Από την αρχή της πανδημίας στην χώρα μας, διάστημα περισσότερο του ενός έτους, η κυβέρνηση της ΝΔ δημοσκοπικά (αν δεχτεί κάποιος τις μετρήσεις ως αληθείς) τα πηγαίνει καλά. Σε αυτό συνετέλεσε βέβαια και η στάση των Ενόπλων Δυνάμεων στην αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων στον Έβρο τον Μάρτιο του 2020.
Η ουσία είναι ότι οι πολίτες σκέφτονται ότι «ευτυχώς δεν έχουμε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε». Συγκρίνοντας τον Παύλο Πολάκη (υφυπουργό Υγείας επί ΣΥΡΙΖΑ), ο Βασίλης Κικίλιας φαντάζει στα μάτια του απλού κόσμου κάτι σαν «σωτήρας» την συγκεκριμένη στιγμή.
Στον οικονομικό τομέα έδωσε κάποια χρήματα η κυβέρνηση και ακόμα περισσότερες υποσχέσεις για ανάπτυξη και τώρα ο Μητσοτάκης μιλά για δίκαιη ανάπτυξη εν αναμονή της ανάκαμψης. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση έχει με το μέρος της την πλειοψηφία του δημοσιογραφικού κατεστημένου που χειραγωγεί την κοινή γνώμη.
Από κανένα δεν ακούγεται «να φύγει αυτή η κυβέρνηση και να επανέλθουν οι προηγούμενοι» ή το λένε ελάχιστοι τελευταίοι πιστοί ης αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν μπορεί, έχει και τα εσωκομματικά του προβλήματα, το ΚΙΝΑΛ της Γεννηματά βρίσκεται καθηλωμένο σε χαμηλά ποσοστά, όσο για το ΚΚΕ, εκτός από την δυνατότητά του να κινητοποιεί τον κόσμο του στους δρόμους, η εκλογική του δύναμη παραμένει στο 5-5,5%.
Μαζί με την κανονικότητα, που σιγά-σιγά θα επανέλθει, έρχεται όμως και η πληρωμή του λογαριασμού. Οι επιστρεπτέες προκαταβολές θα πρέπει να πληρωθούν, σε ένα τουλάχιστον μέρος τους. Πολλοί επαγγελματίες δεν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και θα αναγκαστούν να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους, ηδη υπάρχουν πολλά λουκέτα και από τον τουρισμό τα πράγματα δεν είναι ευοίωνα, τουλάχιστον για το 2021.
Θα έρθουν επίσης στην επιφάνεια προβλήματα τα οποία λόγω της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων τα είχαμε ξεχάσει. Προβλήματα όπως αυτό της λαθρομετανάστευσης, της εγκληματικότητας και των τουρκικών προκλήσεων που θα ενταθούν.
Όταν η κυβέρνηση, αλλά και οι πολίτες θα βρεθούμε «πρόσωπο με πρόσωπο» με τα προβλήματα της επόμενης ημέρας, αναπόφευκτα θα έρθει και η φθορά της κυβέρνησης, την οποία οι προαναφερθέντες λόγοι την έχουν καθυστερήσει.
Τίθεται το ερώτημα: αυτό που αποκαλείται Εθνικός Χώρος θα σταθεί αντάξιος των περιστάσεων, θα μπορέσει να πείσει ότι μπορεί να αποτελέσει την λύση των προβλημάτων και το κυριότερο ότι μπορεί να δώσει ρεαλιστικές προτάσεις για μία αξιόπιστη λύση;
Ή πάλι οι εκπρόσωποί του θα αναλωθούν και πάλι σε ατέρμονες και διαρκείς συζητήσεις γύρω από μία ένωση που ποτέ δεν έρχεται, χωρίς να διασαφηνίζεται από τους υπεύθυνους το γιατί.
Την επόμενη ημέρα ο Εθνικός Χώρος θα πρέπει να καταθέσει τις προτάσεις του και να αποδείξει ότι μπορεί να βγάλει την χώρα από το τέλμα που θα την ρίξει η κυβέρνηση μετά το τέλος της πανδημίας.
Μιχάλης Γεωργιλάς
