Με μεγάλη θλίψη διαπιστώνεται εξαιτίας όλων των πολιτικών από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, ότι η πατρίδα μας παραμένει εντελώς μόνη στις πολύ δύσκολες καταστάσεις της διεθνούς πολιτικής. Κάποιες δηλώσεις δήθεν συμμάχων μας υπέρ των ελληνικών δικαίων είναι άνευ ουσιαστικής σημασίας και γίνονται για το θεαθήναι. Εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε ότι η πατρίδα μας είναι περιορισμένης ισχύος, έτσι την κατάντησαν οι πολιτικάντηδες, παρά το γεγονός ότι συμμετέχει ως ισότιμο μέλος στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ, και στην ΕΕ. Η Ελλάς είναι μία χώρα με σύνορα και διοικητική δομή.
Έχει αναφέρει, ο αλήστου μνήμης Κίσινγκερ αλλά και άλλοι διεθνολόγοι οι χώρες χαμηλής ισχύος δεν έχουν θέση στο διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι, όπως άλλα ισχυρά κράτη σαν τις ΗΠΑ, την Ρωσία, ίσως την Κίνα αλλά και άλλα μεγάλα κράτη, που είναι σε θέση να επιβάλλουν ανά πάσα στιγμή την θέληση τους. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι κάθε χώρα σε σημαντικό βαθμό είναι σε θέση να επηρεάσει με την παρουσία της την διεθνή πολιτική σκηνή ασχέτως της ισχύος της.
Τελικά η Ελλάς έχει απομένει μόνη να διαχειριστεί δύο τεράστια εθνικά θέματα που έχουν προκύψει, το «μεταναστευτικό» και οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, που και τα δύο καθημερινά πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η ελληνική κυβέρνηση το μόνο που κάνει είναι να βάζει κόκκινες γραμμές, να συνιστά ψυχραιμία και να επικαλείται το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό δίκαιο των θαλασσών, που όλα αυτά οι τούρκοι τα έχουν γραμμένα στα παλαιότερα των υποδημάτων τους για να μην αναφερθούμε που αλλού.
Η μεταπολίτευση μας εκχώρησε ως αναφορά την πολιτική ένα εσμό εθνομηδενιστών και λαοπλάνων, οι οποίοι συνιστούν με κάθε μέσο επικοινωνίας που διαθέτουν να κρατήσουμε άψογη στάση και ψυχραιμία έναντι των εξ ανατολών απειλών. Ψοφοδεείς μουρμουρίζουν, γονατισμένοι στα συμφέροντα ελληνικά και ξένα, περί Διεθνούς Δικαίου, ότι έχουμε ισχυρούς συμμάχους και επομένως δεν θα έχουμε προβλήματα. Ο Μητσοτάκης σε δηλώσεις του ανέφερε ότι η Ελλάς είναι ο πιο αξιόπιστος και προβλέψιμος σύμμαχος των ΗΠΑ. Τα συγχαρητήρια από τους συμμάχους εισέπραττε και ο δήθεν λαϊκός αγωνιστής ο Τσίπρας (είχε καταργήσει την γραβάτα αλλά υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν αφελείς που τον πιστεύουν) αυτός ο νεομπολσεβίκος που καθημερινά κορδωνόταν για το ιστορικό του επίτευγμα, που στην ουσία έσκαβε τον λάκκο της πατρίδος. Οι δε σύμμαχοι και οι Τούρκοι πανηγύριζαν όταν ο Κοτζιάς υπέγραφε την εφιαλτική συμφωνία των Πρεσπών. Αλλά τι μπορεί να πει και να γράψει κάποιος για όλους αυτούς;
Οι Τούρκοι το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι η βαρβαρότητα. Σαν ύαινες μυρίζουν το αίμα και τα ψοφίμια. Και αυτό ακριβώς θέλουν για την πατρίδα μας. Ένα κράτος που θα έχει ελληνόφωνη πολιτική ηγεσία, ξενόδουλη και με την κοινωνία της διχασμένη, υπάκουη, αμόρφωτη, διαφθαρμένη, που θα γίνει παιγνίδι στα χέρια της. Και οι δικοί μας θέλουν και το επιδιώκουν για μια κοινωνία άθεη, που θα βασιλεύει η μετριότητα, η αθλιότητα και η προδοσία.
Ιδανικό περιβάλλον για τους Συμμάχους μας που μας λένε ότι δεν θα μας αφήσουν μόνους και όταν έλθει εκείνη η ώρα στρίβουν αλλά γαλλικά. Από την μία μεριά έχουμε ένα αφιονισμένο τούρκο και από την άλλη μία πολιτική ηγεσία κατατρομαγμένη να εκλιπαρεί τους Συμμάχους. Επιτέλους ήλθε η ώρα να σταματήσουν αυτό το παιγνίδι του φιλελληνισμού. Ο φιλελληνισμός υποκρύπτει συμφέροντα και σκοπιμότητες. «Τα κράτη δεν έχουν φίλους, έχουν μόνο συμφέροντα» έλεγε ο Ντε Γκωλ και έτσι ακριβώς είναι. Αυτά τα συμφέροντα καθορίζουν τις σχέσεις των καρτών και φυσικά συνεχώς αλλάζουν.
Πρέπει οι Έλληνες να αντιληφθούμε ότι ο πολιτικός φιλελληνισμός με την έννοια που εμείς του αποδίδουμε δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει.
