Για ακόμη μία φορά η Ελλάδα παραδόθηκε στις φλόγες. Η μεγαλύτερη πυρκαγιά, μαζί με αυτήν του Ρεθύμνου ήταν αυτή στην Πεντέλη και γενικά στην Ανατολική Αττική.
Εκτός από την δασική έκταση, κάηκαν σπίτια και ένας 84χρονος αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεξε να δει το σπίτι του να καίγεται για τέταρτη φορά.
Μετά τις ολονύκτιες συνδέσεις και τις ανταποκρίσεις, άρχισαν να παρελαύνουν από κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς οι διάφοροι υπεύθυνοι, αιρετοί και μη. Εκτός από τις γυναίκες και τους άνδρες της Πυροσβεστικής και τους εθελοντές που κάνουν, με υπερβάλλοντα ζήλο το καθήκον τους, οι υπόλοιποι μιλούν για ευθύνες διαφόρων υπηρεσιών και για αυτά που έπρεπε να γίνουν, αλλά δεν έγιναν. Και δεν μπορούμε, χρόνια τώρα, να βρούμε ποιοι ευθύνονται.
Ο πολυμερισμός των αρμοδιοτήτων φέρνει και την πολυδιάσπαση των ευθυνών. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να μην τιμωρείται κανείς από την Δικαιοσύνη που μπλέκει σε αυτόν τον κυκεώνα και η κατάσταση διαιωνίζεται.
Ακούμε για κτίσματα σε ρέματα, για αυθαίρετα τα οποία η εκάστοτε κυβέρνηση τα νομιμοποιεί έναντι ενός υψηλού, τις περισσότερες φορές αντιτίμου. Ακούμε για άναρχη δόμηση, για μη απομάκρυνση καύσιμης ύλης, ακούμε για μη καθαρισμό οικοπέδων.
Το ποιοι είναι υπεύθυνοι να τον επιβάλλουν δεν γνωρίζουμε, ο ένας τα ρίχνει στον άλλον.
Ακούμε για ατυχήματα από πυλώνες ηλεκτρικής ενέργειας και για εμπρησμούς με σκοπό να πωληθούν εκτάσεις ως οικόπεδα, και για πράκτορες ξένων δυνάμεων.
Ακούσαμε ακόμη και για φλεγόμενα πουλιά που ευθύνονται για την φωτιά. Κάτι σαν τους δράκους στην μυθολογία που πετούν φωτιές από το στόμα. Όλα τα ακούμε, δεν ακούμε όμως λύσεις, παρά μόνον υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο, το οποίο με αυτές τις κυβερνήσεις δεν θα έρθει ποτέ. Το καλύτερο αύριο είναι μόνον στα χέρια μας.
