικής Ενώσεως, η οποία τόν Δεκέμβριον 1959 τόν ετίμησε δι’ αναμνηστικής σειράς γραμματοσήμων με τήν προσωπογραφίαν του, η πρόωρος αποφυλάκισίς του τόν Δεκέμβριον 1962 με βασιλικόν διάταγμα απονομής χάριτος, τελικώς δε η αμνήστευσίς του διά πάντα τά εγκλήματά του, διά τά οποία παρέμεινεν ουσιαστικώς ατιμώρητος.
Βεβαίως, ό εν λόγω υπουργός, ό οποίος φιλοδοξεί να ηγηθή τής Ν.Δ. καί να προεδρεύση τής επομένης κυβερνήσεως, δεν είναι ό μόνος αγιογράφος τού συνεπούς κομμουνιστού. Κατά τήν απελθούσαν πρόεδρον τής δημοκρατίας, ό Γλέζος υπήρξεν «αγνός πατριώτης με όλη τή σημασία τής λέξης», κατά δε τόν σημερινόν αρχηγόν τής Ν.Δ. «μεγάλος Έλληνας»…
Η Κέρκυρα έτεκεν ως γνωστόν έναν Γεώργιον Θεοτόκην, ό οποίος επίσης διετέλεσεν επανειλημμένως υπουργός καί πρωθυπουργός αλλά ωργάνωσε τό κράτος, αναδιωργάνωσε τόν στρατόν καί τόν στόλον καί διεχειρίσθη επωφελώς τά εθνικά ζητήματα. Ό κύριος υπουργός όμως, Θεοτόκης δεν είναι καί δεν θα γίνη.
