Πενήντα χρόνια μεταπολίτευσης είναι πολλά για να καταλάβει κανείς που βρισκόμαστε, τι χάσαμε και τι κερδίσαμε, πόσο μας ωφέλησαν οι κεντρικές επιλογές που ακολούθησε το σύστημα, το οποίο εγκαθιδρύθηκε με την βοήθεια ντόπιων και ξένων παραγόντων. Η ευρωπαϊκή επιλογή αποδείχτηκε τουλάχιστον προβληματική καθώς δεν υπήρχε διαμορφωμένο εθνικό σχέδιο και οι τυχοδιώκτες πολιτικοί αρκέστηκαν να ζητούν εύκολες λύσεις( επιδοτήσεις, βοήθειες, δανεικά ) προκειμένου να επιμηκύνουν τον πολιτικό τους χρόνο. Ήρθε η επικράτηση των πελατειακών σχέσεων που δεν είχε τον χαρακτήρα των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών όπου αρκούσε ένας μικρός μισθός επιβίωσης αλλά απέκτησε μια διάσταση εύκολου πλουτισμού. Σταδιακά, η διαφθορά επεκτάθηκε σε όλους του χώρους, η ασυδοσία έχει κυρίαρχη ιδεολογία και οι ηθικοί φραγμοί κατέρρευσαν.
Δεξιά, κέντρο, αριστερά, αποτελούσαν πολιτικές εκφράσεις μέσα από τα κόμματα που φιλοξενούσαν συμμορίες. Ένα πολιτικό προσωπικό χωρίς οράματα, χωρίς προϋποθέσεις , χωρίς αναστολές ρήμαξε κυριολεκτικά τον τόπο. Παρά την κορύφωση της κρίσης με το μνημόνιο και επειδή η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ αποδείχτηκε βαθιά συστημική αφενός, αφετέρου αποτελούνταν από πρόσωπα των ιδίων μηχανισμών, απέτυχε και έδωσε έτσι την σκυτάλη στο βαθύ σύστημα που ήρθε να διορθώσει όσα το ίδιο είχε δημιουργήσει.
Σήμερα, οι πολιτικές δυνάμεις που παραμένουν στην διεκδίκηση της λαϊκής ψήφου ελάχιστα απέχουν από το οικοδόμημα της μεταπολίτευσης. Όσοι εισάγονται είναι νέα πρόσωπα στο ίδιο περιβάλλον , στις ίδιες νοοτροπίες και κυρίως στις ίδιες επιλογές. Προχειρότητα, ματαιοδοξία, προσωπική ανάδειξη, δήθεν γνώση των διεθνών συνθηκών που αποτελούν και την καραμέλα για να μην γίνουν εθνικά πειράματα, όλα όσα χρειάζονται για να προχωρά το κάρο της χρεωκοπίας και της εξάρτησης.
Μόνος πόλος συσπείρωσης υγιών πατριωτικών δυνάμεων είναι το εθνικιστικό κίνημα, που δυστυχώς και αυτό αντιμετωπίζει την επιδρομή των πολιτικών τυχοδιωκτών αφού φαντάζει ως καλή λύση για τα κοινοβουλευτικά όνειρά τους. Έτσι, ανάμεσά μας έχουμε πολλούς πολιτευτές β και γ κατηγορίας και βλέπουμε την έκθεση σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι να εκτεθεί και η εθνικιστική πρόταση αφού την κομίζουν ημιμαθείς, αναλυτές χωρίς υπόβαθρο, ψευτοδημοσιογράφοι και συνθηματολόγοι. Το Εθνικό Μέτωπο είναι κιβωτός αξιοκρατίας, σοβαρότητας και καθαρού λόγου. Για αυτό και πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία διακίνησης ιδεών αφού η αποσάθρωση των πατριωτικών δυνάμεων που έφεραν οι διώξεις καθιστά τον ρόλο του επείγοντα και επιβεβλημένο.
Οι ίδιοι οι αναλυτές του συστήματος εντοπίζουν ότι θα υπάρξει μεταβολή του εκλογικού σώματος και αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Οι συστημικές λύσεις μειώνονται καθώς όσα μέσα και αν διαθέτει το σύστημα και είναι πολλά, ο κόσμος αναζητά λύσεις μακριά από τα κόμματα εξουσίας και τις πάγιες πολιτικές δυνάμεις. Οι εθνικιστές με την παρακαταθήκη της ιδεολογίας και τα αξιόλογα στελέχη χωρίς ευκαιριακές λύσεις και κενά συνθήματα, χωρίς ανόητους αφορισμούς και μεταφυσικές προσδοκίες, ας ορθώσουν το ανάστημα τους.
Χρήστος Παλιούρας
