Κόντρα στις κακές κριτικές από το σύνολο σχεδόν του, καθεστωτικού, Τύπου, ο Άγιος Νεκτάριος κατάφερε να κάνει το εισπρακτικό του θαύμα: πάνω από 62.000 θεατές σε 117 αίθουσες πανελλαδικά έσπευσαν να πληροφορηθούν για τη ζωή και το έργο του, μόλις 13.000 λιγότεροι από όσους είχαν δει το «Χαλβάη 5-0» το τετραήμερο του ντεμπούτου του σε 110 αίθουσες αρχές Φεβρουαρίου του 2020, και 12.000 παραπάνω από τους θεατές της «Ευτυχίας» σε 109, παραμονές Χριστουγέννων του 2019 – για να θυμηθούμε το ξεκίνημα των δύο τελευταίων ελληνικών μπλοκμπάστερ πριν την έναρξη της πανδημίας.
Η ταινία αφορά τον βίο και τις δοκιμασίες του Αγίου Νεκταρίου. Σύμφωνα με τη δημιουργό Γελένα Πόποβιτς, μέσα από όλα αυτά τα επεισόδια που διαδραματίζονται στον βίο του Αγίου Νεκταρίου, τα μηνύματα της ταινίας είναι παγκόσμια και ισχυρά, καθώς, όπως τονίζει η ίδια, μέσα από την ιστορία διαφαίνεται ότι «ο αγώνας είναι υπόθεση όλων μας. Η μεγαλύτερη νίκη είναι αυτή που επιτυγχάνουμε μέσα μας. Η ιστορία του είναι παγκόσμια. Αυτό με ενέπνευσε. Ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις των ανθρώπων, τον θρησκευτικό προσανατολισμό, ο κόσμος θα ταυτιστεί μαζί του και πιστεύω ότι όλοι θα κερδίσουν, παρακολουθώντας την ιστορία του. Θα εμπνεύσει ανθρώπους. Γι’ αυτό νομίζω ότι η ταινία δεν είναι μόνο για την Ελλάδα. Η ιστορία του πρέπει να ειπωθεί παντού και θα έχει αντίκτυπο».
Ο πρωταγωνιστής, Άρης Σερβετάλης, επισημαίνει ότι η γεμάτη δοκιμασίες ζωή του Αγίου Νεκταρίου μάς υπενθυμίζει την αξία που έχει το ήθος, η ταπεινότητα και η αφοσίωση. «Το μήνυμα είναι πολλαπλό. Σε ατομικό επίπεδο, πρέπει να πέφτουμε και να σηκωνόμαστε, να συνεχίζουμε τον καθημερινό αγώνα με πίστη για να αποκαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Είναι δύσκολο αλλά είναι και ο μόνος τρόπος».
Σύνοψη ταινίας: Η δημοτικότητα του Αγίου Νεκτάριου, τότε μητροπολίτη Πενταπόλεως, προκαλεί τη ζηλοφθονία ορισμένων κληρικών στην Αλεξάνδρεια. Από φόβο ότι θα γίνει ο επόμενος πατριάρχης Αλεξανδρείας, μέρος του κλήρου τον δυσφημίζει με αποτέλεσμα να εκδιωχθεί από την Αίγυπτο. Στην Αθήνα πια, χάρη στην εξελιγμένη παιδαγωγική του τακτική, γίνεται ξακουστός και κοσμαγάπητος, και την ίδια εποχή επιδίδεται σε σπουδαίο συγγραφικό έργο. Ο φόρτος εργασίας, όμως, τον καταπονεί και αποφασίζει να αποσυρθεί στην Αίγινα, όπου ξαναχτίζει ένα ερειπωμένο μοναστήρι με τα ίδια του τα χέρια, το οποίο, χάρη στη φήμη του, μεγαλώνει. Η μονή, όμως, δεν αναγνωρίζεται ποτέ, ενώ ο ‘Αγιος Νεκτάριος κατηγορείται άδικα για ανηθικότητα. Στο Αρεταίειο νοσοκομείο, λίγο μετά το θάνατό του, θα κάνει το τελευταίο του θαύμα.
