Ένα κλασσικό Σαββατόβραδο σε αναζήτηση εξόδου και συναντήσαμε μια παράσταση για τη Σοφία Λασκαρίδου… Η αρχική αντίδραση ήταν έκπληξη για το έργο που επέλεξαν να ανεβάσουν καθώς η τελευταία φορά που θυμόμαστε να έχουν τολμήσει να ανεβάσουν θεατρικό που να συμπεριλαμβάνει τον Περικλή Γιαννόπουλο ήταν πριν αρκετά χρόνια, όπου η αναφορά ήταν έμμεση, ενώ η φωνή του Χρήστου Θηβαίου ακουγόταν για ένα μέρος “ενσαρκώνοντας” τον αείμνηστο Γιαννόπουλο.
Έτσι λοιπόν αποτολμήσαμε, με μεγάλες επιφυλάξεις, να πάμε και όπου βγει…
Η αρχική εντύπωση ,όσον αφορά τον χώρο που στεγάζεται το θέατρο 104, ήταν πέραν του δεόντως θετική . Ένα νεοκλασσικό αρχοντικό, άψογα συντηρημένο με υπέροχο κυλικείο, όπου μπορεί κάποιος να απολαύσει τον καφέ του ή το ποτό του και πέραν της αναμονής για την παράσταση. Το κόστος των εισιτηρίων ήταν μόλις στα 12 ευρώ για δύο άτομα μέσω των προσφορών των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας όπου προσφέρουν δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός.
Η παράσταση
Πρόκειται για την εξιστόρηση της ζωής της ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου μέσα από δικά της κείμενα, ως επί το πλείστον. Ουσιαστικά είναι μια ρομαντική ιστορία ενός μεγάλου έρωτα και των διακυμάνσεων που πέρασε μέχρι και το τέλος της ζωής του Περικλή Γιαννόπουλου.
Το κείμενο της παρουσίασης του έργου
“Μια παράσταση εμπνευσμένη από τον μοιραίο έρωτα της ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου και του συγγραφέα Περικλή Γιαννόπουλο.
Εκείνη την έλεγαν Σοφία. Εκείνον Περικλή. Συναντήθηκαν τυχαία. Κάπου στο 1900.
Εκείνη ήταν ζωγράφος. Ήθελε να ανακαλύψει νέους ορίζοντες τέχνης. Εκείνος συγγραφέας. Οραματιζόταν την Ελληνική Αναγέννηση…
Αλλά η απελπισία λύγισε εκείνον. Και τότε, της έστειλε ένα απεγνωσμένο τηλεγράφημα: “Σοφία μου, ένα ύστατο χαίρε από την Αττική γη που αφήνω για πάντα. Με άπειρα γλυκύτατα φιλιά. Χαίρε Σοφία μου. Ο Περικλής σου”.
Και εκείνη γύρισε και έζησε για πάντα στην αγαπημένη τους Αττική γη. Και του έμεινε πιστή μέχρι τα βαθιά της γεράματα.
Και εκείνος έμεινε για πάντα νέος, με τα χρυσά του τα μαλλιά και το γαλάζιο ουρανό στα μάτια. Κάπου στην αιωνιότητα του Έρωτα… ”
Μας άρεσε…
Η εκπληκτική σκηνοθεσία, παρότι διαδραματίζεται σε ένα δωμάτιο. Οι θεατές αλληλεπιδρούν με τους ηθοποιούς και το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον καθηλωτικό. Ο σεβασμός που αντιμετωπίστηκε η φυσιογνωμία του Περικλή Γιαννόπουλου καθώς και η εκτενής “παρουσία” του στην παράσταση. Το εκπληκτικό τέλος του έργου όπου μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Το γεγονός ότι το θέατρο ήταν γεμάτο. Βέβαια ήταν Σάββατο βράδυ, αλλά κυρίως ότι στο κοινό υπήρχαν και πολλοί ηλικιακά νέοι.
Συνοψίζοντας… Αξίζει να παρακολουθήσετε την παράσταση καθώς δεν ξέρουμε σε πόσα χρόνια θα αποτολμήσει κάποιος να “ακουμπήσει” τον αντισυμβατικό (για το κατεστημένο) Περικλή Γιαννόπουλο.
Οι δημιουργοί στο κείμενο παρουσίασης του έργου δείχνουν τον δέοντα σεβασμό στην ιστορία του μεγάλου εθνικού μας φιλοσόφου.
