Στον απέραντο κόσμο του διαδικτύου και της μοντέρνας πληροφορίας, καμιά φορά τα καλά νέα είναι τόσο όμορφα που φαντάζουν ψέμματα ή παραπλανητικές ιστορίες επιτήδειων. Το να διαβάζεις ότι θα παιχτεί σε Ελληνικούς κινηματογράφους ταινία με ιστορικό θέμα από την Ελληνική Επανάσταση μισό αιώνα σχεδόν μετά τις θρυλικές ταινίες του Τζεημς Παρις είναι πραγματικά μοναδική είδηση, ένα γεγονός απο μόνο του τόσο όμορφο τόσο συγκινητικό που νόμιζα ότι ήταν ψέμματα…Ευτυχώς δεν ήταν και την Πέμπτη της 23ης Φεβρουαρίου 2017 περνούσα το κατώφλι του Κινηματογράφου «Κολοσσαίον» για να γίνω κι εγώ κοινωνός, να γίνω κι εγώ μάρτυρας αυτής της μοναδικής ιστορικής στιγμής αυτής της περήφανης ιστορικής στιγμής για την Ελλάδα και τον Ελληνικό κινηματογράφο.
Μια ταινία 100% Ελληνική. Από την ιδέα μέχρι την εκτέλεση από την Ιστορία μέχρι το βάθος αυτής. Έλληνες τότε που διδάχθηκαν απο τους γονείς τους την θυσία για την πατρίδα την αγάπη για την οικογένεια και την πίστη στον Θεό, Έλληνες σήμερα που με τις δικές τους δυνάμεις ανοίγουν την Ελληνική αγορά και γράφουν την δική τους Ιστορία στον κινηματογράφο, ο Βασίλης Τσικάρας και η ταινία του «ΕΞΟΔΟΣ 1826» έγραψε Ιστορία…
Πως πήρατε την απόφαση να γυρίσετε ένα ιστορικό θέμα που νομίζω είχαμε να δούμε από την εποχή του Τζεήμς Πάρις στην Ελλάδα.
Από ότι μου λένε 46 χρόνια, βγήκε και η στατιστική, κοιτάξτε εγώ παλαιότερα έκανα τηλεοπτικές εκπομπές με θέματα ιστορικά και προσπαθούσα να βρώ θέματα που δεν τα ήξερε το πολύ κοινό. Έπεσα επάνω στα ‘’Παιδιά της Σαμαρίνας’’ το δημοτικό μας τραγούδι το οποίο βασίζεται σε ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός. Ως λάτρης της ιστορίας και ως λάτρης και του κινηματογράφου, είπα πως θα ήθελα να κάνω μια έρευνα, θα γράψω ένα σενάριο και αυτή την ιστορία (σ.σ. Παιδιά της Σαμαρίνας) να την δω στην μεγάλη οθόνη ως ντοκυμαντέρ και όσο περνούσε ο καιρός έλεγα, γιατί ως ντοκυμαντέρ(;) θα μπορούσε να γίνει μια κινηματογραφική ταινία.
Έτσι ξεκίνησε με πολύ αγνά συναισθήματα με ένα στοχό συγκεκριμένο, ξεκίνησα μια προσπάθεια χωρίς να ξέρω τι δυσκολίες θα αντιμετωπίσω γιατί οι δυσκολίες ήταν καθαρά οικονομικές. Άρχισα ραντεβού είδα πάρα πολύ κόσμο απευθύνθηκα σε πάρα πολλούς ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς επιχείρησα να ζητήσω βοήθεια από πολύ μεγάλες εταιρίες οι οποίες διαφημίζονται και στην τηλεόραση ως Ελληνικές εταιρείες που στηρίζουνε την παράδοση τα Ελληνικά προιόντα κτλ εν πάση περιπτώση, δεν πήγαν καλά τα πράγματα και εκεί που έβλεπα να ξεθωριάζει αυτός ο στόχος, εμφάνιζεται ο σύλλογος Φίλων Ιστορίας και Αναπαράσταστης Αυτής, Γιαννιτσών, ο Μανώλης ο Σαββίδης τα μέλη του συλλόγου τα λιοντάρια του, όπως χαραkτηριστικά λέει και μου είπαν τα παιδιά, Βασίλη θα έρθεις εδώ στα Γιαννιτσά και θα την κάνουμε την ταινία.
Στην αρχή χάρηκα αλλά λέω, τόσο εύκολα, είναι δυνατόν (;) κι’ όμως σε δεκαπέντε μέρες ήταν τα πάντα έτοιμα και ο Δήμος Πέλλας και η Μητρόπολη και πολλοί επιχειρηματίες της περιοχής ο απλός ο κόσμος πήραν στα χέρια τους την ταινία και έτσι γυρίστηκε η ταινία στο Παικό στην Παλαιά Κρώμνη στον Πενταπλάτανο στο Ελευθεροχώρι σε τόσο όμορφα μέρη που έχει η πατρίδα μας και κυριώς βέβαια στα Γιαννιτσά. Κάποιες σκηνές έγιναν και στην Θεσσαλονίκη και συνολικά αγγίξαμε από την σύλληψη της ιδέας, την συγγραφή του σεναρίου την παραγωγή της ταινίας και την μεταπαραγωγή της ταινίας, δηλαδή εννοώ το μοντάζ και όλα αυτά συνολικά τέσσερα χρόνια. Εγώ προσωπικά ο Βασίλης Τσικάρας είμαι υπερήφανος για το αποτέλεσμα, είμαι υπερήφανος από όλους τους συντελεστές, είμαι υπερήφανος γιατί πιστεύω ότι αυτή η ταινία θα πλαισιώνει όλες τις άλλες ταινίες που βλέπουμε την περίοδο της 25ης Μαρτίου, θα έχουμε λοιπόν μια νεότερη ταινία να βλέπουνε τα παιδιά οι νέες γεννεές και γιατί όχι, εύχομαι να υπαρχει και συνέχεια.
