Ο Ελληνικός λαός βρίσκεται σε ένα μεγάλο δίλημμα. Τι και ποιους να ψηφίσει στις εκλογές την 25ης Ιουνίου; Πολλά τα κόμματα μεγάλα και μικρά, δεξιά και αριστερά, εθνικιστικά και πατριωτικά τα οποία πήραν την έγκριση από το Α1 του Αρείου Πάγου και ζητούν την ψήφο μας. Έχουμε εκφράσει την άποψη μας σε παλαιότερο άρθρο μας. Εφ’ όσον αποφασίσετε να ψηφίσετε εμείς θα προτείνουμε και πάλι εθνικιστές και εθνικιστικά κόμματα, αφού προηγουμένως, έχετε ενημερωθεί για τον λόγο τον οποίο εκφέρουν και τις προθέσεις τους.
Αλλά για να επανέλθουμε, συνήθως η πλειοψηφία της Ελληνικής νεολαίας δεν ασχολείται με την πολιτική. Επομένως είναι απόλυτα φυσικό οι νεολαίοι να μην έχουν δική τους γνώμη. Αυτό που ζητούν λοιπόν είναι μία δίκαιη κοινωνία όπου με την εργασία την δική τους και του διπλανού τους να γίνονται ευτυχισμένα δύο άτομα ο ίδιος και ο διπλανός του. Με δυο λόγια να μην υπάρχει κοινωνική εκμετάλλευση, κοινωνική αδικία.
Στις μέρες μας η κοινωνία είναι άδικη, αφού υπάρχουν κοινωνικά παράσιτα, παράσιτα που εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα του εργαζόμενου. Με λίγα λόγια αυτά τα παράσιτα έχουν όνομα και επίθετο. Και τα βρίσκουμε σε τραπεζίτες και το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, τους μεγαλοδημοσιογράφους και τα τραστ των ΜΜΕ έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, τους μεγαλοδικηγόρους των φαντς, και φυσικά στους μεγαλοεπιχειρηματίες που λυμαίνονται τα δημόσια έργα, με την σύμφωνη γνώμη των εκάστοτε πολιτικών. Υπάρχουν φυσικά και οι φωτεινές εξαιρέσεις.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από αυτά τα παράσιτα. Φυσικά εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν και οι δύσκολες λύσεις δεν είναι σίγουρο ότι θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Υποσχέθηκε κάποιο κόμμα ότι θα σε απαλλάξει από όλα αυτά τα παράσιτα; Φυσικά όχι. Και στις 25 Ιουνίου θα κληθούμε να ψηφίσουμε αυτούς που έχουν επιλέξει η αρχηγοί για να μας εκπροσωπήσουν στην νέα βουλή.
Στην περίπτωση αυτή μην ψηφίσεις το κόμμα που κυβέρνησε την προηγούμενη τετραετία, φέρε άλλο κόμμα στην εξουσία. Εάν ψηφίσεις το ίδιο κόμμα τότε καταλαβαίνουν ότι είσαι ηλίθιος, που τους δίνεις και δεύτερη τετραετία και τότε θα σε ξεζουμίσουν διπλά. Αλλά και η αποχή δεν είναι λύση. Δεν ψηφίζουν συνήθως οι αγανακτισμένοι και οι «δεν βαριέσαι» που θα πίνουν τους φραπέ και φρέντο καπουτσίνο σε κάποιο καφέ της περιοχής τους. Τότε τι μήνυμα στέλνεις; Εάν είσαι αγανακτισμένος ίσως το λάβουν υπόψη τους, αλλά με τους δεν βαριέσαι τι γίνεται; Πως θα ξεχωρίσουν αυτοί. Τζίφος λοιπόν.
Εάν δεν πάμε να ψηφίσουμε φυσικά, θα πάνε όλοι οι λάθρο που έχουν εισέλθει στην χώρα μας, έχουν λάβει ελληνική υπηκοότητα και τους έχουν υποσχεθεί να τους δώσουν τα δικά μας σπίτια και χωράφια. Και σε λίγα χρόνια με τους ρυθμούς που μπαίνουν καθημερινά στην πατρίδα μας να δούμε να μας κυβερνούν μουσουλμάνοι και Αφρικανοί. Άραγε αυτό θέλουμε;
Μπορεί για τέσσερα χρόνια να αγωνιζόμαστε κατά ενός άδικου καθεστώτος, την μία ημέρα των εκλογών όμως θα είναι κουτό να μην πάμε στην κάλπη. Εάν λοιπόν την ημέρα των εκλογών δεν σηκωθούμε από τους καναπέδες, τα ντιβάνια, τις πολυθρόνες, όπως έλεγε κάποτε ένας τηλεαστέρας, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Άξιοι για κάθε εκμετάλλευση από όλους αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τις κοινωνικές αδικίες χρόνια τώρα. Και το γνωρίζεται όλοι πολύ καλά ότι, την αντίσταση του πληκτρολογίου δεν την λαμβάνει κανένας υπόψη του, όσες και κατάρες να ρίξετε, όσους χαρακτηρισμούς και να δώσετε.
Νίκος Παπαγεωργίου
