Το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη δεν είναι χώρος διαμαρτυρίας αλλά ιερός τόπος Εθνικής Μνήμης

3 Χρόνος ανάγνωσης

της Ιφιγένειας Δεριζιώτη

Θα πρέπει να γίνει ευρέως κατανοητό πως το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, όπως και κάθε μνημείο πεσόντων υπέρ του Έθνους, αποτελεί στην ουσία του μονάχα αυτό για το οποίο ανηγέρθη, δηλαδή αποτελεί ένα χώρο Εθνικής συλλογικής μνήμης, ένα ιεροποιημένο και σεβάσμιο κομμάτι γης, ένα σημείο απόδοσης τιμών σε όλους όσους δώρισαν τη ζωή τους, επώνυμοι και ανώνυμοι, υπέρ των αγώνων του Έθνους. Αποτελεί ένα συμβολικό τόπο ανάπαυσης όλων όσων θυσιάστηκαν υπέρ Πατρίδος από αρχής γενομένης της ιστορίας μας.

Ως εκ τούτου, ο χώρος του εν λόγω μνημείου δεν αποτελεί εστία εκδίπλωσης συναισθηματικών παρορμήσεων, διαμαρτυριών και πολιτικών αντιπαραθέσεων. Δεν αποτελεί χώρο έκφρασης οργής και εδραιωμένων, όπως διαφαίνεται έως και σήμερα, βανδαλισμών (από κομματικούς οργίλους ηγήτορες μαζών), οι οποίοι βανδαλισμοί βαφτίζονται φυσικά “λαϊκή απαίτηση” αναλόγως της εκάστοτε συγκυρίας.

Κατανοώ πως ένα μνημείο μπορεί να αποτελέσει, μέσω του συμβολισμού του, το ορμητήριο, στον παρόντα χρόνο, για έναν λαϊκό αγώνα και ένα βήμα κοινής φωνής, όμως όταν ο εκάστοτε σκοπός καταπατά την ιερότητα του εκάστοτε μνημείου, καταχράται τη σημασιολογία του και βανδαλίζει επανειλημμένως την εικόνα του, τότε αυτοί που εκδηλώνουν και υποστηρίζουν την οποιαδήποτε διαμαρτυρία θα πρέπει να αναλογιστούν το κατά πόσο σέβονται την συλλογικότητα και την ιστορία του Έθνους τους.

Θα πρέπει να μπορέσει ο κόσμος να ξεχωρίσει καταστάσεις και γεγονότα, τόπους, χρόνους και συμβολισμούς.

Να κατανοήσει πως η αντικειμενικότητα της έννοιας του Έθνους (όχι του εκάστοτε κυβερνητικού σχηματισμού) υπερβαίνει κάθε υποκειμενικότητα και συναισθηματισμό.

ΥΓ 1: Για να μην παρεξηγηθώ, αν και ποσώς με απασχολεί, από όσους αγαπούν την “ελεύθερη” μετάφραση μέσω της παραποίησης νοημάτων και λέξεων, το δυστύχημα-έγκλημα των Τεμπών (2023) (αλλά και μια πληθώρα άλλων κατάπτυστων συμβάντων-εγκλημάτων, όπως π.χ. Μάτι [2018], Marfin Bank [2010] ) αποτελεί ένα Εθνικό άγος, όπου απαιτείται κάθαρση και απονομή δικαιοσύνης εκ των άνωθεν αρχών, τόσο για τη δικαίωση της μνήμης όλων όσων τόσο άδικα χαθήκαν όσο και για τις οικογένειές τους, που κουβαλούν πλέον και δια βίου τον ανείπωτο σταυρό του άδικου χαμού των αγαπημένων τους.

ΥΓ 2:Το ότι αδιαπραγμάτευτα απαιτείται δικαιοσύνη και καταλογισμός ευθυνών κατά παντός υπευθύνου από το κράτος για το δυστύχημα-έγκλημα των Τεμπών δεν αντιπαραβάλλεται ούτε αντιπαρέρχεται τον εκ των ων ουκ άνευ σεβασμό προς το ιερό Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.

Share This Article