πράξουν το καθήκον τους αρκεί να υπάρχει και η απαραίτητη πολιτική βούληση
του Ευθ. Π. Πέτρου
Τα πράγματα είναι πλέον ξεκάθαρα και για τους πλέον αδαείς. Ό,τι και αν σήμερα συζητιέται για εξοπλισμούς θα αποδώσει μετά πέντε έως δέκα χρόνια.
Για «άμεση» παραχώρηση κάποιου μεταχειρισμένου αμερικανικού πλοίου ούτε έγινε, ούτε θα γίνει συζήτηση. Αλλά και αυτό το «άμεση» θα σήμαινε μια τριετία μέχρι να την παραλάβουμε. Τώρα όμως ξέρουμε ότι νέες φρεγάτες θα παραγγείλουμε το 2024 και θα παραλάβουμε το 2028. Αεροπλάνα F-35 από το 2027 και βλέπουμε. Όσο για τον εκσυγχρονισμό των F-16 και αυτός περί το 2027 θα ολοκληρωθεί, που σημαίνει ότι μέχρι τότε 12 αεροπλάνα κάθε χρόνο θα βρίσκονται στα υπόστεγα της ΕΑΒ, που σημαίνει ότι θα λείπουν από τις πολεμικές μοίρες. Κατάσταση τραγική σε μια στιγμή κατά την οποία η τουρκική επιθετικότητα κλιμακώνεται και οι απαιτήσεις της εις βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων κορυφώνονται.
Όπως συνήθως ξυπνήσαμε αργά και τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Διπλωματικά, τώρα ανακαλύψαμε ότι υπάρχει μια ειρηνευτική διαδικασία για την Λιβύη (διάσκεψη του Βερολίνου) στην οποία τρέχουμε εκλιπαρώντας να μας περιλάβουν ενώ μέχρι πριν λίγες εβδομάδες την αγνοούσαμε νομίζοντας ότι δεν μας ενδιαφέρει. Τόση διορατικότητα…
Η περικοπή εξοπλιστικών προγραμμάτων
Στρατιωτικά, το τελευταίο μείζων εξοπλιστικό πρόγραμμα έγινε το 2005 και αυτό κουτσουρεμένο. Η παραγγελία 40 F-16 περικόπηκε στα 30 με απόφαση του… αστέρος της πολιτικής Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Με απόφαση του ιδίου η στρατιωτική θητεία περικόπηκε στους 9 μήνες χωρίς να έχει προηγηθεί μελέτη ή εκτίμηση των επιπτώσεων με αποτέλεσμα να μειωθεί το ανθρώπινο δυναμικό με καταστροφικές επιπτώσεις στη στελέχωση των μαχίμων μονάδων. Οι επαγγελματίες οπλίτες έχουν γεράσει και δεν υπάρχει ούτε σκέψη για αντιμετώπιση του ζητήματος. Μόνον μικροπολιτικές κινήσεις παροχών χωρίς αντίκρυσμα. Και παρ’ όλα ταύτα η σπατάλη προσωπικού συνεχίζεται. Θα πούμε χαρακτηριστικά ότι έξω από το υπουργικό γραφείο υπάρχουν δίκην γλάστρας τέσσερεις ευσταλείς στρατονόμοι και ένας υπαξιωματικός που «χειρίζεται» την πόρτα που ανοίγει ηλεκτρονικά. Πατάει δηλαδή ένα κουμπί. Την ίδια στιγμή στις μονάδες των πρόσσω δεν ξέρουν τι να κάνουν για να καλύψουν τις υπηρεσίες!
Είμαστε σε κατάσταση τραγική. Και οι πολιτικοί μας απεραντολογούν αρνούμενοι και οι ίδιοι να δουν την πραγματικότητα. Αν χρειασθεί να αντιμετωπίσουμε σήμερα μια μείζονα κρίση, αυτά που έχουμε είναι τα όπλα που είχε αγοράσει ο Τσοχατζόπουλος. Και αυτά όμως χρειάζονται ανταλλακτικά και συντηρήσεις που εξ αιτίας της απρονοησίας μιας εικοσαετίας έχουν μείνει τραγικά πίσω.
Οι επιβαλλόμενες κινήσεις
Επειδή όμως απέναντί μας έχουμε μια χώρα επικίνδυνη όσο όμως και θρασύδειλη, δυνατότητες υπάρχουν. Πρέπει να δείξουμε ότι με αυτά τα ολίγα που έχουμε είμαστε αποφασισμένοι να τραβήξουμε τα πράγματα μέχρι το τέλος. Αλήθεια είναι οι πολιτικοί μας αποφασισμένοι; Είναι οι πολίτες αποφασισμένοι; Θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα; Ή ελπίζουμε ότι θα έλθουν άλλοι να μας λύσουν το πρόβλημα; Αν το ελπίζουμε αυτό, είμαστε άξιοι της τύχης μας. Κανείς δεν θα έρθει. Ότι κάνουμε μόνοι μας. Με αυτά που έχουμε. Και το μήνυμα αυτό θα πρέπει να το δώσουμε τώρα. Όσο οι Τούρκοι μας βλέπουν να τρέχουμε ασκόπως σε μια διπλωματική αυταπάτη χωρίς την πρόθεση να κάνουμε μια δυναμική ενέργεια τόσο αποθρασύνονται.
Τι θα έπρεπε να κάνουμε;
Πρώτον άμεση αύξηση της στρατιωτικής θητείας από τους 9 μήνες στους 14 αν όχι στους απαραίτητους 18.
Δεύτερον άμεση αποδέσμευση της πιστώσεως ενός δισεκατομμυρίου ευρώ που έχει ψηφίσει η Βουλή εδώ και δύο χρόνια για την αντιμετώπιση των αμέσων αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Τρίτον ανάπτυξη ναυτικής παρουσίας σε όλες τις περιοχές που διεκδικούν οι Τούρκοι. Έχουμε το πλεονέκτημα των τεσσάρων νέων (και ενός εκσυγχρονισμένου) υποβρυχίων. Αυτά πρέπει να τεθούν σε περιπολία από την Κύπρο μέχρι την Λιβύη με την έκδοση των προβλεπομένων αγγελιών (subnotes).
Ακολούθως πρέπει να προγραμματισθούν μεγάλης κλίμακος αεροναυτικές ασκήσεις σε αυτές τις περιοχές με πρόσκληση και άλλων χωρών της περιοχής να συμμετάσχουν. Θα φανούμε με αυτόν τον τρόπο στοιχειωδώς αξιόπιστοι σε χώρες όπως η Αίγυπτος στην συνεργασία των οποίων υπολογίζουμε.
Αν δεν γίνουν οι ενέργειες αυτές, με μόνο τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια να τρέχει δεξιά-αριστερά χωρίς μέχρι στιγμής αποτέλεσμα, δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε καλές εξελίξεις.
