του Γιώργου Δημητρούλια

Τα φαινόμενα Τραμπ και Λεπέν που βλέπουμε να γιγαντώνονται σήμερα έχουν την εξήγησή τους. Η κρίση της παγκοσμιοποίησης έχει δημιουργήσει μια σύγχυση σε όλα τα επίπεδα, τα οποία από την μία πλευρά χαρακτηρίζονται από την τάση απόρριψης των αποτελεσμάτων της παγκοσμιοποίησης και από την άλλη αυτά εκφράζονται από γνήσιες λαϊκές δυνάμεις που πλήττονται από αυτήν την κατάσταση.
Εποχή μετάβασης
Μέχρι τώρα η παγκοσμιοποίηση εκπορευόταν από, αρχικά, την Αγγλία και κατόπιν τις ΗΠΑ. Η φιλελεύθερη δεξιά και η αμερικανομαρξιστική αριστερά είναι και ήταν σε όλο τον κόσμο οι πολιτικοί εκφραστές των «ανοικτών συνόρων», της παράνομης μετανάστευσης και του αμερικάνικου τρόπου ζωής. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην με τις σημερινές, πρώην αποικιακές χώρες, με επικεφαλής την Κίνα, που εκμεταλλεύονταν στο παρελθόν από τις δυτικές δυνάμεις βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση παγκοσμίως. Από κοντά έρχονται και οι δυνάμεις που ήταν οι χαμένες κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως η Γερμανία και η Ιαπωνία.
Έχουμε εισέλθει σε μία νέα εποχή που η τεχνολογία και μαζί με αυτή η οικονομική ανάπτυξη έχει φύγει από τις παραδοσιακές χώρες που υποστήριζαν την παγκοσμιοποίηση, όπως η Αγγλία και οι ΗΠΑ, και έχουν πάει στην Ιαπωνία, η οποία πρωτοπορεί στην χρήση βιομηχανικών ρομπότ και στην Κίνα που επενδύει συνεχώς σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στην τεχνολογία. Το ίδιο κάνει και η Γερμανία εκμεταλλευόμενη και την δυναμικότητα των άλλων ευρωπαϊκών οικονομιών που συνθέτουν το ευρώ. Η Ινδία θα συμπληρώσει, εφόσον αναπτυχθεί, αυτό το παζλ των οικονομικών και τεχνολογικών εξελίξεων μεταφέροντας το επίκεντρο της ηγεμονίας ανατολικότερα από τις ΗΠΑ που βρίσκεται σήμερα.
Αυτή η κρίση της παγκοσμιοποίησης και της μετάβασης στο καινούριο την είδαμε στο Brexit, στην εκλογή του Τραμπ και θα ακολουθήσουν οι γαλλικές εκλογές.
Αναζητώντας ταυτότητα
Η Μαρίν Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο συγκέντρωσαν πλειοψηφικό ποσοστό στους εργάτες και πολύ ψηλά ποσοστά στην περιφέρεια του Παρισιού και στις αγροτικές περιοχές ενώ στο κέντρο του Παρισιού και των μεγάλων πόλεων συγκέντρωσαν τα μικρότερα ποσοστά. Στην Αμερική είδαμε ότι την εκλογή Τραμπ στήριξαν ανειδίκευτοι λευκοί εργάτες μαζί με λευκούς της μεσαίου και μικρομεσαίου εισοδήματος χωρίς πανεπιστημιακή μόρφωση. Αυτούς που αποκάλεσε η κυρία Κλίντον “deplorables” δηλαδή αξιοθρήνητους.
