Για ακόμη μία φορά ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν επιτέθηκε φραστικά αλλά και απείλησε την χώρα μας.
Όπως και στην ομιλία του στον ΟΗΕ προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τον συναισθηματισμό της Διεθνούς Κοινότητας.
Κατηγόρησε την χώρα μας, ψευδώς φυσικά, για βίαιες επαναπροωθήσεις “μεταναστών”, για τους οποίους μάλιστα είπε ότι τους πνιγούμε. Είπε ότι θάβουμε ανθρώπους στο Αιγαίο και την Μεσόγειο.
Σε αντίθεση με τους Τούρκους που όπως είπε τους σώζουν γιατί είναι καλοί μουσουλμάνοι και η Τουρκία βλέπει όλους τους μουσουλμάνους σαν ένα ενιαίο σώμα.
Αφ’ενός προσπαθεί να χτυπήσει στο συναίσθημα όσων τον ακούν για τις ανθρώπινες ζωές που χάνονται, με υπαιτιότητα όμως της Τουρκίας που τους ωθεί με τους δουλεμπόρους για να περάσουν στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη.
Αφ’ετέρου θέλει να δείξει ότι η Τουρκία είναι η προστατίτιδα χώρα όλων των μουσουλμάνων και υπερασπίζεται τα δικαιώματα τους.
Κάτι όμως δεν καταλαβαίνουν οι κυβερνώντες μας. Μιλούν για κινητοποιήσεις του Ερντογάν για εσωτερική κατανάλωση.
Όμως κατά καιρούς η Τουρκία έχει έρθει σε προστριβές και με άλλες χώρες, όμως στην διάρκεια των ετών ή αποκατέστησε τις σχέσεις της με αυτές ή τουλάχιστον το προσπαθεί.
Παράδειγμα η Ρωσία της οποίας μάλιστα είχε καταρρίψει και μαχητικό αεροσκάφος. Προσπαθεί με το Ισραήλ παρά τους χαρακτηρισμούς που του έχει αποδώσει. Και με τις ΗΠΑ προσπαθεί να δείξει ότι είναι αξιόπιστος σύμμαχος. Μόνον με εμάς δεν προσπαθεί να εξομαλύνει την κατάσταση και να μειώσει την ένταση. Αυτό ή δεν το καταλαβαίνουν στην κυβέρνηση μας ή κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτή η στάση των Τούρκων; Ή ότι μας θεωρούν εύκολο αντίπαλο και του χεριού τους ή, πολύ πιθανόν, για την τουρκική κοινωνία να είμαστε ο βασικός εχθρός της χώρας τους.
