Συνέντευξη έδωσε η Γιάννα Αγγελοπούλου στην ΕΡΤ και στην εκπομπή “Αυτός και ο Άλλος”, όπου εκτός από τα προσωπικά της θέματα αναφέρθηκε και στην σχέση της με την πολιτική. Εξιστόρησε την πρώτη της επαφή, το 1986, όταν προσπαθούσε να μπει στο ψηφοδέλτιο του Έβερτ για τον Δήμο Αθηναίων.
Δεν της έδιναν σημασία, όπως είπε, και μπήκε λόγω “καραμπολας” επειδή ήθελαν πολλές γυναίκες. (Ένα “τυράκι” των νεοφιλελεύθερων”). Εκλέχθηκε και την έβγαλαν Γραμματέα του Δημοτικού Συμβουλίου με το κριτήριο, σύμφωνα με τα λεγόμενα της, το ότι ήταν ωραία γυναίκα.
Στην συνέχεια ανέλαβε πόστο που είχε σχέση με τα σχολεία γιατί ήθελε, λέει, να δουλέψει.Την έμαθε ο κόσμος και στις εκλογές του 1989 εκλέχθηκε βουλευτής με την ΝΔ στην Α Αθηνών και στη συνέχεια ήθελε να είναι υποψήφια και το 1993 αλλά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης την έκοψε γιατί ήταν νέα και είχαν άλλοι σειρά.
Τότε, είπε, έβαλε τα κλάματα και συγκινήθηκα με και εμείς όλοι.
Ευτυχώς γι΄αυτήν και δυστυχώς για εμάς αδικία αποκαταστάθηκε και έγινε Πρόεδρος της Επιτροπής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Όλοι θυμόμαστε την αληστου μνήμη τελετή λήξεως με τις καλλιγραμμες “Ρομά” να διαλαλούν τα καρπούζια τους με τα DATSUN τους. Φυσικά θυμόμαστε και τις κιτς εκδηλώσεις και τις βουτιές στην πισίνα με τα ρούχα.
Αυτό δεν την εμπόδισε το 2006 να αγοράσει τον Ελεύθερο Τύπο, μία εφημερίδα που στήριζε, φανατικά σχεδόν, την παράταξη της ΝΔ. Αφού της άλλαξε πολιτική γραμμή την έκλεισε το 2009 εν μέσω αντιδράσεων των εργαζομένων.
Το 2019 επανήλθε στο προσκήνιο ως πρόεδρος της Επιτροπής Ελλάδα 2021 για να διοργανώσει τους εορτασμούς για τα 2000 χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία.
Όλοι θυμόμαστε ποιοι στελέχωσαν την Επιτροπή, τις απόψεις τους και πολλές από τις δημοσκοπήσεις αυτής της Επιτροπής.
Φυσικά καμία εκδήλωση αξία λόγου που να τιμά και να αναδεικνύει το πραγματικό νόημα της Ελληνικής Επανάστασης δεν έγινε.
Φυσικά δεν είναι σωστό να ρίξουμε όλες τις ευθύνες στην κυρία Αγγελοπούλου αλλά στην Νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του υιού Μητσοτάκη που την επέλεξε για την θέση αυτή. Πρέπει όμως να μας προβληματίσει το ότι άνθρωποι με τεράστια οικονομική επιφάνεια και αναγνωρισιμότητα αποζητούν και την προβολή τους μέσω της πολιτικής καταξίωσης.
Πάντως η αλήθεια είναι ότι δεν μας προκάλεσε συγκίνηση το κλάμα εξαιτίας της απόρριψης της από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ίσως όμως να δάκρυσαν οι υαμαστές και νοσταλγοί της Καραμανλικής Δεξιάς.
