«Στο Μάντσεστερ, αγκαλιάζουμε και γιορτάζουμε τη διαφορετικότητα και το σεβασμό. Υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον για να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όπου όλοι είναι σε θέση να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους», δηλώνει πομπωδώς ο λεγόμενος «Οδηγός γλώσσας χωρίς αποκλεισμούς» του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ. «Ο τρόπος που γράφουμε για τους ανθρώπους μπορεί να συμβάλει στην προώθηση της ισότητας, της διαφορετικότητας και της ένταξης».
Και τι θυσιάζει το πανεπιστήμιο του Μάνστεστερ για να τα πετύχει όλα αυτά;
Καθημερινοί όροι όπως μαμά, μπαμπάς, αδελφός, αδελφή και ο σύζυγος και η σύζυγος αποθαρρύνονται, με ουδέτερες εναλλακτικές όπως γονέας, κηδεμόνας, σύντροφος ή άλλες εναλλακτικές που προσφέρει η αγγλική γλώσσα να συνιστούνται στη θέση τους.
Το πανεπιστήμιο επίσης απαγορεύει «προσβλητικούς» όρους, όπως «ανθρώπινο δυναμικό» που στη σύνθεση των λέξεων περιλαμβάνουν τη λέξη man, (άνδρας).
Αυτή η εμμονή με την εξάλειψη της γλώσσας «φύλου» δεν είναι μοναδική για το Μάντσεστερ. Το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ επίσης δίνει μάχη ενάντια σε όρους όπως «ανθρωπότητα» (που επίσης στα αγγλικά περιλαμβάνει τη λέξη man, (άνδρας). Το Northern School of Contemporary Dance αφαίρεσε το μπαλέτο από τις εισακτήριες εξετάσεις επειδή χρησιμοποιεί γλώσσα φύλου στην ορολογία του και είναι «χτισμένο γύρω από λευκές ευρωπαϊκές ιδέες». (σ.σ και ας κατοικούμε υποτίθεται στη λευκή Ευρώπη). Και αυτά είναι δύο μόνο ενδεικτικά παραδείγματα από εκατοντάδες που μπορούν να βρεθούν στο διαδίκτυο.
Τέτοιες πολιτικές έχουν βρει πρόσφορο έδαφος στη Βρετανία παρά τα 12 χρόνια της θεωρητικά συντηρητικής κυβέρνησης υπό τους πρωθυπουργούς Μπόρις Τζόνσον, Τερέζα Μέι και Ντέιβιντ Κάμερον, κανένας από τους οποίους δεν έχει κάνει τίποτα ουσιαστικό για να αντιστρέψει την επέλαση της αριστεράς μέσω των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Θυμίζει μήπως την Ελλάδα και την παραχώρηση της παιδείας και του πολιτισμού στην αριστερά;
Κωνσταντίνος Δημητρίου
