Θυμάμαι μία παλιά καρποστάλ η οποία είχε τους πολιτικούς αρχηγούς του παρελθόντος με την λεζάντα « Μες την βουλή τσακώνονται αρπάζονται και βρίζουν και έξω χορεύουν τσάμικο και κλέφτικα σφυρίζουν». Μετά παρέλευση δεκαετιών το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους σημερινούς πολιτικούς αρχηγούς. Και για να μην σας κρατώ σε αγωνία οι τρείς καμπαλέρος στο ίδιο το μέρος, που θα μονομαχήσουν ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα εάν γίνουν εκλογές το φθινόπωρο, είναι οι Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδρουλάκης.
Κυριάκος Μητσοτάκης στην ΕΡΤ, «πάντα συντρέχουν λόγοι για πρόωρες εκλογές» και αμέσως μετά η φράση του αυτή πυροδότησε σωρεία υποθέσεων για το πότε θα γίνουν εκλογές. Φυσικά το μόνο που απομένει είναι να ανακοινώσει και την ημερομηνία διεξαγωγής τους. Από κοντά και ο άριστος επικρατείας Γεραπετρίτης να ρίχνει λάδι στην φωτιά με δηλώσεις του, με τις οποίες εξηγούσε γιατί οι εκλογές πρέπει να γίνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Είπε λοιπόν τα εξής μεταξύ άλλων: «Όταν ακούς κάθε μέρα ότι θα γίνουν εκλογές, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο ότι πράγματι θα πάμε σε εκλογές και θα έχουμε μια μακρά προεκλογική περίοδο. Εκείνο το οποίο δεν αντέχει ο τόπος είναι να πάμε σε μια προεκλογική περίοδο ενός έτους, γιατί οι όροι με τους οποίους διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση είναι τοξικοί».
Ο Μητσοτάκης έχει δηλώσει ότι οι προσεχείς εκλογές θα είναι διπλές και θεωρεί, ή μάλλον πιστεύει με βεβαιότητα, ότι οι δεύτερες που θα ακολουθήσουν θα φέρουν αυτοδύναμη την ΝΔ (προφανώς ονειρεύεται). Ενδόμυχα όμως θέλει να πιστεύει, ότι θα υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τον ίδιο εξ ου και οι δηλώσεις του ότι, σε κυβέρνηση συνεργασίας πρωθυπουργός πρέπει να αναλάβει ο αρχηγός του πρώτου κόμματος. Βέβαια υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες τους οποίους ουδείς γνωρίζει εκ των προτέρων, αλλά εάν εμφανιστούν δεν μπορούν να αγνοηθούν, όπως πυρκαγιές που ήδη έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους, η ακρίβεια με την εκτίναξη του πληθωρισμού που δεν μπορούν να τιθασεύσουν και που καθημερινά καλπάζει και γιατί όχι ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο.
Αυτά που προαναφέραμε είναι δίκοπο μαχαίρι για το κόμμα της ΝΔ αλλά ευελπιστούν ότι χάρη στον τουρισμό θα γεμίσουν τα ταμεία του κράτους, οπότε θα μπορέσουν να υποσχεθούν ψίχουλα παροχές, όπως κάνουν συνήθως, στις ευάλωτες οικονομικά οικογένειες, που καθημερινά λόγω και του υψηλού πληθωρισμού συνεχώς αυξάνονται. Ο Μητσοτάκης θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα, ακόμη ίσως και για την πολιτική του καριέρα, εάν η ΝΔ έλθει πρώτο κόμμα και δεν μπορέσει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, αλλά ούτε και με στις δεύτερες εκλογές. Επομένως θα προσπαθήσει και με την συμμετοχή στελεχών από άλλα κόμματα της μετριοπαθούς κεντροαριστεράς να διεμβολίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ σε τρίτες εκλογές. Οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δίνουν στην ΝΔ 35% και αν αυτό το ποσοστό είναι πραγματικό τότε ίσως με τις δεύτερες εκλογές να μπορέσει να αποσπάσει αυτοδυναμία. Βέβαια απίθανο, αλλά εάν δημιουργηθεί πόλωση τότε ίσως να είναι εφικτό.
