του Νίκου Παπαγεωργίου
Αυτόν τον Απρίλιο συμπληρώνεται μισός αιώνας από τα χαράματα της 21ης Απριλίου 1967, όταν οι Ένοπλες Δυνάμεις δι’ επαναστάσεως κατήργησαν τους πολιτικούς, κατέλαβαν την εξουσία και τη διακυβέρνηση της χώρας. Η τριανδρία Γεώργιος Παπαδόπουλος, Νικόλαος Μακαρέζος Συνταγματάρχες και ο Ταξίαρχος Στυλιανός Παττακός υπό την ηγεσία του πρώτου, συνεπικουρούμενοι από χιλιάδες αξιωματικούς όλων των βαθμίδων, αλλά και από τα στρατευμένα ελληνικά νιάτα, εντός 48 ωρών αποκατέστησαν την τάξη και την ευνομία στην πατρίδα μας που είχαν πλήρως διασαλευτεί. Η νέα κυβέρνηση η οποία σχηματίστηκε από την τριανδρία και άλλους αξιωματικούς, άμεσα οδήγησε το λαό από τα συλλαλητήρια και τα έκτροπα στους δρόμους των Αθηνών και των άλλων μεγάλων αστικών κέντρων της περιφέρειας, στην ηρεμία και την ομόνοια.
Με το Εθνικός Καθεστώς επήλθε εθνική συμφιλίωσις
Σταμάτησαν οι πολιτικές διενέξεις, οι κομματικοί διχασμοί με την κατάργηση των πολιτικών κομμάτων και με τον περιορισμό των πολιτικών, οι Έλληνες και η πατρίδα οδηγηθήκαν στο δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας. Η Ελλάς ανέπνευσε. Θα πλημμυρίσει και φέτος η χώρα από τα κροκοδείλια κλάματα του Δημοκρατικού Τόξου, για τα δεινά που υπέστη η Δημοκρατία για επτά χρόνια. Θα ακουστούν και πάλι, όπως κάθε χρόνο από τους μωρούς του Δημοκρατικού Τόξου, τα αναθέματα για την περίοδο της διακυβερνήσεως του Εθνικού Καθεστώτος της 21ης Απρίλιου 1967 και φυσικά τα χιλιάδες ψέματα για τους Έλληνες αξιωματικούς, που όλοι τους μηδενός εξαιρουμένου, πέθαναν στην ψάθα, κατά το κοινώς λεγόμενο. Ο αρχηγός της Επαναστάσεως Γεώργιος Παπαδόπουλος, πέθανε ασθενής φτωχός και καταφρονημένος, σε ένα θάλαμο του Λαϊκού Νοσοκομείου των Αθηνών. Ευτυχώς για τους κληρονόμους τους, ούτε χρήματα τους άφησαν στις τράπεζες Ευρώπης, ούτε μεζονέτες σε περιοχές των Βορείων προαστίων, αλλά ούτε και πολυτελείς βίλες με πισίνες στα κοσμοπολίτικα νησιά του Αιγαίου. Και γράφουμε ευτυχώς, διότι δεν μπορούν τουλάχιστον να τους κατηγορήσουν ότι, έκλεψαν τον ιδρώτα του Ελληνικού λαού, όπως οι πολιτικοί της Μεταπολιτεύσεως οι οποίοι βρίσκονται και στις φυλακές.
Οι πολιτικάντηδες, παρέλαβαν την Ελλάδα με μηδενικό εξωτερικό χρέος. Κατάφεραν σήμερα να χρωστούν οι Έλληνες εκατοντάδες δις ευρώ και να έχουν υποθηκεύσει, αυτοί, τον πλούτο της χώρας για έναν αιώνα. Στέλνουν τους νέους επιστήμονες στο εξωτερικό για να βρουν ψωμί και μέλλον και τους αντικαθιστούν, με αλλοδαπούς δήθεν πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι αυτοί που με τα ψέματα, τις αυταπάτες τους και την ανικανότητα να κυβερνήσουν τη χώρα, κατέστρεψαν τις νέες γενιές των Ελλήνων, το μέλλον της φυλής. Το μέλλον τους Έθνους. Μπορεί ο λαός να συγκρίνει το τότε με το σήμερα και γι’ αυτό ακούγεται μετά από μισό αιώνα το «Που είσαι Παπαδόπουλε…», αλλά τώρα ίσως να είναι πολύ αργά.
