του Ευριπίδη Ρηγόπουλου
Tο διάστημα πριν από τις ευρωεκλογές που προηγήθηκαν και κατά την διάρκειά τους, τα διάφορα πατριωτικά κόμματα είχαν ανεβάσει ρυθμούς μετά από μεγάλο διάστημα ουσιαστικής αδράνειας.
Με λίγα ή περισσότερα μέσα τα οποία διέθεταν προσπάθησαν να έρθουν στο προσκήνιο και να πάρουν κάποιες από τις ψήφους της Χρυσής Αυγής που όλα έδειχναν ότι έχανε την δυναμική της.
Αδράνεια και εσωστρέφεια
Κατά τις εθνικές εκλογές, αυτή η κινητικότητα κυριολεκτικά έσβησε και η αδράνεια κατέλαβε πάλι την θέση της. Τα περισσότερα από αυτά τα κόμματα δεν είχαν τους πόρους για να κατέλθουν στις εθνικές εκλογές. Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι είχαν αυτή την δυνατότητα, η συνολική παρουσία τους στον πολιτικό διάλογο ήταν ευκαιριακή έως μηδαμινή.
Και φτάνοντας στο σήμερα, πλέον τίποτα δεν κινείται. Ακόμα και οι διάφορες ιστοσελίδες ενημερώνονται «με το ζόρι». Όλες αυτές οι κινήσεις, όπως είναι φυσικό, αντί να εντείνουν την παρουσία των εθνικιστών στην κοινωνία και να δείχνουν μια τάση ανόδου, δημιουργούν ένα κλίμα μιζέριας, περιθωριοποίησης γραφικότητας. Χωρίς σχέδιο, χωρίς οργάνωση, χωρίς όρεξη και μεράκι, διάφοροι «αλεξιπτωτιστές» κατά καιρούς επιδιώκουν να στριμωχτούν σε μια θέση μεγαλύτερης δημοσιότητας, επί της ουσίας όμως είναι ανύπαρκτοι.
Στην κοινωνία, στους χώρους εργασίας, στα τρέχοντα πολιτικά προβλήματα. Δίχως προτάσεις, δίχως στελέχη, αναπαράγουν μόνο ξερά χιλιοειπωμένα συνθήματα. Σίγουρα όλοι αυτοί δεν εκπροσωπούν τις πυρωμένες καρδιές εκατοντάδων χιλιάδων πατριωτών που αγωνιούν για το μέλλον της πατρίδας.
Από την άλλη πλευρά, στην «Ελληνική Λύση» μόνο το πρόσωπο του ηγέτη της Κυριάκου Βελόπουλου φαίνεται προς τα έξω και αναπαράγει μια εκκεντρική συνθηματολογία χωρίς να φαίνεται να παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο.
Ίσως δεν αργήσει η ώρα που κάποια από τις μεγάλες πολιτικές δυνάμεις το χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν ανάλογα με τους επικαιρικούς πολιτικούς συσχετισμούς που θα υπάρχουν σε δεδομένη στιγμή. Είναι μια απόδειξη της δύναμης που έχει ακόμα η προβολή από τα ΜΜΕ.
Ακούν οι φρουροί του Έθνους;
Θα ήταν πιο βολικό και αρεστό να κλείνουμε κάθε φορά με ένα αισιόδοξο μήνυμα, ωστόσο η κατάσταση στον «πατριωτικό χώρο» δεν αφήνει τέτοια περιθώρια. Προτάσεις και παραινέσεις έχουν κατατεθεί πλειστάκις όμως κανείς δεν φαίνεται να έχει την ευελιξία και την ωριμότητα για να εισακουστούν. Την στιγμή που το διεθνές περιβάλλον είναι εξαιρετικά ρευστό και «μυρίζει μπαρούτι», την στιγμή που η Ελλάδα αντιμετωπίζει πραγματικό αγώνα επιβίωσης και οι Έλληνες φυτοζωούν, την στιγμή που υπάρχει μια κυβέρνηση η οποία κινείται μεταξύ γελοιότητας και οπορτουνισμού, οι οργανωμένοι εθνικιστές φαίνονται «πολύ μικροί» απέναντι στις περιστάσεις. Όποιος έχει αυτιά ας ακούσει και ας πράξει.