Αλέξης Τσίπρας, δυστυχώς γι’ αυτόν δεν μπορεί να εκφράσει έναν πειστικό πολιτικό λόγο. Φυσικά τα κατορθώματα του ιδίου, των τότε συνεργατών του είναι πολύ πρόσφατα και για τον λόγο αυτόν ο λαός τους έστειλε στην αντιπολίτευση. Παρά την συνεργασία και με άλλα στελέχη του λεγόμενου «προοδευτικού χώρου» αυτά δεν του προσέφεραν απολύτως τίποτα ώστε να μπορέσει να αναστραφεί το κλίμα εσωστρέφειας αλλά και απογοητεύσεως στις τάξεις των οπαδών του. Αυτό άλλωστε απεικονίζεται και στις δημοσκοπήσεις όπου σε αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ανεβάσει τα ποσοστά και μόνο ψίχουλα κατορθώνει να μαζέψει.
Νίκος Ανδρουλάκης, νέος αρχηγός του αμαρτωλού ΠΑΣΟΚ της μίζας και των μνημονίων, παρά τις προσπάθειες του και τις ανανεώσεις των στελεχών του κόμματος στις δημοσκοπήσεις έχει πιάσει ταβάνι και μάλιστα τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να παρουσιάζουν κάμψη. Και αυτός δεν μπόρεσε να φέρει κάτι καινούργιο κάτι αισιόδοξο. Εν τω μεταξύ και τα δύο μεγάλα κόμματα προσπαθούν να τον προσεταιριστούν για κυβέρνηση συνεργασίας αλλά συγχρόνως αποσκοπούν να προσελκύσουν την εκλογική του πελατεία. Είναι λοιπόν υποχρεωμένος να κρατάει αποστάσεις από τα δύο μεγάλα κόμματα προκειμένου να αποφύγει την δυσαρέσκεια που θα μπορούσε να προκαλέσει στους απλούς ανθρώπους των μεγάλων κυρίως αστικών περιοχών.
Πατριωτικός χώρος, αν και δεν καταλαβαίνουμε τον συγκεκριμένο όρο, τι να πει και τι να γράψει κάποιος. Κόμματα, κομματίδια, αποκόμματα. «Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου». Ενσυνείδητα ή ασυνείδητα δουλεύουν, τον κόσμο και εργάζονται υπέρ της ΝΔ. Με τα καμώματα τους θα αγανακτήσουν οι ψηφοφόροι θα τους σιχτιρίσουν και θα πάνε να ψηφίσουν την Νέα Δημοκρατία. Τι άλλο θα μπορούσαμε να υποθέσουμε. Φυσικά δεν θα μπορέσουν να εισέλθουν «εις τον ναόν της δημοκρατίας» επομένως προς τι όλες αυτές οι δραστηριότητες; Μόλις τους κουνήσει το δάκτυλό του ο Μητσοτάκης θα τρέξουν να παραταχθούν στις γραμμές του.
Εθνικιστικός χώρος τα ίδια και χειρότερα. Λόγια, λόγια, λόγια και περί ενώσεως του χώρου απολύτως τίποτα. Συζητήσεις επί συζητήσεων δίχως κανένα αποτέλεσμα. Τα θαύματα του παρελθόντος δεν επαναλαμβάνονται. Ας μη κάνουν όνειρα που μακάρι να μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα. Όσο δεν γίνεται μία σοβαρή προσπάθεια από σοβαρά πρόσωπα για την πολιτική ένωση του χώρου αφήνοντας πίσω τα προσωπικά και τις μικροφιλοδοξίες τους, και αν δεν σταματήσουν ορισμένοι να παριστάνουν τους αρχηγίσκους στις μικροομαδούλες που έχουν δημιουργήσει δεν πρόκειται να γίνει απόλυτος τίποτα. Εάν βρεθεί κοινή συνισταμένη για τον δύσκολο αγώνα που θα ακολουθήσει με συλλογική ηγεσία των πλέον ικανών τότε ίσως να υπάρξει ελπίδας έστω μικρής επιτυχίας. Διαφορετικά η εθνικιστική παράταξη θα εξακολουθήσει να ταλαιπωρείτε από τους εθνικισταράδες του τίποτα.
Νίκος Παπαγεωργίου
