Οι εκλογές της 21ης Μαΐου ανήκουν πλέον στο περιθώριο της Ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Και λέμε στο περιθώριο διότι πολλά έγιναν από τους λίγους και πάρα πολύ λίγα από τους πολλούς. Η ΝΔ με ένα επιτελείο που είχε επικεφαλής Αμερικανούς επικοινωνιολόγους χαλώντας του κόσμου τα εκατομμύρια στην προπαγάνδα. Όλα αυτά βέβαια με δανεικά και αγύριστα όπως και τόσα άλλα, από τις τσέπες των Ελλήνων, τα οποία εκ του αποτελέσματος έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα.
Φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε και τον πακτωλό των pass, που ναι μεν τα πήραν οι ψηφοφόροι αλλά ουσιαστικά κατέληξαν στις τσέπες των οικονομικών ολιγαρχών, στην ενέργεια, στα καύσιμα, στα τρόφιμα, στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο κλπ, κλπ. Στα θησαυροφυλάκια όλων εκείνων των οικονομικών συμφερόντων που υποστήριξαν τον Μητσοτάκη σε όλη την διάρκεια της 4ετίας. Εν τούτοις οσονούπω, να περιμένουμε και τον λογαριασμό από «τας Ευρώπας», για όλες αυτές τις αντιπαραγωγικές σπατάλες.
Επίσης κανένα δεν ενόχλησε το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, του υποχρεωτικού τσιμπήματος, αλλά και το φάντασμα των πλειστηριασμών που ετοιμάζεται μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου να κάνει την εμφάνιση του. Τότε ο θεός να βάλει το χέρι του για όσους θα πετάξουν στο δρόμο. Έχουμε πρόσφατα παραδείγματα. Εδώ φυσικά δεν χωρούν συναισθηματισμοί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο επικεφαλής του Αλέξης Τσίπρας ολόκληρη την προηγούμενη 4ετία αναλώθηκαν σε μία άχρωμη και άοσμη αντιπολίτευση. Σε πάρα πολλά ουσιαστικά συμφωνούσε με τις πολιτικές θέσεις της Νέας Δημοκρατίας. Επένδυσε στην πολιτική του ώριμου φρούτου ακόμη και κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο. Από την άλλη πλευρά το ρητό « όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει» επιβεβαιώθηκε πλήρως. Και στον ΣΥΡΙΖΑ πολλοί ήταν αυτοί που λαλούσαν δίχως να λαμβάνουν υπόψη τον Αλέξη αλλά ούτε και αυτός να μπορεί να τους μαζέψει. Χαρακτηριστικά παραδείγματα Κατρούγκαλος, Φωτίου, κλπ.
Το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρουλάκης είχαν μία άνοδο της τάξης του 3% και από την χαρά του χοροπηδούσε σαν κατσίκι. Ειλικρινά αμφιβάλουμε εάν κάποιος κατάλαβε για ποιο λόγο χοροπηδούσε. Προφανώς για το ποσοστό που πήρε που, δεν το πίστευε και ο ίδιος. Χα χα. Απορούμε με τις φιλοδοξίες του Ανδρουλάκη και των συνεργατών του, που πιστεύουν ότι μετά τις πρώτες εκλογές και την δυναμική που ανέπτυξαν, στις επόμενες υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Όνειρα εαρινής νυκτός που δεν έχουν κανένα κόστος.
Ο Κυριάκος Βελόπουλος και η Ελληνική Λύση αυξήσαν τα ποσοστά τους και έχουν κάθε λόγο να χαίρονται αφού πολλοί ήταν αυτοί οι οποίοι πίστευαν ότι δεν θα καταφέρουν να πιάσουν το 3% για να εισέλθουν στη βουλή. Παρόλα αυτά όμως κατόρθωσαν να περάσουν και μάλιστα με αυξημένα ποσοστά. Τώρα μετά και την επιτυχία και του κόμματος ΝΙΚΗ, που πολλοί πιστεύουν ότι στις επόμενες εκλογές θα καταφέρει να μπει στην βουλή, ο Βελόπουλος έχει καλέσει τον πατριωτικό χώρο να συνταχθεί μαζί του, δεν θέλει όμως στρατηγούς αλλά απλούς στρατιώτες. Αμφιβάλουμε εάν θα βρει ανταπόκριση.
Πάμε τώρα και στον λεγόμενο Πατριωτικό χώρο. Στο σημείο αυτό να κάνουμε μία διευκρίνιση. Ο Πατριωτισμός δεν είναι ιδεολογία αλλά συναίσθημα ή αισθάνεσαι πατριώτης ή όχι. Και πολλές φορές έχουμε ακούσει για πατριωτικό καθήκον από εθνομηδενιστές, που ξεπούλησαν εθνικά συμφέροντα και όμως θεωρούν τον εαυτό τους Πατριώτη. Εμείς λοιπόν από τούδε και στο εξής για αυτό τον χώρο θα χρησιμοποιούμε έναν παλαιότερο πολιτικό όρο, χώρος των εθνικοφρόνων. Και πράματι ο Εθνικισμός είναι πολιτική ιδεολογία καθώς επίσης και η εθνικοφροσύνη.
Στο συγκεκριμένο χώρο λοιπόν πολλά ήταν τα κόμματα που έλαβαν μέρος στις εκλογές αλλά κανένα από αυτά δεν μπόρεσε να μαζέψει ποσοστά που να δημιουργούν κάποια αισιοδοξία για τις επόμενες εκλογές. Είναι απορίας άξιο να δούμε πόσα από αυτά τα κόμματα θα λάβουν μέρος και στις εκλογές της 25ης Ιουνίου. Οι Εθνικιστές δυστυχώς δεν είχαν πολιτική εκπροσώπηση. Φρόντισε το Δημοκρατικό τόξο με φωτογραφικές τροπολογίες να αποκλείσει ακόμη και από τις επόμενες τους Εθνικιστές. Για το θέμα της Εθνικόφρονος παρατάξεως όμως θα επανέλθουμε.
Τέλος εάν υπήρχε στην χώρα μας αμερόληπτη Δικαστική Εξουσία και όχι διορισμένη, θα έπρεπε να είχε αποκλείσει όχι μόνο το ΚΚΕ αλλά και όλες τις παραφυάδες του. Ειλικρινά μας δημιουργούν μεγάλες απορίες για τις πηγές χρηματοδότησης τους με όλη αυτή την δραστηριότητα που παρουσιάζουν. Αλλά είπαμε θα επανέλθουμε.
Νίκος Παπαγεωργίου
