Στην Σύνοδο των 43 χωρών, ευρωπαϊκών και συνεργαζόμενων, Μητσοτάκης και Ερντογάν περίμεναν ο ένας τον άλλον “στην γωνία”. Στο δείπνο εργασίας που παρατέθηκε ο Ερντογάν πήρε πρώτος τον λόγο και μίλησε για επιθετική πολιτική της χώρας μας και για άσχημη συμπεριφορά από μέρους μας στους “μετανάστες”. Αμέσως πήρε τον λόγο ο Μητσοτάκης και του απάντησε ότι πρέπει να σταματήσει να αμφισβητεί την κυριαρχία και κυριότητα των νησιών μας.
Όλα καλά μέχρι εδώ. Ήταν όμως γνωστό ότι όποιος μιλούσε αναφερόμενος σε κάποιον άλλον, αυτός ο άλλος, στην περίπτωση η χώρα μας, θα είχε το δικαίωμα απάντησης, αλλά ο πρώτος, ο Ερντογάν, η Τουρκία δηλαδή, δεν θα είχε δικαίωμα δευτερολογίας. Δεν το γνώριζε αυτό ο Ερντογάν, παρασύρθηκε;
Μήπως, χωρίς να θέλουμε να υποστηρίξουμε θεωρίες συνομωσίας, ο πρωθυπουργός μας, παρά τις μεγαλοστομίες του και την αποδεδειγμένη αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων, βολεύει και εξυπηρετεί κάπου τους Τούρκους.
Μήπως εάν δεν κερδίσουν κάτι με την επιθετική πολιτική τους θα “πατήσουν” επάνω στις δηλώσεις μας περί διαλόγου;
Μήπως πάρουν ότι θέλουν ή κάτι από αυτά χωρίς να ρίξουν σφαίρα;
Μήπως η πολιτική μας να επιζητούμε, πάση θυσία, τον διάλογο μας βάλει σε περιπέτειες και μας οδηγήσει σε παραχωρήσεις;
Δεν θέλουμε να σκεφτούμε ότι οι δικοί μας κυβερνώντες έχουν αυτό ως στόχο.
