Η τελευταία εξέλιξη στη Λιβύη, με τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ να περνάει και επίσημα στο στρατόπεδο της Τουρκίας, αποτελεί μια ξεκάθαρη διπλωματική ήττα για την ελληνική εξωτερική πολιτική και ειδικά για την ακολουθούμενη γραμμή Γεραπετρίτη – Δένδια.
Με ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε από λιβυκά ΜΜΕ και αναπαρήχθη διεθνώς, ο Χαφτάρ όχι μόνο δεν αποστασιοποιείται πλέον από την Άγκυρα, αλλά δηλώνει την πρόθεσή του για «συνεργασία» με την Τουρκία – τη χώρα που κατέχει στρατιωτικά τη Λιβύη και έχει υπογράψει το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο σε βάρος της ελληνικής ΑΟΖ.
Η είδηση αυτή συνιστά πλήρη αντιστροφή των διπλωματικών δεδομένων του 2020-21, όταν ο τότε ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας πανηγύριζε για τη «ξεκάθαρη καταδίκη του τουρκολιβυκού μνημονίου» από τον ίδιο τον Χαφτάρ κατά τη συνάντησή τους στη Βεγγάζη. Όπως ανέφεραν τότε διπλωματικές πηγές, ο Λίβυος στρατάρχης είχε μιλήσει με «σκληρά λόγια για την παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων» και φαινόταν να στοιχίζεται με τα ελληνικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Σήμερα, η πραγματικότητα εκδικείται…. Οι ασκήσεις εξωτερικής πολιτικής με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, οι «διακηρύξεις αρχών» χωρίς στρατηγική συνέχεια και η εμμονή στον πολιτικό καθωσπρεπισμό έναντι της τουρκικής επεκτατικότητας, έχουν ως αποτέλεσμα την πλήρη αποδυνάμωση της ελληνικής θέσης στη Λιβύη.
Με τον Χαφτάρ πλέον στρατηγικό συνομιλητή της Άγκυρας, η Ελλάδα έχει χάσει το τελευταίο της στήριγμα στη λιβυκή πλευρά της Ανατολικής Μεσογείου – και μαζί με αυτό, χάνει και το όποιο έρεισμα για αμφισβήτηση του τουρκολιβυκού μνημονίου.
Η «ήπια» εξωτερική πολιτική Γεραπετρίτη, με τα ήσυχα νερά και την καλή γειτονιά φέρνει μόνο άσχημα αποτελέσματα.
