Από την πρώτη ημέρα της εκλογής της η κυβέρνηση ασκούσε μία επικοινωνιακή πολιτική η οποία έφερνε αποτελέσματα.
Σε αυτό συνέβαλαν, τα μέγιστα, τα φιλικά, σχεδόν όλα δηλαδή, ΜΜΕ και οι προσκείμενοι στην κυβέρνηση δημοσιογράφοι.
Φτάσαμε στο σκάνδαλο των υποκλοπών, άσχετα με την αφετηρία του.
Ξεκίνησε με την υπόθεση Ανδρουλάκη και Κουκακη και τώρα συνεχίζεται με την λίστα την οποία ισχυρίζεται ότι έχει στην κατοχή του ο Βαξεβανης.
Έδωσε συνέντευξη ο πρωθυπουργός, αλλά πριν ξεκίνησαν οι επικοινωνιακές απορίες του είδους: “μα καλά έχει συμφέρον και χρόνο να παρακολουθεί ο πρωθυπουργός τους στενούς του συνεργάτες και τις συζύγους τους”; Δεν ξέρουμε αυτό το θέμα θα το λύσει η Δικαιοσύνη, εάν το λύσει, με την έρευνα της.
Επιχείρησε και πάλι ο πρωθυπουργός ένα επικοινωνιακό κόλπο, αλλά δεν “του βγαίνει”.
Δήλωσε ότι η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα που θα απαγορεύσει την χρήση των παράνομων λογισμικών.
Άρχισαν να το σχολιάζουν, αρνητικά, ακόμη και τα πολύ φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ.
Αφού είναι παράνομο κάτι απαγορεύεται εξ ορισμού. Λέμε λαθρεμπόριο καυσίμων γιατί το εμπόριο τους, το νόμιμο, επιτρέπεται.
Λέμε έμπορος ναρκωτικών γιατί το εμπόριο τους απαγορεύεται. Δηλαδή ο πρωθυπουργός θέλει να απαγορεύσει κάτι που ήδη απαγορεύεται.
Στην δήλωση του ότι παρακολουθήσεις έγιναν αλλά όχι από την κυβέρνηση, έχουμε μία απορία. Σύμφωνοι τις παρακολουθήσεις τις έκαναν άλλοι, ποιοι;Η δουλειά των δικών μας μυστικών υπηρεσιών και αρχών ασφαλείας τι έκαναν για να προστατεύσουν και να προειδοποιήσουν τα κυβερνητικά στελέχη.
Καλή η επικοινωνιακή πολιτική, αλλά κάπου στερεύουν τα επιχειρήματα.
