γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Αυτή η απίστευτη τραγωδία των Τεμπών, προκάλεσε πολλά «ρίχτερ» στον πολιτικό κόσμο. Πρωτίστως στην κυβέρνηση, αλλά και στην Αντιπολίτευση. Το συστημικό έγκλημα έγινε ενεργός πολιτικός παράγοντας, κι ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του προς τους δημόσιους άνδρες και γενικά προς το κράτος. Για πρώτη φορά οι πολίτες πέταξαν στα σκουπίδια τις κομματικές ταμπέλες, και ενωμένοι έγιναν οργισμένο τσουνάμι, στο πέρασμα του οποίου σαρώνονται όλοι αυτοί που προσπάθησαν να υποβαθμίσουν την τραγωδία, να αποκρύψουν ή να εξαφανίσουν στοιχεία, και δεν τολμούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Η λαοθάλασσα στην πλατεία Συντάγματος (όπως και οι εκδηλώσεις σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, αλλά και στο εξωτερικό) ξάφνιασε όλους εκείνους που ήλπιζαν ότι με το καιρό θα κατασιγάσει η οργή και θα ατονίσουν τα ερωτηματικά για όσα οι υπεύθυνοι δεν τολμούν να τα θέσουν «επί τάπητος». Υπουργοί, δημόσιες υπηρεσίες που όφειλαν να μιλήσουν, βουβάθηκαν τρέμοντας για τις συνέπειες. Ήλπιζαν στην συγκάλυψη, αλλά απογοητεύθηκαν. Τα Τέμπη έγιναν μέγιστο πολιτικό ζήτημα, που κλονίζει την κυβέρνηση. Τα ερωτηματικά βαραίνουν, δεν βρίσκουν απαντήσεις, και η αγανάκτηση των πονεμένων ανθρώπων παίρνει γιγάντιες διαστάσεις. Όταν λέμε «Τέμπη» άπαντες κατανοούν ότι μιλάμε για το συστημικό έγκλημα που έγινε επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, η οποία πανικοβλήθηκε, και με αναλγησία προώθησε ένα «μπάζωμα» και μία συγκάλυψη. Στο στόχαστρο τής Αντιπολίτευσης, βρέθηκε και ο κ. Τασούλας.
Το ξεκίνημα για την πορεία του προς την Ηρώδου Αττικού είναι σπαρμένο με κατηγορίες και ερωτηματικά. Δίκαια ή άδικα, η όλη τραγική ιστορία, θα βαρύνει στην αποστολή του. Εξ αιτίας κυρίως των «Τεμπών», η Αντιπολίτευση δεν τον αναγνωρίζει σαν Πρόεδρο «όλων των Ελλήνων». Αυτό σημαίνει μία μακρά αναστάτωση στην λειτουργία του Πολιτεύματος, με απρόβλεπτες επιπτώσεις. Το «μπάζωμα» και η συγκάλυψη έγιναν ενεργό Ηφαίστειο που ξέσπασε και απειλεί να παρασύρει στο πέρασμά του την κυβέρνηση. Η συγκίνηση και η αγανάκτηση για το έγκλημα, έχει αγκαλιάσει όλη τη νέα γενιά που της έχουν κλείσει τους ορίζοντες για το μέλλον.
Η χαμένη γενιά των χαλεπών μας καιρών, ξεσπά μπροστά στον τρόπο που προσπαθούν οι «αρμόδιοι» να υποβαθμίσουν την συμφορά. «Δεν μας αφήνουν να ζήσουμε, μας σκοτώνουν τώρα, και εξακολουθούν να κοροϊδεύουν», λένε παιδιά που έχουν χάσει την πίστη τους σε όλους τους «μεγαλοσχήμονες». Η επιχείρηση «κατευνασμός» δεν φαίνεται να επιτυγχάνει, επειδή οι πολίτες γκρέμισαν τους κομματικούς φράχτες που τους χώριζαν, και ενώθηκαν. Μία φωνή, μία γροθιά, ίδια η αποδοκιμασία προς όλους αυτούς που υποκρίνονται. Η Δικαιοσύνη κάνει ό,τι μπορεί για να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση των Τεμπών;
Στο ερώτημα αυτό υπήρξε έκπληξη από τις δημοσκοπήσεις. Το 77% των ερωτηθέντων έδωσαν αρνητική απάντηση! Οι εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης μπορεί να διαμαρτυρηθούν. Από την στιγμή όμως, που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δίνει αυτή την απάντηση, έχει χαθεί το αίσθημα εμπιστοσύνης προς τους δικαστικούς. Μπορεί να είναι – ίσως – άδικη η ετυμηγορία. Αλλά η πεποίθηση ότι παντού όλα είναι στραβά, δεν μεταβάλλεται. Ακόμα μεγαλύτερο είναι το ποσοστό της αποδοκιμασίας προς την κυβέρνηση στις δημοσκοπήσεις. Στο ερώτημα εάν η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση των Τεμπών, το 82% απάντησε αρνητικά.
