Οι αστυνομικοί στο Ηνωμένο Βασίλειο δαπανούν χρόνο και πόρους για την καταγραφή δεκάδων χιλιάδων «επεισοδίων μίσους» κάθε χρόνο, παρόλο που τα αδικήματα δεν είναι εγκλήματα.
Τα τελευταία πέντε χρόνια, η αστυνομία στην Αγγλία και την Ουαλία κατέγραψε πάνω από 87.000 «περιστατικά μίσους εκτός εγκλήματος», χρησιμοποιώντας το ίδιο σύστημα που καταγράφει πραγματικά εγκλήματα. Αυτό έχει σαν συνέπεια αδικήματα να εμφανίζονται στον έλεγχο του ιστορικού ενός ατόμου όπως κατά τη διαδικασία πρόσληψης σε μια δουλειά, παρά το γεγονός ότι δεν έχει διαπράξει έγκλημα.
Και ενώ οι αστυνομικοί χάνουν το χρόνο τους καταγράφοντας «περιστατικά μίσους», το ποσοστό βίαιων εγκλημάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει αυξηθεί, ιδίως όσον αφορά τα μαχαίρια, με την αστυνομία να αναφέρει 44.000 εγκλήματα μαχαιριού το 2019, έναντι 41.000 το προηγούμενο έτος.
Το σχέδιο για την αντιμετώπιση του «μίσους» περιλαμβάνει επίσης την παρακολούθηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπου η αστυνομία έχει ζητήσει από το κοινό να της αναφέρει προσβλητικά σχόλια. Οι επιχειρησιακές κατευθυντήριες γραμμές για το έγκλημα μίσους στο Ηνωμένο Βασίλειο (UK Hate Crime Operational Guidelines) αναφέρουν ότι τα περιστατικά μίσους «πρέπει να καταγράφονται ανεξάρτητα από το αν υπάρχει θύμα ή αν υπάρχουν στοιχεία που να καταδεικνύουν που ακριβώς εντοπίζεται το μίσος».
Ένας πρώην αξιωματικός της αστυνομίας, ο Χάρι Μίλερ, ο οποίος ερευνήθηκε από την αστυνομία στο Humberside, γιατί διέσπειρε τρανσ-φοβικά μηνύματα στο διαδίκτυο, έχει κινηθεί δικαστικώς κατά της αστυνομίας με βάση την ελευθερία του λόγου. Ο δικαστής που προεδρεύει στην υπόθεση, αμφισβήτησε τη νομιμότητα των αστυνομικών οδηγιών, λέγοντας: «αυτό δεν βγάζει νόημα. Πώς μπορεί να είναι περιστατικό μίσους, αν δεν υπάρχουν στοιχεία για το μίσος; Οι νόμοι της ελευθερίας της έκφρασης δεν είναι εκεί για να προστατεύουν δηλώσεις όπως «τα γατάκια είναι χαριτωμένα» αλλά είναι εκεί για να προστατεύσουν την έκφραση δυσάρεστων πραγμάτων».
