Σήμερα οι Αμερικανοί, αλλά και όλος ο κόσμος σκέφτεται τον Πόλεμο για την Αμερικάνικη Ανεξαρτησία ως μια επανάσταση, όμως από σημαντικές απόψεις ήταν επίσης ένας εμφύλιος πόλεμος. Οι Αμερικανοί Νομιμόφρονες (Loyalists) η “Τόρυς”, όπως τους αποκαλούσαν οι αντίπαλοι τους, εναντιωνόταν στην Αμερικάνικη Επανάσταση και πολλοί πήραν τα όπλα ενάντια στους επαναστάτες. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των Νομιμοφρόνων έφτανε στις 500.000 ήτοι το 20% του πληθυσμού στις αποικίες.
Τι υποκινούσε τους Νομιμόφρονες; Οι περισσότεροι μορφωμένοι Αμερικανοί, είτε ήταν Νομιμόφρονες είτε ήταν επαναστάτες, αποδεχόταν την θεωρία του Τζων Λόκ περί φυσικών δικαιωμάτων και περιορισμένου ρόλου της κυβερνήσεως. Έτσι οι Νομιμόφρονες, όπως και οι επαναστάτες κριτικάραν πράξεις των Βρετανών όπως ο Νόμος περί άμεσου φόρου στα προϊόντα των αποικιών (Stamp Act 1765) και νόμοι που λειτουργούσαν ως αντίποινα στις ζημιές που προκλήθηκαν μετά το «Πάρτυ του Τσαγιού». Οι Νομιμόφρονες ήθελαν να ακολουθήσουν ειρηνικές μορφές διαμαρτυρίας γιατί πίστευαν ότι η βία θα οδηγούσε σε οχλοκρατία η τυραννία. Επίσης πίστευαν ότι η ανεξαρτησία θα σήμαινε την απώλεια των οικονομικών ωφελημάτων που είχαν ως ανήκοντες στο Βρετανικό μερκαντιλικό σύστημα.
Οι Νομιμόφρονες προερχόταν από κάθε είδους κοινωνική και επαγγελματική ομάδα. Η πλειοψηφία τους ήταν μικροί αγρότες, παραδοσιακοί τεχνίτες και καταστηματάρχες. Δεν εξέπληττε το γεγονός ότι οι Βρετανοί δημόσιοι υπάλληλοι παρέμεναν πιστοί στο Στέμμα. Οι εύποροι έμποροι έτειναν να παραμένουν πιστοί στο Στέμμα, όπως επίσης οι Αγγλικανοί ιερείς ειδικά στην Νέα Αγγλία όπου κυριαρχούσαν οι Πουριτανοί. Οι Νομιμόφρονες συμπεριελάμβαναν αρκετούς μαύρους (στους οποίους οι Βρετανοί είχαν υποσχεθεί ελευθερία), Ινδιάνους, οι έμμισθοι υπηρέτες, οι Γερμανοί μετανάστες οι υποστήριζαν το Στέμμα κυρίως γιατί ο Βασιλεύς Γεώργιος Γ! ήταν Γερμανικής καταγωγής.
Ο αριθμός των Νομιμοφρόνων σε κάθε αποικία ποικίλε. Πρόσφατοι υπολογισμοί αποκαλύπτουν ότι ο μισός πληθυσμός της Νέας Υόρκης ήταν πιστοί στο Στέμμα. Η Νέα Υόρκη είχε αριστοκρατική κουλτούρα και την μεγαλύτερη περίοδο της Επανάστασης ήταν υπό την κατοχή των Βρετανών. Στις δύο Καρολίνες (Βόρεια και Νότια) οι αγρότες που ζούσαν μακριά από οργανωμένες πόλεις ήταν Νομιμόφρονες, ενώ οι μεγαλοκτηματίες γης (που είχαν και σκλάβους) του Τάιντγουώτερ συνήθως υποστήριζαν την Επανάσταση.
Κατά την διάρκεια της Αμερικάνικης Επανάστασης οι περισσότεροι Νομιμόφρονες υπέφεραν για τις απόψεις τους αλλά η επιστράτευση ήταν λιγότερη από αυτήν που περίμεναν οι Βρετανοί. Παρόλα αυτά μια μειονότητα 19.000 Νομιμόφρονες εξοπλισμένοι και με προμήθειες από τους Εγγλέζους, πολέμησαν στην σύγκρουση.
Η Συνθήκη Ειρήνης του Παρισιού απαιτούσε την αποκατάσταση της ιδιοκτησίας των Νομιμοφρόνων που κατασχέθηκε. Οι απόγονοι του Ουίλλιαμ Πέν (Κουακέρου και ιδρυτή της επαρχίας της Πενσυλβάνιας και αυτοί του Τζωρτζ Κάλβερτ στο Μέρυλαντ έλαβαν γενναιόδωρη προσφορά γης. Στις Καρολίνες, όπου η εχθρότητα ανάμεσα στους επαναστάτες και τους Νομιμόφρονες ήταν ιδιαίτερα δυνατή λίγοι από τους τελευταίους επανάκτησαν την περιουσία τους. Στην νέα Υόρκη και τις Καρολίνες οι κατασχέσεις της γης των Νομιμοφρόνων οδήγησε σε κοινωνική επανάσταση , καθότι τα μεγάλα κομμάτια γης δόθηκαν στους μικροκτηματίες.
Γύρω στις 100.000 Νομιμόφρονες εγκατέλειψαν την χώρα, συμπεριλαμβανομένων του Ουίλλιαμ Φράνκλιν, γιού του Πατέρα του Έθνους Βενιαμίν Φράνκλιν και του Τζων Σίνγκλετον Κόπλεϋ, του μεγαλύτερου Αμερικανού ζωγράφου της περιόδου. Οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στον Καναδά. Μερικοί από αυτούς γύρισαν τελικά, παρόλο που πολλές κατά τόπους κυβερνήσεις Πολιτειών απέκλεισαν τους Νομιμόφρονες από δημόσια αξιώματα. Στις δεκαετίες μετά την Αμερικάνικη Επανάσταση, οι Αμερικανοί προτίμησαν να ξεχάσουν τους Νομιμόφρονες και με εξαίρεση τον Κόπλεϋ, οι Νομιμόφρονες ήταν σαν να μην υπήρξαν.