Στην ίδια δημοσκόπηση όταν ρώτησαν τους πολίτες για ποιους λόγους αισθάνονται οργή, το 70% κατονόμασε την διαφθορά. Αποτέλεσμα: Έλλειψη εμπιστοσύνης προς όλους. Ένα τεράστιο κίνημα οργής και αμφισβήτησης υψώνεται. Αλλά, για να παραμείνει ισχυρό, δεν πρέπει να δελεαστεί από κομματικά συνθήματα. Οι Σειρήνες της Αντιπολίτευσης, εάν σαγηνεύσουν το ανεξάρτητο Κίνημα που αναδύεται, θα το ευτελίσουν. Θα το βάλουν σε ατραπούς που δεν γνωρίζουμε πού μπορεί να καταλήγουν. Δεν είναι αξιόπιστος πλέον ο πολιτικός κόσμος στην μεγάλη του πλειονότητα. Κι αυτό αποτελεί πληγή για την δημοκρατία. Η «θαλασσοταραχή» στο πολιτικό πέλαγος, δεν πρόκειται να κοπάσει. Και καθώς η κακοδαιμονία των Βρυξελλών και της κάλπικης «ευρωπαϊκής προοπτικής» θα ταλανίζουν τους δυστυχισμένους και εξαθλιωμένους ανθρώπους, τα προβλήματα θα μεγιστοποιούνται.
Η διεύρυνση ανισοτήτων και η φτωχοποίηση, θα καλπάζουν. Η δικτατορία των ξένων Τραπεζιτών που μας κηδεμονεύει, έχει υποτάξει και «πειθαρχήσει» στις εντολές της, όλο το πολιτικό σύστημα. Πάνω απ’ αυτή την συμφορά, η Τραγωδία των Τεμπών, θα προκαλέσει πολλές απρόσμενες αλλαγές στο πολιτικό τοπίο. Οι «αρμόδιοι» δεν μπορούν να παραπλανήσουν και να κοροϊδέψουν τους χαροκαμένους συγγενείς των θυμάτων. Να προσέξουν καλά τι θα πουν όλοι αυτοί οι «αρμόδιοι» διότι το ψεύδος και η συγκάλυψη, μπορούν να προκαλέσουν σεισμό μεγάλων Ρίχτερ.
Ένας τέτοιος «σεισμός», είναι ικανός να επιφέρει «κατολισθήσεις» ατόμων, αλλά και κυβερνήσεων! Οι Νεοδημοκράτες μπορούν να οχυρωθούν πίσω από τις δημοσκοπήσεις που παρ’ όλα αυτά, δείχνουν το κυβερνητικό σχήμα, βεβαίως πολύ πεσμένο, αλλά πάντως πρώτο. Να μην πλανώνται. Η κυβέρνηση, μπορεί να κερδίζει όλα τα αποδυναμωμένα κόμματα τής Αντιπολίτευσης, αλλά βλέπει μπροστά της μία μαζική κοινωνική Αντιπολίτευση, ισχυρή, χωρίς σημαία, που βγαίνει στους δρόμους με επαναστατική διάθεση. Και δεν την σταματά τίποτε.
Κανενός τα παραπλανητικά λόγια δεν μπορούν να αναχαιτίσουν την ορμή και την οργή των πονεμένων, που μάταια ζητούν λίγο «οξυγόνο». Ποιος μπορεί να γυρίσει πίσω το ποτάμι όταν αρχίσει να κυλάει από πόλεις, χωριά, γειτονιές και συνοικίες; Οι πονεμένοι πορεύονται συνοδοιπορώντας με το δίκιο, την δικαίωση, το πείσμα για δικαιοσύνη. Την πορεία των πονεμένων και αγανακτισμένων, παρακολουθεί με ψιχαλισμένα μάτια από τα δάκρυα, ένας ολόκληρος λαός. Τους ενθαρρύνει και τους εγκαρδιώνει. Ο δρόμος είναι μακρύς, η πορεία δύσκολη. Κι όμως, οι άνθρωποι αυτοί βαδίζουν με αστραπές στο βλέμμα τους.
Τέτοιο θυμωμένο ποτάμι, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να το σταματήσει. Τα κυβερνητικά επιτελεία δυσκολεύονται να κατανοήσουν, ότι δεν μπορούν να ομαδοποιήσουν τέτοιες μαζικές κινητοποιήσεις που δεν θα πάρουν τέλος, εάν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη. Δεν γίνεται αλλιώς. Αυτόν τον δρόμο ακολουθούν αυτοί που κεραυνοβολήθηκαν.
Τα Τέμπη όμως, θα έχουν κι άλλες παρενέργειες. Φέρνουν πιο κοντά τις κάλπες. Το Μαξίμου ήδη κλυδωνίζεται σοβαρά, η Αντιπολίτευση επιμένει στην πολεμική της, κι όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά, με τα κομματικά επιτελεία να έχουν τεθεί σε κατάσταση συναγερμού, με ορίζοντα τους προσεχείς πολύ δύσκολους μήνες… Αλλά, και στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο ΠΑΣΟΚ, επικρατεί ταραχή, αφού έχουν ασκήσει εξουσία και θεωρούνται συνυπεύθυνα για την όλη κατάσταση τής χώρας, ενώ αντίθετα τα άλλα κόμματα (Βελόπουλου, Νατσιού κλπ.) ανεβαίνουν στις δημοσκοπήσεις. Η σύνθεση των συλλαλητηρίων, δείχνει ότι έχουν δυνατότητες να διεμβολίζουν όλους τους κομματικούς χώρους. Το τσουνάμι της δυσαρέσκειας, δεν χαρίζεται σε κανέναν…
