Ακούγοντας γνωστή δικηγόρο, σε ραδιοφωνικό σταθμό, η οποία δραστηριοποιείται στην αντιμετώπιση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας ευάλωτων νοικοκυριών, προβληματιστήκαμε.
Στο παρελθόν, όχι το μακρινό, είχαν γίνει καταγγελίες ότι οι δανειολήπτες προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τις τράπεζες ή τα λεγόμενα funds για να ρυθμίσουν το όποιο χρέος τους, αλλά δεν βρίσκουν, όχι μόνον ανταπόκριση, αλλά ούτε και κάποιον αρμόδιο για να συνομιλήσουν.
Η δικηγόρος μας πληροφόρησε ότι γίνονται πλειστηριασμοί οι οποίοι δεν καταλαβαίνει που αποσκοπούν: γίνονται πλειστηριασμοί σε σπίτια με μικρό εμβαδόν και σε περιοχές που δεν θεωρούνται ως “φιλέτα” και τα σπίτια αυτά περιέρχονται στα χέρια εταιρειών real estate. Σε ερώτηση της δικηγόρου προς τον υπεύθυνο κάποιας τέτοιας εταιρείας, τι θα κάνουν και πως θα αξιοποιήσουν ένα τέτοιο σπίτι, πήρε την απάντηση ότι θα το πουλήσουν.
Φυσικά στην χώρα μας δεν δόθηκε η δυνατότητα της εφαρμογής του “ισπανικού μοντέλου”. Δηλαδή το να έχει την δυνατότητα ο ίδιος ο οφειλέτης να εξαγοράσει, στην τιμή που ορίστηκε, το σπίτι του.
Σε αίτημα της να μείνει στο σπίτι, σε μία περιοχή έξω από την Θεσσαλονίκη, όχι ακριβή περιοχή όπως είπε, ο δανειολήπτης με ενοίκιο πήρε αρνητική απάντηση. Όλα αυτά γιατί;
Με βάση τα όσα έχουν ειπωθεί από τον πρωθυπουργό για την αντιμετώπιση της μείωσης του πληθυσμού και με την δικαιολογία των συμπερασμάτων της τελευταίας απογραφής με το μεγάλο ποσοστό μείωσης πληθυσμού δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε ότι οι προθέσεις τους δεν είναι αγαθές.
Ίσως στο μυαλό τους να έχουν ότι όλοι αυτοί που διαβιούν σε “δομές φιλοξενίας” και γίνονται με ταχύτατους ρυθμούς “πολίτες” της χώρας μας, θα εγκατασταθούν στα σπίτια που οι εταιρείες και οι δανειστές θα έχουν αρπάξει από τους Έλληνες.
Ίσως όλο αυτό να είναι μέρος του σχεδίου για την αντικατάσταση του πληθυσμού.
Ας ευχηθούμε πως όχι.
