γράφει ο Γεώργιος Μανωλόπουλος
Προ ημερών διεξήχθη ένα προσυνέδριο που διοργάνωσε το παράρτημα Βορειοηπειρωτών του ρεπουμπλικανικού κόμματος των ΗΠΑ στην Ελλάδα.
Ανάμεσα στις προτάσεις που αποφασίστηκε να προωθηθούν είναι η ίδρυση ενός παρατηρητηρίου εντός της Βορείου Ηπείρου για την καταγραφή των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών. Η ίδρυση ελληνόφωνου ιδιωτικού πανεπιστημίου στη Βόρειο Ήπειρο και η ανέγερση μνημείων για τους ήρωες της ΜΑΒΗ που δολοφονήθηκαν από τους κομμουνιστές.
Δε έχω τη παραμικρή ιδέα ποιοι είναι οι άνθρωποι που διοργάνωσαν αυτό το προσυνέδριο. Ποιες οι πραγματικές προθέσεις τους, οι δυνατότητές τους ή οι θέσεις τους σε άλλα θέματα. Στέκομαι μόνο στο γεγονός ότι ακούστηκαν επιτέλους κάποιες προτάσεις δράσης εντός της Βορείου Ηπείρου. Η δημιουργία ενός παρατηρητηρίου που θα διεθνοποιούσε τις παράνομες ενέργειες των Αλβανών κατά της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας και θα κινείτο δικαστικώς σίγουρα θα μπορούσε να δημιουργήσει εμπόδια στις πολιτικές αφελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Όσον αφορά την ίδρυση ελληνόφωνου ιδιωτικού πανεπιστημίου, αυτό σίγουρα θα βοηθούσε με ποικίλους τρόπους. Σπουδές για Βορειοηπειρώτες στη γλώσσα τους και χωρίς να αναγκάζονται να φύγουν από τις περιοχές τους. Θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας και γενικότερα θα προσέλκυε πίσω και θα διατηρούσε Έλληνες στη Βόρειο Ήπειρο.
Η ιδιωτική πρωτοβουλία στα εθνικά θέματα σε μια οποιαδήποτε άλλη σοβαρή χώρα θα ήταν απαράδεκτη έως επικίνδυνη. Δυστυχώς όμως στη περίπτωση της Ελλάδος είναι κάτι το απαραίτητο πλέον. Το ελληνικό κράτος τα τελευταία 70 χρόνια έχει να επιδείξει μόνο αποτυχίες όσον αφορά τα εθνικά θέματα και τη προστασία των Ελληνικών κοινοτήτων εκτός των συνόρων. Από το 74 και μετά μάλιστα έχει πάψει να αναλαμβάνει την οποιαδήποτε πρωτοβουλία μη θέλοντας με κανένα τρόπο να διακινδυνέψει την ανατροπή του εγχώριου πολιτικού status quo. Βέβαια, η ιδιωτική πρωτοβουλία σε τέτοια ζητήματα έχει τα μειονεκτήματά της. Μπορεί να είναι απρόσεκτη και να δημιουργήσει ακόμα περισσότερα προβλήματα. Είναι αποσπασματική και όχι θεσμοθετημένη. Η χρηματοδότηση δεν είναι πάντα εγγυημένη και επαφίεται σε καλές προθέσεις. Ωστόσο από τη πλήρη εγκατάλειψη καλύτερα να γίνονται και να ενισχύονται ενέργειες σα και αυτήν.
Και δεν είναι μόνο η Βόρειος Ήπειρος που έχει ανάγκη. Η Μακεδονία εκχωρήθηκε προδοτικά και οι Έλληνες των Σκοπίων είναι εγκαταλελειμμένοι από το ελληνικό κράτος που ούτε σα διαπραγματευτικό χαρτί δε θέλει να τους χρησιμοποιήσει. Από τη Κάτω Ιταλία μέχρι τους Έλληνες του Πόντου και τους Ρωμιούς της Συρίας και του Λιβάνου υπάρχουν κοινότητες Ελλήνων που διψούν για Ελλάδα. Διψούν για ελληνικά σχολεία και αναγνώριση από το μητροπολιτικό κέντρο. Κοινότητες που πολλές φορές έχουν ακόμα και την ανάγκη προστασίας για να συνεχίσουν να μένουν στις αρχαίες πατρίδες τους.
Αφού λοιπόν για το ορατό μέλλον δε φαίνεται προοπτική αλλαγής πολιτικών και προτεραιοτήτων από ένα «Ελληνικό κράτος» που αρνείται ακόμα και τα σύνορά του να προστατεύσει και την ιστορία του να διαφυλάξει, είναι απαραίτητο να δράσει και εδώ η ιδιωτική πρωτοβουλία και το φιλότιμο του Έλληνα. Καλό θα ήταν αυτές οι προσπάθειες να είναι όσο πιο συντονισμένες και οργανωμένες γίνεται. Ίσως με τη δημιουργία ενός παγκόσμιου κογκρέσου του ελληνισμού στα πρότυπα του World Jewish Congress και με έδρα εκτός Ελλάδος σε κάποια μεγάλη ομογενειακή κοινότητα όπως στη Νέα Υόρκη. Ένα τέτοιο κογκρέσο Ελλήνων και Φιλελλήνων θα μπορούσε να συγκεντρώνει και να οργανώνει χρηματικά, υλικά και ανθρώπινα μέσα, να θέτει προτεραιότητες και να επεμβαίνει με δράσεις και πρωτοβουλίες όπου ο ελληνισμός και τα δίκαιά του κινδυνεύουν.
Ακόμα και αν ο κίνδυνος προέρχεται από το ίδιο το «Ελληνικό κράτος». Για παράδειγμα στο ζήτημα της Μακεδονίας θα μπορούσε να λάβει νομικές πρωτοβουλίες σε επίπεδο ΟΗΕ (άλλος ένας λόγος η έδρα να είναι στη Νέα Υόρκη) όπως προβλέπεται άλλωστε αυτή η δυνατότητα στο καταστατικό του ΟΗΕ. Θα μπορούσε επίσης να ενισχύει οικονομικά τη μητρότητα στην Ελλάδα και μόνο για Έλληνες κλπ.
Τα εθνικά θέματα είναι πολλά. Ας δράσουμε ιδιωτικά και μέσα στα πλαίσια των εθνικών νόμων και διεθνών κανόνων παραμερίζοντας το αργοκίνητο και ανθελληνικό κράτος που μόνο να κωλυσιεργεί, να θέτει εμπόδια και να κάνει ζημιά στο έθνος ξέρει.
