γράφει ο Νίκος Παπαγεωργίου
υπ. έκδοσης εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος
Η κυρία Ντόρα Μητσοτάκη – Κούβελου βουλευτής και πρώην υπουργός εξωτερικών, θιασώτης της πολυφυλετικής κοινωνίας, όπως και ο πρωθυπουργός αδελφός της, πριν από πέντε περίπου χρόνια είχε πληροφορήσει τον Ελληνικό λαό για τον εποικισμό της Ελληνικής Επαρχίας από μουσουλμάνους. Το σχέδιο που είχε εκπονηθεί αφορούσε την εγκατάσταση λαθρομεταναστών σε χωριά της Ελληνικής επικράτειας.
Δήλωνε ότι, η πρόταση που η ίδια είχε καταθέσει ήταν : «να διαχωριστούν, να επιμεριστούν σε χωριά και να τοποθετηθούν μεταξύ των χωριών που έχουν ανάγκη από χέρια για να μπορούν να βοηθήσουν και να βρουν δουλειά οι άνθρωποι αυτοί και ταυτόχρονα να υπάρχουν σχολεία, ώστε να μπορούν να πηγαίνουν τα παιδιά τους». Διευκρίνιζε ότι: «κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό να γίνει, διότι η Ύπατη Αρμοστεία και τα διάφορα προγράμματα πληρώνουν στους ανθρώπους σε αυτά τα συγκεκριμένα χωριά νοίκια τα οποία είναι σημαντικά, όταν κατατίθενται στην οικονομική ζωή ενός χωριού». Με αυτό τον τρόπο θα πέφτει παραδάκι στα διάφορα χωριά που θα δεχθούν λαθρομετανάστες. Το γνωστό παραμύθι των λαθρολάγνων.
Η Ντόρα το 2019 λειτουργούσε ως λαγός του αδελφού της για να έλθει τώρα το Προεδρικό Διάταγμα (15-4-2025, αρ. φύλλου 194 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως) να θεσπιστεί και επίσημα ότι κάθε οικισμός κάτω των 2.000 κατοίκων θα υποδεχθεί προσωρινά(;) 100 μετανάστες. Με Προεδρικά Διατάγματα οι δημοκράτες «αποφασίζουν και διατάσσουν». Και οι κάργα δημοκράτες, παρέα Μητσοτάκη, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη Βουλή, ενώ την εκθειάζουν, την δε αντιπολίτευση την έχουν γραμμένη από καιρό. Την δημοκρατία που τόσο την παινεύουν την έχουν καταντήσει πατσαβούρα. Όχι βέβαια πως μας ενοχλεί ιδιαίτερα. Ενώ οι νόμοι που ψηφίζουν είναι για το δικό τους συμφέρον και των κολλητών τους.
Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρωθυπουργός ωσάν δύο συνεταιράκια έχουν καταλάβει το κράτος και αποφασίζουν και διατάσσουν κατά το δοκούν και αυτό το θεωρούν δημοκρατία. Έχουμε λοιπόν εμείς δύο Λουδοβίκους ΙΔ’, η Γαλλία είχε μόνον έναν, οι οποίοι θεωρούν πως το κράτος είναι αυτοί. Και πιστεύω πως έφτασε η ώρα να απαλλαγούμε από αυτούς. Αφού το δημοκρατικό τόξο που κυβερνά μισό αιώνα δημιούργησε οικονομικές και πολιτικές συνθήκες που απαξίωσαν την ζωή στην επαρχία με αποτέλεσμα τα χωριά να αδειάζουν από νέους και να παραμένουν ηλικιωμένοι και υπερήλικες.
Έκλεισαν τα σχολεία γιατί είχαν πολύ λίγους μαθητές και επομένως το κράτος δεν μπορεί κατά τους εξουσιαστές να δαπανά χρήματα γι’ αυτόν το σκοπό. Έγιναν συγχωνεύσεις σχολείων για δήθεν καλύτερη εκπαίδευση. Με επιδοτήσεις κατέστρεψαν την πρωτογενή παραγωγή και ξεπάτωσαν με λίγα λόγια την ντόπια παραδοσιακή παραγωγή. Συρρικνώθηκαν οι κτηνοτροφικές μονάδες και τα αιγοπρόβατα έβοσκαν στα στρατιωτικά αεροδρόμια αφού και εκεί ο ΟΠΕΚΕΠΕ ανακάλυψε βοσκοτόπια. Αντί για σπαρτά γέμισαν τα χωράφια με φωτοβολταϊκά, και τις κορυφές των βουνών, αφού προηγουμένως τα κατέκαιγαν, με ανεμογεννήτριες. Και τα παιδιά της περιφέρειας οδηγήθηκαν στον τομέα παροχής υπηρεσιών, αφού πλέον η βαριά βιομηχανία στην χώρα είναι ο τουρισμός. Αλλά θα συνεχίσουμε στο επόμενο με το σχέδιο για τον εποικισμό.
