του Κρικόρ Τσακιτζιάν
Έβλεπα αυτές τις μέρες, το θόρυβο που ξεσήκωσε η αφήγηση παραμυθιών από Drag Queen άτομα, σε παιδιά νηπιαγωγείου στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο εκδηλώσεων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας για την αποδοχή των γκέι.
Θυμήθηκα την εποχή που πρωτοσυνάντησα τέτοια άτομα στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 στη Μύκονο. Περνούσα από τα στενά σοκάκια στα Ματογιάννια κι έξω από το διάσημο Pierros ήταν συγκεντρωμένα εκατοντάδες γκέι άτομα με το ποτό στο χέρι και με γηπεδικές ιαχές του τύπου «έι, ώπ…έι, ώπ», έδιναν το ρυθμό στο ζωντανό sex show δύο Drag Queen, “τραβεστί” τις ξέραμε εμείς εκείνη την εποχή που δεν ήμασταν μυημένοι στο χώρο των γκέι. Με φανταχτερά γυναικεία φορέματα, φορώντας κατάξανθες περούκες, έντονο μακιγιάζ, ψηλοτάκουνα παπούτσια, παρά το γεγονός ότι ήταν και οι δύο σχεδόν δίμετρες, είχαν στηθεί μπροστά στην ορθάνοιχτη πόρτα του μαγαζιού, ακουμπισμένες στη μπάρα και ως ατραξιόν του Pierros, έκαναν ζωντανά σεξ με νεαρούς κι από κάτω το κοινό έδινε το ρυθμό της σεξουαλικής πράξης.
Ευτυχισμένα τα μέλη της γκέι κοινότητας, είχαν βρει το δικό τους μέρος να κάνουν αυτά που θέλουν, όπως παλιά οι χίππυς, με την σεξουαλική απελευθέρωση και να μην νοιάζονται για τα αδιάκριτα μάτια της κοινωνίας.
Από τη Μύκονο, οι “τραβεστί” performance, κατάφεραν να κάνουν την εμφάνισή τους και σε Αθηναϊκά στέκια. Η γκέι κοινότητα είχε σπάσει τα στεγανά και γέμιζε ασφυκτικά τα μαγαζιά που παρουσίαζαν τέτοιο θέαμα. Ανάμεσα στο κοινό και άτομα που δεν ήταν γκέι. Πέρασε στη διασκέδαση ως νέα τάση και μόδα.
Άτομα σαν κι αυτά, επί δεκαετίες τα συναντούσαμε κυρίως να κάνουν πιάτσα στη Συγγρού και στην Καβάλας για την Αθήνα και στα Λαδάδικα και το δρόμο των δικαστηρίων για τη Θεσσαλονίκη, αν δεν εργάζονταν σε κάποιο οίκο ανοχής. Αυτά τα άτομα θέλησαν να βρεθούν στα νήπια για να τους γνωρίσουν από κοντά στην τρυφερή τους ηλικία. Γιατί από τόσο νωρίς; Γιατί όχι λίγο αργότερα, όταν θα είναι ο καιρός που θα μπορούν να καταλάβουν τα παιδιά, τι είναι αυτό το άτομο που αντικρίζουν και να το κατατάξουν κάπου.
Η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, δεν προσπαθεί απλά να πείσει την κοινωνία για την αποδοχή των γκέι, που έτσι κι αλλιώς αυτό γίνεται στην πράξη, αλλά θέλει να επιβληθεί ως κυρίαρχη τάση, για να μας φτιάξει μια…« υγιή κοινωνία».
Στο τηλεοπτικό τοπίο, έχει επικρατήσει απόλυτα η γκέι κοινότητα. Σε όλες τις ψυχαγωγικές εκπομπές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εμφανίζονται μόνο μέλη της. Όπως στα μεγάλα show αλλά και στις μεγάλες εκδηλώσεις των δήμων.
Δυο εγχώριοι τηλεοπτικοί αστέρες που εκπροσωπούν ανοιχτά τη συγκεκριμένη κοινότητα, μας βάζουν κάθε τόσο και λιγάκι στη «θέση μας», επειδή αντιδράμε στην προσπάθεια όχι της αποδοχής, αλλά της κυριαρχίας των γκέι στη ζωή μας. Ο ένας σχεδόν καθημερινά μας μιλάει δημόσια για τον καημό του, που δεν μπορούσε να μας πει τόσα χρόνια για τις ομοφυλόφιλες σχέσεις του, γεγονός που τον τραυμάτισε πολύ και φταίμε όλοι εμείς γι’ αυτό. Γιατί θα έπρεπε να βγαίνει ο καθένας μας και να εξιστορεί τι έκανε στο κρεβάτι του είτε είναι στρέιτ, είτε είναι γκέι;
Κι ο άλλος μας είπε κατάμουτρα πως όσοι από τους άντρες δεν παίξαμε με κούκλες, δεν θα γίνουμε καλοί γονείς.
Γιατί θα πρέπει η κοινωνία να αποδεχθεί ως φυσιολογική κατάσταση τις παρελάσεις των ΛΟΑΤΚΙ, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους εμφανίζονται με Αδαμιαία περιβολή, να περιφέρονται στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Ποιός θα προστατέψει όλους εκείνους που έχουν μια άλλη άποψη, από την συντονισμένη επίθεση των ΛΟΑΤΚΙ σε όποιον διαφωνεί δημόσια μαζί τους;
Γιατί θα πρέπει η κοινωνία να ζει υπό το καθεστώς τρόμου της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας;
Όλα αυτά τα γράφει ένας άνθρωπος που έχει γνωρίσει πολλούς γκέι στη ζωή του και αρκετοί εξ’ αυτών είναι φίλοι του και μάλιστα αγαπημένοι. Είναι όμως άνθρωποι αξιοπρεπείς, που έζησαν ανοιχτά τη ζωή τους, δεν έκρυψαν ποτέ τις ερωτικές τους επιλογές, αλλά χωρίς να προκαλέσουν με ακραίες συμπεριφορές τους γύρω τους και με τον τρόπο τους κέρδισαν το σεβασμό όλων μας, γι’ αυτό που είναι. Καλοί φίλοι και καλοί άνθρωποι κι όχι απλά δυναμικοί και προκλητικοί γκέι.
αναδημοσίευση από το politispress.gr
