Όλοι όσοι παραβρέθηκαν στην τελετή στην Μητρόπολη και όσοι την παρακολούθησαν από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες έχουν εικόνα για το τι συνέβη την Δευτέρα 16 Ιανουαρίου.
Για μία υπόθεση, αυτή της Βασιλείας, η οποία, σύμφωνα με τους “δημοκράτες”, έχει λήξει εδώ και μισό αιώνα, 49 χρόνια για την ακρίβεια, με το νόθο δημοψήφισμα Καραμανλή το 1974, ο κόσμος που απέτισε το Ύστατο Χαίρε στον Βασιλέα Κωνσταντίνο ήταν πολύς.
Αυτό δεν το περίμεναν και παρά τις δυσκολίες που είχαν φέρει, όπως οι ώρες του Λαϊκού Προσκυνήματος.
Αμέσως τα δημοσιογραφικά “παπαγαλάκια” μίλησαν για γραφικούς νοσταλγούς.
Η τηλεοπτική εικόνα όμως τους διέψευδε και προσπαθούσαν να εξηγήσουν το “φαινόμενο”.
Άλλοι το τοποθετούσαν στην επιρροή του Netflix με την σειρά για την Ιστορία της Βασιλικής Οικογένειας στην Αγγλία και άλλοι στην περιέργεια των Ελλήνων να δουν από κοντά τι φορούν οι Εστεμμενοι.
Ήθελαν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι κάποιος ξύπνησε από “τα άγρια χαράματα” ώστε να περιμένει στην ουρά για αυτούς τους λόγους.
Επειδή, παρά τα όσα λένε, δεν διαθέτουν δημοκρατικές ευαισθησίες, δεν τους περνά από το μυαλό πως ο κάθε πολίτης, Έλληνας φυσικά, έχει δικαίωμα να τιμά όσους εκείνος θεωρεί άξιους Τιμής.
Άσχετα με το ποια γνώμη έχει κάποιος για τον Θεσμό της Βασιλείας ή για τον Κωνσταντίνο προσωπικά, δεν μπορούν να θεωρηθούν κάποιοι ένα μεγάλο ποσοστό του Ελληνικού Λαού γραφικούς και πολιτικά απολιθώματα.
Δεν μπορούν να μιλούν αυτοί που “προσκυνούν” τα πορτραίτα του Στάλιν, του Λένιν και του Τρότσκι για πρόοδο.
Ούτε φυσικά αυτοί που θεωρούν κομβικό γεγονός της Ιστορίας την Γαλλική Επανάσταση, αλλά ούτε και αυτοί που βάζουν Drug Queens να διαβάζουν παραμύθια στα παιδιά μας.
