Προσηλωμένη στην πολιτική της παράδοση η Νέα Δημοκρατία τιμά έναν ακόμη κομμουνιστή, τον Νίκο Πλουμπίδη. Το Ίδρυμα της Βουλής αντλώντας υλικό από μία Ημερίδα του 2018 εξέδωσε τον τόμο «Νίκος Πλουμπίδης».
Στους σκοπούς του Ιδρύματος αναφέρονται ότι είναι: «Η μελέτη και η διάδοση των αρχών του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας, καθώς και η συμμετοχή της Βουλής των Ελλήνων στα πολιτιστικά, κοινωνικά και μορφωτικά δρώμενα της χώρας. Το Ίδρυμα με τη δράση του συμβάλλει στην εξωστρέφεια και στο άνοιγμα της Βουλής στην κοινωνία, ενισχύοντας έτσι τους δεσμούς των πολιτών με τη Βουλή και το έργο της».
Τώρα σε τι θα συμβάλλει στους παραπάνω σκοπούς και κυρίως στην διάδοση των αρχών του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας η έκδοση ενός τόμου για το ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε. που κινούνταν στην παρανομία, αυτό μόνον οι νεοδημοκράτες μπορούν να μας το εξηγήσουν. Αυτοί που μένουν πιστοί στον δρόμο που χάραξε ο ιδρυτής του κόμματος Κωνσταντίνος Καραμανλής. Στον δρόμο της αναγνώρισης, προβολής και «αγιοποίησης» του οτιδήποτε κομμουνιστικού και αριστερού.
Ο αμετανόητος κομμουνιστής
Ο Νίκος Πλουμπίδης μυήθηκε στο Κ.Κ.Ε. το 1926 στην Ελασσόνα αφού ήρθε σε επαφή με κομμουνιστές της περιοχής, παράλληλε ανέπτυξε και συνδικαλιστική δράση στον διδασκαλικό κλάδο.
Από τον Ιανουάριο του 1934 έως τον Αύγουστο του 1935 αντιπροσώπευε την Ενωτική ΓΣΕΕ, όργανο του Κ.Κ.Ε., στην Κόκκινη Συνδικαλιστική Διεθνή στην Μόσχα και ταυτόχρονα, σαν γνήσιος κομμουνιστής σπουδάζει στην Λενινιστική Σχολή. Υπήρξε αμετανόητος σταλινικός και πολιτικός καθοδηγητής της ΟΠΛΑ, η οποία υπήρξε ο φόβος και ο τρόμος των Ελλήνων στην διάρκεια των Δεκεμβριανών και του συμμοριτοπολέμου και η οποία ευθύνεται για εκατοντάδες εκτελέσεις και βασανισμούς Ελλήνων που το μόνο τους «έγκλημα» ήταν ότι δεν ήταν κομμουνιστές. Λόγω ασθενείας δεν συμμετείχε στις συνεδριάσεις του Πολιτικού Γραφείου για τα Δεκεμβριανά η όποια διαφωνία του δεν είχε να κάνει με το όλο εγχείρημα αλλά με το πώς θα εκδηλωνόταν αυτό. Περίμενε να φτάσει ο Άρης (ο σφαγέας Βελουχιώτης) και να πετάξει τους Άγγλους, όπως έλεγε στην θάλασσα. Στα τέλη του 1947 το Κ.Κ.Ε. τέθηκε εκτός νόμου και αυτός παρέμεινε στην Αθήνα και από το 1949 ανέλαβε μόνος του την καθοδήγηση των παράνομων οργανώσεων των συμμοριτών στην Αθήνα και τον Πειραιά έως και το 1950 οργανώνοντας ανθελληνικές ενέργειες μέσα από κρησφύγετα. Η μία διευθύνονταν από τον Νίκο Πλουμπίδη και τον Νίκο Μπελογιάννη. Το 1951 με εντολή του Ζαχαριάδη συμμετείχε ενεργά στις διεργασίες του «Δούρειου Ίππου» του κομμουνισμού, την ΕΔΑ.
Προδοσία και αποκατάσταση από… δεξιά
Τελικά και αυτός είχε την «τύχη» που επεφύλασσε το κόμμα σε όλους τους δικούς του, κατηγορήθηκε ως προδότης και όταν την 14η Αυγούστου του 1954, μετά από την καταδίκη του σε δις εις θάνατον εκτελέστηκε στο δάσος του Δαφνίου, το Κ.Κ.Ε. δήλωνε ότι δεν εκτελέστηκε αλλά φυγαδεύτηκε στην Αμερική με τις τσέπες γεμάτες από το αντίτιμο της προδοσίας. Είχε προηγηθεί, τον Ιούλιο του 1952, η διαγραφή του από το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος.
Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν είναι τίποτε περισσότερο από την αμαρτωλή ιστορία των εν Ελλάδι μπολσεβίκων που μπορεί γι’ αυτούς να επαναλαμβάνονται ως φάρσα, επαναλαμβάνονται όμως σαν τραγωδία για τους υπόλοιπους Έλληνες.
Αυτό που είναι παράλογο είναι το ότι στον 21ο αιώνα αυτοί που ενδιαφέρονται να αποκαταστήσουν την υστεροφημία των κομμουνιστών που έβλαψαν την χώρα είναι οι «δεξιοί» της ΝΔ. Το γιατί το κάνουν αυτό πρέπει κάποια στιγμή να μας το εξηγήσουν επαρκώς.
