Μακρυά από το αριστερό του παρελθόν βρίσκεται ο Τσίπρας τον τελευταίο καιρό, βλέποντας τα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά του κόμματος του.
Πριν λίγες ημέρες έδωσε μία συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» στο πλαίσιο του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών. Και λίγο πολύ έγραψε έναν ύμνο για τον νέο πρόεδρο των Η.Π.Α., χαρακτηρίζοντας την ομιλία του στο Κογκρέσο ιστορική γιατί, κατ’ αυτόν βάζει τέλος σε έναν κύκλο 40 ετών του νεοφιλελεύθερου οικονομικού υποδείγματος.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σχολίασε την φράση του προέδρου Μπάιντεν που είπε ότι το υπόδειγμα της απρόσκοπτης λειτουργίας των αγορών που δεν αυτορυθμίζονται έχει αποτύχει, λέγοντας ότι δείχνει να κλείνει το κυρίαρχο υπόδειγμα της αναπαραγωγής του καπιταλισμού μέσα από κρίσεις και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς.
Είναι φανερό ότι θέλει να διευρύνει το κόμμα προς το Κέντρο και τον Σοσιαλισμό αφού βλέπει ότι η Γεννηματά «δεν τραβάει» και θα χάσει και τους παραδοσιακούς του ψηφοφόρους. Και αν στις εσωκομματικές εκλογές αλλάξει η ηγεσία στο ΚΙΝΑΛ θα τρέχει και δεν θα φτάνει.
Αυτή όμως η στροφή ήταν αρκετή για να τον αποκαλούν στο διαδίκτυο σε αριστερίστικα site «Μαρξιστικά αστοιχείωτο και πολιτικά τυχοδιώκτη» και να τον κατηγορούν για «πολιτικό σαλταδορισμό», αντικειμενικά πολύ πετυχημένη φράση, λέγοντας ότι είναι ένας αστός πολιτικός που αναζητά ερείσματα στο εξωτερικό «γλύφοντας εκεί που προηγουμένως έφτυνε».
Το σημαντικό βέβαια δεν είναι οι διαφωνίες που έχουν μεταξύ τους οι σύντροφοι αλλά τα συνεχιζόμενα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ που πριν λίγα χρόνια κυβερνούσε (ή μάλλον συγκυβερνούσε με τους δεξιούς του Καμμένου) και σήμερα δεν τον αφήνουν καμμία ελπίδα επιτυχίας…
