Η ιδεολογία του παντουρκισμού-τουρανισμού γεννήθηκε μέσα στα πλαίσια των ζυμώσεων σε κύκλους οι οποίοι επεδίωκαν την ένωση του «τουρκικού» κόσμου και την ανάδειξή του σε παγκόσμια δύναμη. Οι πολιτικές εξελίξεις που οδήγησαν στην αποσταθεροποίηση του οθωμανικού κράτους και ανέδειξαν τον κίνδυνο διαμελισμού του στα μάτια της ελίτ που το διοικούσε, συνέβαλε καθοριστικά ώστε αυτή η ιδεολογία να αποκτήσει πρόσθετο νοηματικό περιεχόμενο και χρηστική αξία.
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο “Ανάλυση Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής: Μύθος και Πραγματικότητα”, βασικός πυρήνας στον οποίο καλλιεργήθηκαν και διαδόθηκαν αυτές οι απόψεις ήταν οι αξιωματικοί του οθωμανικού στρατού. Τα μέσα για την επίτευξη των πολιτικών στόχων των παντουρκιστών ήταν η εξαφάνιση των χριστιανικών ομάδων της αυτοκρατορίας ή ο εξισλαμισμός-εκτουρκισμός τους, και ο εκτουρκισμός των μουσουλμανικών πληθυσμών. Ιδιαίτερα κατά την περίοδο της κατάρρευσης της αυτοκρατορίας αναδείχθηκαν ρατσιστικές θεωρίες για την τουρκική καταγωγή όλων των κατοίκων της Μικράς Ασίας, σε μια προσπάθεια να νομιμοποιηθεί η ίδρυση ενός εθνικού τουρκικού κράτους στη Μικρά Ασία. Ο τελευταίος κρίκος σε αυτή τη διαδικασία ήταν ο Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος γαλουχήθηκε με αυτές τις ιδεολογίες, και με την άνοδό του στην εξουσία ξεκίνησε μια περίοδος εφαρμογής πολιτικών σκληρού εκτουρκισμού όλων των μουσουλμανικών, όμως εθνοτικά διαφορετικών, κοινωνικών ομάδων αφού προηγουμένως είχε ολοκληρωθεί το σχέδιο της γενοκτονίας-εξαφάνισης των Αρμενίων και των Ελλήνων του Ευξείνου Πόντου.
Μια προσπάθεια σύζευξης των θεμελιωδών αρχών του Παντουρκισμού και του Πανισλαμισμού έκανε το 1988 ο –τότε- πρόεδρος της Τουρκίας Τ. Οζάλ, με το βιβλίο του «Η Τουρκία στην Ευρώπη». Πρώτος στόχος του Οζάλ ήταν να ενοποιήσει τον τουρκικό παράγοντα στο χρόνο, ώστε να αποδείξει ότι το όραμά του έχει αρκετά ιστορικά παραδείγματα. Υποστήριζε ότι οι Τούρκοι είναι οι φορείς όλων των πολιτισμών που άνθησαν κατά καιρούς στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως ο Χιττίτικος, ο Λυδικός, ο Ιωνικός, ο Βυζαντινός κλπ., ενώ οι φυλές που αναπτύχθηκαν στη περιοχή όπως οι Πελασγοί, οι Μίνωες της Κρήτης, οι Μυκηναίοι, οι Κάρες, οι Λέλεγες, ήταν τούρκικης καταγωγής!
Ο Τούρκος… «συγγραφέας» Σαλισίχ Σαλαχατίν έχει συνεισφέρει και αυτός στην θεωρία του Παντουρκισμού γράφοντας τα παρακάτω απίθανα:
«…Οι Τούρκοι πάντοτε σεβάστηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα σε αντίθεση με τους Έλληνες, οι οποίοι πάντοτε τα καταπάτησαν…
…Οι Τούρκοι έφεραν τον πολιτισμό στην Κύπρο… Ο Κυπριακός λαός που μιλάει Ρωμαϊκά κι είναι Ορθόδοξος υποδέχτηκε τους Τούρκους σαν λυτρωτές…
…Οι Τούρκοι στη περιοχή του Αιγαίου 2.480 πΧ., ερχόμενοι απ’ την Κεντρώα Ασία, δημιούργησαν τους εξής πολιτισμούς:
1)Στη Κρήτη τον Μινωικό πολιτισμό
2)Τον Κυκλαδικό πολιτισμό
3)Στην Πελοπόννησο τον Μυκηναϊκό πολιτισμό…
…Ο Έλλην επιστήμων Θαλής είναι Τούρκος… Το όνομα του το έχει πάρει από τη περιοχή Ταλάς της Φεργκάνα και το συναντούμε σε κείμενα των Ουιγκόρ…(!)
…Ο μυθολογικός ήρωας Ηρακλής είναι Τούρκος, το πραγματικό του όνομα είναι Γιαρακλής…
…Το αληθινό όνομα του μεγάλου επιστήμονος Ομήρου είναι Ομέρ…
Όπως αντιλαμβάνεστε από τα παραπάνω οι Τούρκοι έχουν θέσει τις βάσεις του Δυτικού πολιτισμού. Σήμερα, κανείς από τους σοβαρούς Ιστορικούς δεν αποδέχεται το πρότυπο της Ελληνικής κουλτούρας…».
Με αυτούς και τους απόγονους τους, οι Ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούν να οικοδομήσουν μέτρα αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Γι’ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε
