γράφει ο Γ.Ο.Χ. Δημήτρης Κυριακίδης
Έλληνες και Ελληνίδες εις πίστη Χριστό, πραγματικά ο γάμος είναι δεσμός, όχι μόνον από το πλήθος των φροντίδων, ούτε από τις καθημερινές του στεναχώριες. Το να συνάψουμε, λοιπόν, ή όχι γάμο, εξαρτάται από εμάς.
Ας εξετάσουμε αυτό που θεωρείται αξιοζήλευτο και το οποίο οι πιο πολλοί, μάλλον όλοι, εύχονται να επιτύχουν. Ποιο λοιπόν είναι αυτό; Το να πάρει κανείς γυναίκα από δυνατή και πλούσια οικογένεια, ενώ ο ίδιος κατάγεται από φτωχή και ταπεινή. Αλλά αυτό που είναι τόσο αξιοζήλευτο έχει περισσότερες συμφορές από το αντίθετο που δεν επιθυμούν. Πράγματι το γυναικείο φύλο είναι και με άλλο τρόπο υπεροπτικό και ασθενέστερο, γι’ αυτό και περισσότερο κυριεύεται από το πάθος αυτό, όταν όμως έχει και πολλές αφορμές για υπερηφάνεια, τότε τίποτε δεν μπορεί να το συγκρατήσει. Αλλά όπως ακριβώς η φλόγα κατακαίει ένα σωρό από ξύλα, έτσι και οι γυναίκες κυριεύονται από απερίγραπτη έξαρση και ανατρέπουν την τάξη και τα κάνουν όλα άνω-κάτω. Διότι δεν αφήνει η γυναίκα τον άνδρα να μείνει στην θέση της κεφαλής, αλλά από υπερηφάνεια και αλαζονεία απομακρύνοντάς τον από την θέση εκείνη και οδηγώντας τον στην θέση της υποταγής, γίνεται αυτή αρχηγός και εξουσιαστής. Τι θα μπορούσε, λοιπόν, να υπάρξει χειρότερο από αυτό; Ποια αξία μπορεί να έχει ένας τέτοιος γάμος; Και όλα αυτά συμβαίνουν όταν είναι πλούσια η γυναίκα. Εάν όμως συνέβαινε αυτή να είναι φτωχιά και ο άνδρας να είναι πλούσιος, τότε αντί για σύζυγος γίνεται υπηρέτρια και δούλη αντί για ελεύθερη, και αφού χάσει την ελευθερία της, δεν θα είναι σε καλύτερη θέση από τις γυναίκες που αγοράζονται.
Δόθηκε ο γάμος και για την τεκνοποιία, πολύ περισσότερο όμως για να σβήσει την πύρωση της σάρκας. Αργότερα όμως, όταν γέμισε η γη από ανθρώπους, μία μόνον αιτία έμεινε για τον γάμο, η αποφυγή της ασέλγειας και της ακολασίας. Είναι καλό πράγμα λοιπόν ο γάμος διότι διατηρεί τον άνδρα στην σωφροσύνη και δεν τον αφήνει να πεθάνει αφού κυλισθεί στην πορνεία. Μην τον κατηγορείς λοιπόν. Διότι δίνει πολύ κέρδος μην αφήνοντας τα μέλη του Χριστού να γίνουν μέλη πόρνης και μη επιτρέποντας στον άγιο ναό να γίνει βέβηλος και ακάθαρτος. Είναι καλό πράγμα διότι συγκρατεί και ανορθώνει αυτόν που πρόκειται να πέσει στην αμαρτία.
Αλλά ποια είναι η ωφέλειά του γι’ αυτόν που παραμένει ακλόνητος στην πίστη, γι’ αυτόν που δεν έχει ανάγκη από την βοήθειά του; Στην περίπτωση αυτή δεν είναι πια χρήσιμος ο γάμος, ούτε αναγκαίος, αλλά αποτελεί και εμπόδιο για την αρετή, όχι μόνον επειδή παρεμβάλλει πολλά εμπόδια, αλλά και επειδή στερεί από τον άνθρωπο το μεγαλύτερο μέρος των εγκωμίων
Ο άνθρωπος του Θεού και του Σπαθιού
