Ο Βασιλεύς Αλέξανδρος πραγματοποιούσε την καθιερωμένη βόλτα του με τον σκύλο του στο Τατόι, όταν ο σκύλος του επιτέθηκε στην μαϊμού που είχε στο κτήμα ο επόπτης του βασιλικού κτήματος κύριος Στουρμ. Ο Βασιλεύς Αλέξανδρος παρενέβει με αποτέλεσμα να δεχθεί θανατηφόρο δάγκωμα από την μαϊμού.
Παρά τις προσπάθειες των γιατρών ο Βασιλέας Αλέξανδρος καταλήξε στις 12 Οκτωβρίου 1920.
Την ίδια μέρα η κυβέρνηση εκδίδει και δημοσιεύει «διάγγελμα επί τω θανάτω του Βασιλέως Αλεξάνδρου»:
«Προς τον λαόν. Μετά βαθυτάτης οδύνης το Υπουργικόν Συμβούλιον αγγέλλει εις τον λαόν τον θάνατον της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως Αλεξάνδρου, επελθόντα σήμερον, ώραν 4ην και 10′ μ.μ. Την οδύνην καθιστά οξυτέραν όχι μόνον τον νεαρόν της ηλικίας του αγαθού Βασιλέως, αλλά και το ότι δεν επέζησε να βασιλεύση Ελλάδος, ήτις τοσούτον εμεγαλύνθη επί των ημερών αυτού…».
Στο ίδιο διάγγελμα γίνεται λόγος και για την ανάγκη αντικατάστασης του Bασιλιά από αντιβασιλέα. Πράγματι, ο Ελευθέριος Βενιζέλος κάλεσε τη Βουλή, αν και είχε διαλυθεί εν όψει των εκλογών της 1ης/14ης Νοεμβρίου 1920, η οποία εξέλεξε ως αντιβασιλέα τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη (στις 15/28 Οκτ. 1920).
Μεγάλη ήταν η θλίψη των εξόριστων γονέων του Βασιλέως Αλέξανδρου, στους οποίους ωστόσο δεν επετράπη να παραστούν στην κηδεία. Στη Bασίλισσα Όλγα,γιαγιά του Βασιλέως Αλεξάνδρου, επετράπη να παρευρεθεί στις τελευταίες ώρες του. Δυστυχώς όμως θαλασσοταραχή δεν επέτρεψε στη γηραιά Bασίλισσα να Τον προλάβει ζωντανό. Έφτασε με καθυστέρηση είκοσι τεσσάρων ωρών και παρέστη στην κηδεία του, η οποία τελέστηκε στη Μητρόπολη των Αθηνών. Ο Βασιλεύς Αλέξανδρος κηδεύτηκε στο Τατόι, κοντά στον τάφο του αγαπημένου του παππού, Βασιλέως Γεώργιου Α’.
