Μετά το δυστύχημα στα Τέμπη πολλά ακούστηκαν και συνεχίζουν να ακούγονται. Εάν λειτουργούσαν ή όχι οι σηματοδότες, φταίει ή όχι και πόσο ο σταθμάρχης, ποιοι πούλησαν τον σιδηρόδρομο και γιατί δεν είχε βελτιωθεί η κατάσταση παρά τα χρήματα που δόθηκαν από την Ευρώπη.
Σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές παρελαύνουν πολιτικοί, ειδικοί και “ειδικοί” και πέραν της γνώμης των εμπειρογνωμόνων, αυτό που απασχολεί πολλούς πολιτισμούς και συστημικούς δημοσιογράφους είναι το τι θα βγάλει η κάλπη μετά την αγανάκτηση των νέων, κυρίως, ανθρώπων.
Την στιγμή που η Ελλάδα ακόμη κηδεύει τους 57 νέους ανθρώπους, την στιγμή που άλλοι 12 νοσηλεύονται, εκ των οποίων οι 7 στην εντατική, αυτοί ξορκίζουν το να εμφανιστεί κάποιο αντισυστημικο κόμμα.
Μιλούν ανοιχτά λέγοντας ότι δεν πρέπει να ζήσουμε καταστάσεις όπως αυτή με την Χρυσή Αυγή στο κοινοβούλιο, αλλά ούτε και καταστάσεις όπως στην Γαλλία και την Ιταλία, αναφερόμενοι στις κυρίες Λεπέν και Μελονι.
Αυτό τους ενδιαφέρει, το να μην στραφεί ο κόσμος σε πατριωτικά κόμματα, δεν τους ενδιαφέρουν, πραγματικά, οι νεκροί.
Και φυσικά δεν κάνουν λόγο ούτε και για την δική τους διαχρονική ανεπάρκεια. Η όποια συγγνώμη, από όποιον και να δίνεται είναι προσχηματικη.
