Μετά, το πράγματι στυγερό έγκλημα, τα ξημερώματα της Τρίτης 11 Μαΐου στην περιοχή των Γλυκών Νερών, πολλοί, ακόμη και Αστυνομικοί, μίλησαν για έγκλημα πρωτοφανές στην ελληνική κοινωνία. Πρωτοφανές σίγουρα αλλά για μία ελληνική κοινωνία άλλων εποχών. Εδώ και πολλά χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες πολλών στυγερών εγκλημάτων. Έχουμε δει βιασμούς, την δολοφονία του Μανώλη Καντάρη από αφγανούς για την αρπαγή μία βιντεοκάμερας, την ρίψη του Μουστάκα από τον λόφο του Φιλοπάππου. Θυμόμαστε όλοι, εκτός από το Κράτος, την άτυχη Μυρτώ που έμεινε ανάπηρη από την επίθεση ενός Πακιστανού.
Η ελληνική κοινωνία βίωσε τους σεσημασμένους ληστές που βασάνιζαν με ηλεκτρικό σίδερο τα ηλικιωμένα θύματά τους για να τους αποκαλύψουν που, ενδεχομένως, έχουν τα χρήματά τους.
Η Αστυνομία ομολογουμένως προσπαθεί να κάνει την δουλειά της όσο καλύτερα μπορεί. Όταν όμως συλλαμβάνεται συμμορία ληστών οι οποίοι έχουν δηλώσει από δέκα διαφορετικά ονόματα, επώνυμα και πατρώνυμα τι μπορεί να κάνει; Όταν πολίτες στην Γλυφάδα συλλαμβάνουν ληστή ο οποίος μετά από 102 ληστείες-κλοπές κυκλοφορούσε ελεύθερος τι να κάνει;
Τι μπορεί να κάνει όταν δεκάδες επικίνδυνοι εγκληματίες κυκλοφορούν με ένα καλάσνικοφ; Σίγουρα η κυβέρνηση δεν μας προτρέπει σαν τον κύριο Τόσκα να κάνουμε ότι κοιμόμαστε αν αντιληφθούμε ληστές, αλλά εάν κάποιος αντιδράσει εντός της οικίας του διασύρεται από τα ΜΜΕ και σύρεται στα Δικαστήρια.