Τι παρέλαβε η Μεταπολίτευση
Αξιολύπητοι πολιτικάντηδες της «Μεταπολίτευσης» ότι και να ισχυρίζεστε ότι και να λέτε, παραλάβατε μία οικονομία και ένα νόμισμα τα οποία ζήλευαν πολλές χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο. Παραλάβατε τον Ιούλιο του 1974 αγορές τοις μετρητοίς αεροπλάνων και υποβρυχίων. Παραλάβατε μεγάλα έργα, ΟΤΕ, Νοσοκομεία, Στρατιωτικές σχολές και ένα οδικό δίκτυο που έφτανε μέχρι το τελευταίο χωρίο. Σπίτια σε δημόσιους υπαλλήλους δίχως δάνεια και μίζες, περίπου 150.000. Παραλάβατε ξενοδοχεία, ενώ ο τουρισμός κάθε χρόνο αυξανόταν με γεωμετρική πρόοδο παρά τον πόλεμο που δεχόταν το Εθνικό Καθεστώς από το εξωτερικό, αλλά και από τους λεγόμενους πολιτικούς πρόσφυγες. Παραλάβατε την αγροτική παραγωγή σε αυτάρκεια και τους Έλληνες αγρότες δίχως να χρωστούν ούτε μία δραχμή στις τράπεζες από δάνεια. Παραλάβατε ουσιαστικά μηδέν ανεργία, ενώ σήμερα οι μισοί και παραπάνω Έλληνες είναι άνεργοι. Πάνω από όλα όμως υπήρχε ασφάλεια, ησυχία, δουλειά, αισιοδοξία για όλους ότι ξημέρωναν καλύτερες ημέρες. Το σύνολο του Ελληνικού λαού αφοσιώθηκε στο μέλλον του. Στην προκοπή της οικογενείας του αλλά και της πατρίδος.
Η Οικονομική Ανασυγκρότηση
Ο αρχηγός του Εθνικού Καθεστώτος Γεώργιος Παπαδόπουλος, ανέθεσε την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας στο συν- επαναστάτη του Συνταγματάρχη Νικόλαο Μακαρέζο. Εκτός από τη στρατιωτική εκπαίδευση του σε όλες τις σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων, σπούδασε παράλληλα πολιτικές επιστήμες και έλαβε τρία πανεπιστημιακά πτυχία οικονομικών και πολιτικών επιστημών, (Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών, Παντείου Πανεπιστημίου και Ανωτάτης Σχολής Βιομηχανικών Σπουδών). Επομένως η επιλογή του προκειμένου να αναλάβει την ανόρθωση της Ελληνικής Οικονομίας ήταν η πλέον ενδεδειγμένη. Η οικονομική ανάπτυξη για το Εθνικό Καθεστώς υπήρξε ο θεμέλιος λίθος προκειμένου να επανέλθει η χώρα στη σφαίρα της ανάπτυξης και της προκοπής. Έλεγε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος σε ομιλία του: «Δεν είμεθα πένητες δια να τείνωμεν χείρα επέτιδα προς τας μεγάλας δυνάμεις, προς τους φίλους και τους εχθρούς μας». ( “Το Πιστεύω μας” τόμος Α’ σελ. 107). Ο δε επικεφαλής της οικονομικής ανασυγκρότησης της Ελλάδος Ν. Μακαρέζος έλεγε: « Η Επανάστασις της 21ης Απριλίου προσδώσασα εις την ευημερίαν του λαού έννοιαν και αξίαν Εθνικού Αγαθού, διείδεν ότι απαραίτητον προϋπόθεσιν της αληθούς Ελευθερίας των Ελλήνων, των ατόμων και του Έθνους, αποτελεί η Οικονομική Ανάπτυξής. Η χώρα μας διεξάγη σήμερον ένα ωραίον ειρηνικόν πόλεμον. Τον πόλεμον της Ανάπτυξεως της». Ένα πόλεμο στον οποίο νίκησε Εθνικό Καθεστώς και που έχασε κατά κράτος το καθεστώς της Μεταπολιτεύσεως.