Το πρόγραμμα της Λεπέν προσομοιάζει πολύ με αυτό του Τραμπ. Καταρχήν η διαχείριση του μεταναστευτικού και η ασφάλεια είναι στην πρώτη γραμμή της ρητορικής του Εθνικού Μετώπου. Κατόπιν έρχεται ο περιορισμός της εξουσίας των Βρυξελλών και το δικαίωμα των γάλλων να αποφασίζουν για το μέλλον τους. Ειδικά το λομπυστικό υπερκράτος που εδρεύει στις Βρυξέλλες μοιάζει καταπληκτικά με αυτό της Ουάσιγκτον και έχει στιγματίσει πολλές φορές ο Τραμπ. Η αδιαφάνεια, η διαφθορά που προκύπτει σε μεγάλο βαθμό από την κυριαρχία των λόμπυ που προωθούν συγκεκριμένα συμφέροντα και η υπερπαραγωγή κανονισμών που δεν έχουν άλλο λόγο παρά την δικαιολόγηση της ύπαρξης ενός κράτους με μια τεράστια γραφειοκρατική μηχανή που εξασφαλίζει τα προνόμια όσων ανήκουν σε αυτή είναι κοινά χαρακτηριστικά. Στο πλαίσιο της οικονομίας εκτός από την αντίσταση που θέλει η Λεπέν σε μία συνεχώς αυξανόμενη γερμανική οικονομική ηγεμονία, αμφισβητεί την λειτουργικότητα των εμπορικών συμφωνιών που υιοθετούνται από τις πολυεθνικές εταιρείες και προτιμά τις διακρατικές συμφωνίες. Αυτό είναι κάτι το οποίο υποστηρίζει και ο Τραμπ. Ένα άλλο χαρακτηριστικό που μπορούμε να βρούμε και στους δύο είναι η σκληρή στάση που παίρνουν απέναντι στο ISIS και στην ισλαμική τρομοκρατία. Για το τέλος άφησα την αντίθεσή τους στην «πολιτική ορθότητα» που μας έχει επιβάλλει τόσες δεκαετίες τόσο η φιλελεύθερη δεξιά όσο και η αμερικανομαρξιστική αριστερά, τα οποία έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με αυτά που πρεσβεύει το Εθνικό Κράτος.
Η στάση των Γάλλων Εθνικιστών
Οι γάλλοι συναγωνιστές κατηγορούν την Μαρίν Λεπέν για κάποιες δηλώσεις που έχει κάνει στο πρόσφατο παρελθόν και με αυτές υποστηρίζει τις εκτρώσεις, τους ομοφυλόφιλους, αλλά και τους μουσουλμάνους δεύτερης γενεάς.
Πρέπει να προσέξουμε πολύ στην κριτική μας γιατί ο Εθνικισμός του Εθνικού Μετώπου είναι πολιτισμικός και με αυτούς τους όρους πρέπει να κριθεί.
Θα θυμίσω στους παλαιότερους ότι ο πατέρας της Μαρίν, Ζαν Μαρί Λεπέν, είχε συστήσει Ευρωομάδα με ακροδεξιά κόμματα από όλη την Ευρώπη και ήταν σύμμαχος εκείνη την εποχή με τον πρωθυπουργό της Αμερικής Ρόναλντ Ρήγκαν. Εδώ έχω να παρατηρήσω ότι σε αυτό το εργαστήρι ιδεών, όπως είναι η Γαλλία, το Εθνικό Μέτωπο αναπτύσσεται όσο περνάει ο χρόνος για δύο σημαντικούς λόγους. Πρώτον γιατί εγκατέλειψε την ιστορία στους ιστορικούς και όχι στους πολιτικούς και δεύτερον είναι κόμμα πολυτασικό που τους χωράει όλους τους Εθνικιστές και Πατριώτες που αισθάνονται Γάλλοι.
Οι γάλλοι συναγωνιστές κατηγορούν την Μαρίν Λεπέν για κάποιες δηλώσεις που έχει κάνει στο πρόσφατο παρελθόν και με αυτές υποστηρίζει τις εκτρώσεις, τους ομοφυλόφιλους, αλλά και τους μουσουλμάνους δεύτερης γενεάς.
Πρέπει να προσέξουμε πολύ στην κριτική μας γιατί ο Εθνικισμός του Εθνικού Μετώπου είναι πολιτισμικός και με αυτούς τους όρους πρέπει να κριθεί.
Θα θυμίσω στους παλαιότερους ότι ο πατέρας της Μαρίν, Ζαν Μαρί Λεπέν, είχε συστήσει Ευρωομάδα με ακροδεξιά κόμματα από όλη την Ευρώπη και ήταν σύμμαχος εκείνη την εποχή με τον πρωθυπουργό της Αμερικής Ρόναλντ Ρήγκαν. Εδώ έχω να παρατηρήσω ότι σε αυτό το εργαστήρι ιδεών, όπως είναι η Γαλλία, το Εθνικό Μέτωπο αναπτύσσεται όσο περνάει ο χρόνος για δύο σημαντικούς λόγους. Πρώτον γιατί εγκατέλειψε την ιστορία στους ιστορικούς και όχι στους πολιτικούς και δεύτερον είναι κόμμα πολυτασικό που τους χωράει όλους τους Εθνικιστές και Πατριώτες που αισθάνονται Γάλλοι.