Κι εμείς ευχόμαστε να υπάρχει συνέχεια από εσάς. Πως είδατε το Ελληνικό κοινό τις πρώτες ημέρες προβολής της ταινίας;
Εμείς είμαστε μια ανεξάρτητη παραγωγή με μια ανεξάρτητη διανομή, φτάσαμε λοιπόν σε ένα σημείο χωρίς να έχουμε τα κονδύλια να διαφημιστούμε, χωρίς να έχουμε να το πω «πλάτες» χωρίς να έχουμε μεγάλες εταιρίες από πίσω, μόνοι μας να ανοίξουμε την αγορά, το καταφέραμε μέρα με την ημέρα, το ίδιο πείσμα που είχαμε για να γίνει η ταινία το ίδιο πείσμα έχουμε για να μπορέσει να δει την ταινία περισσότερος κόσμος.
Δείτε σήμερα τι γίνετε (σ.σ. στην πρεμιέρα της Θεσσαλονίκης στις 23 Φεβρουαρίου τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί από μέρες!). Είναι συγκλονιστικό, ώπου είχαμε πρεμιέρα ήταν ασφυκτικά γεμάτοι οι κινηματογράφοι. Στη συνέχεια η ταινία απολαμβάνει αυτό που απολαμβάνουν και οι υπόλοιπες ταινίες, δηλαδή αν είμαστε σε μια περίοδο που κινηματογραφικά δεν πάει καλά αυτό επηρεάζει κι εμάς, αν είμαστε σε μια περίοδο που κινηματογραφικά πάει καλά, πάει καλά και η ταινία, εμείς όμως βγάλαμε ένα μέσο όρο από αυτό που είδαμε, δηλαδή η προσέλευση του κοινού στις πέντε έξι πόλεις που έχει παιχτεί η ταινία μέχρι τώρα (, αγγίζει περίπου το 50% δηλαδή συν πλην είμαστε στο 50% στην προσέλευση του κόσμου.
Πιστεύετε ότι αυτή η ταινία θα έχει αντίκτυπο στον Ελληνικό κινηματογράφο μιμητές ενδεχομένως;
Εμείς αποφασίσαμε με πρωτεργάτη εμένα να ασχοληθούμε με τον λεγόμενο ιστορικό κινηματογράφο, εγώ έχω εντωπίσει τέσσερα πέντε θέματα τα οποία θέλω να τα προβάλλω στην μεγάλη οθόνη, αυτό είναι το πρώτο (σ.σ. Παιδιά της Σαμαρίνας-Εξοδος 1826), και ήδη ετοιμαζόμαστε, και αυτό το γράφει πρώτη η εφημερίδα σας, για την επόμενη ταινία η οποία θα λέγεται «Πολιορκία», είναι πάλι ιστορική είναι πάλι για την ίδια περίοδο (Ελληνική Επανάσταση), μετά θα αλλάξουμε και περίοδο (αναφορά του σκηνοθέτη με χαμόγελο) θα έρθουμε σε νεότερα χρόνια, ήδη ετοιμαζόμαστε και για αυτη την ταινία με μία άλλη στιγμή της Ελληνικής ιστορίας, θέλουμε να τονίσουμε ιστορικά γεγονότα κυρίως της Μακεδονίας κυρίως της Βόρειας Ελλάδας και θα δούμε με πόσο μεγάλη ευκολία ή πόσο μεγάλη δυσκολία θα την κάνουμε. Απο αυτό που συνέβει στην πρώτη ταινία έχουμε γίνει πιο έμπειροι ξέρουμε πως να μειώνουμε τον χρόνο και πλέον έχουμε και συνεργάτες οι οποίοι απο το ξεκίνημα μιας νέας ιδέας στηρίζουν.
Νομίζω ότι πολύ σύντομα και η δεύτερη ταινία θα είναι πραγματικότητα. Ας απολαύσουμε αυτό το πρώτο ταξίδι, ας βρει ενδεχομένως και μιμητές, αν πούμε ότι εμείς είμαστε ένα καλό πρότυπο, ας ασχοληθούν και άλλοι με τον ιστορικό κινηματογράφο, πίστευα πάντοτε ότι αν χρησιμοποιηθεί ο κινηματογράφος σωστά, σωστά και όχι πονηρά μπορεί να είναι ένα εκπαιδευτικό εργαλείο, διότι μια ταινία αργότερα μπαίνει στα σπίτια μας μέσα απο την τηλεόραση. Εμείς θα είμαστε εδώ θα συνεχίζουμε θα προσπαθούμε, αν έχουμε την στήριξη σας θα έχουμε μεγαλύτερη δύναμη για να κάνουμε πράγματα.
Να είστε γεροί να τα κάνετε και η στήριξη θα υπάρχει εθελοντικά. Σας ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ ευχαριστώ.
Ανδρέας Ακρίτας