Η φιλοσοφία της οικονομικής πολιτικής του Εθνικού Καθεστώτος
Η φιλοσοφία και οι αρχές της οικονομικο-κοινωνικής πολιτικής που άσκησε η κυβέρνηση του Εθνικού Καθεστώτος συνοψίζονται στα εξής:
α) Προτεραιότητα στην οικονομική ανάπτυξη, έναντι της αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος.
β) Περιορισμός στο ελάχιστο του κρατικού παρεμβατισμού, ιδίως στις παραγωγικές σχέσεις.
γ) Αναγνώριση του πρωταρχικού ρόλου της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στις επενδύσεις και στην παραγωγή.
δ) Συγκρατημένη επέκταση του δημοσίου τομέως της οικονομία.
Στο σημείο αυτό μεταφέρουμε τα εξής από το βιβλίο, « Η Οικονομία της Ελλάδος» του Ν. Μακαρέζου. «Οι παραπάνω αρχές βρήκαν συγκεκριμένη έκφραση στην οικονομική και ειδικότερα στην εισοδηματική, πιστωτική και δημοσιονομική πολιτική. Έτσι η αρχή της παραγράφου (α) οδήγησε στην σχεδόν απόλυτη σύνδεση των εισοδηματικών αυξήσεων με την αύξηση της παραγωγικότητος. Η αρχή της παραγράφου (γ) στην κατά προτεραιότητα κάλυψη από το πιστωτικό σύστημα των χρηματοδοτικών αναγκών των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Οι αρχές των παραγράφων (α) και (γ) μαζί, στην χορήγηση ισχυρών κινήτρων για ενθάρρυνση της αποταμιεύσεως των επενδύσεων, των εξαγωγών και της εισροής ξένων κεφαλαίων. Και η αρχή της (δ) παραγράφου, στην αποτροπή δημιουργίας ελλειμάτων στην δημοσιονομική διαχείριση.
Όλες δε μαζί οι αρχές αυτές οδήγησαν στην διατήρηση χαμηλών επιτοκίων χρηματοδοτήσεως. Σταθερής εξωτερικής αξίας της δραχμής και στην εμπέδωση προσφόρου ψυχολογικού κλίματος για την ανάληψη παραγωγικών επενδυτικών πρωτοβουλιών». Αν συγκρίνουμε λοιπόν το τότε με το σήμερα τα συμπεράσματα που εξάγονται είναι ότι, τότε η χώρα βρισκόταν στη σφαίρα της συνεχούς ανάπτυξης Σήμερα, μετά από μισό αιώνα έχει επέλθει πλήρης οικονομική καταστροφή, δίχως να φαίνονται στον ορίζοντα κάποια σημάδια ανάκαμψης.
Στην οικονομική πολιτική του Εθνικού Καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, η μόνη επιδίωξη ήταν ανθρωπιστική καθ’ όλη την διάρκεια του, σε αντίθεση με τις προ-απριλιανές δημοκρατικές κυβερνήσεις που στις οικονομικο-κοινωνικές πολιτικές τους αγνόησαν πλήρως τον παράγοντα άνθρωπο. Φυσικά τα αποτελέσματα υπήρξαν καταστρεπτικά για το λαό και αυτά ήλθε να διορθώσει η Επανάστασις. Η επιδίωξη της Επαναστατικής κυβερνήσεως ήταν η βελτίωση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής στάθμης κάθε ατόμου αλλά και ολοκλήρου του λαού. Πλήθος παραδειγμάτων μπορούμε να αναφέρουμε για την προσήλωση του καθεστώτος στις αρχές του ανθρωπισμού, όχι μόνο στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα αλλά και στον πολιτικό. Και φυσικά πρέπει να αναφερθούμε στην αναίμακτη επικράτηση της Επαναστάσεως.
Την επιείκεια με την οποία αντιμετωπίστηκαν όσοι προσπάθησαν να την ανατρέψουν, με την φυσική εξόντωση του αρχηγού της. Την χορήγηση αμνηστίας, την απελευθέρωση κρατουμένων, και τέλος τη θετική συμπαράσταση σε κάθε πολίτη που απευθυνόταν στο κράτος. Όλα αυτά είναι σε όλους γνωστά αλλά σκοπίμως αποσιωπώνται.
