του Ευθ. Π. Πέτρου
Έχει κανείς αμφιβολίες για την έκβαση του δημοψηφίσματος που έχει προκηρύξει ο Ερντογάν για τις 16 Απριλίου, ημέρα του Πάσχα για εμάς; Ο ήδη πανίσχυρος νεοσουλτάνος, δεν πρόκειται να επιτρέψει στην πλειοψηφία των πολιτών, σε περίπτωση που εκφρασθεί εναντίον του, να του χαλάσει τα σχέδια. Άλλωστε οι ηγέτες κάνουν δημοψηφίσματα για να τα κερδίζουν. Μόνον κάποιοι πρωθυπουργοί παρηκμασμένων ευρωπαϊκών δημοκρατιών έχασαν δημοψηφίσματα και συνακολούθως εξέπεσαν των αξιωμάτων τους. Για να μην αναφερθούμε και στα τραγικά επακόλουθα του δημοψηφίσματος Τσίπρα στην Ελλάδα, το οποίο απέδειξε απλώς την σαπίλα του ελληνικού συστήματος εξουσίας…
Τουρκικό δημοψήφισμα: οι κίνδυνοι για την Ελλάδα
Αλλά για να γυρίσουμε στην Τουρκία, αν θα θέλαμε να προδιαγράψουμε τις εξελίξεις μετά τις 16 του μηνός, μπορούμε αβίαστα να συμπεράνουμε ότι θα έχουμε ένα κρεσέντο αντιπαλότητος με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο όμως μπορεί να έχει οδυνηρές συνέπειες για την Ελλάδα. Αυτές εντοπίζονται αποκλειστικά στο μέτωπο του μεταναστευτικού, καθώς η Τουρκία δεν είναι σε θέση να αναλάβει κάποια απειλητική στρατιωτική ενέργεια. Ήδη όμως οι προειδοποιήσεις προς την Ευρώπη αναφέρονται στην περίφημη συμφωνία για τους μετανάστες, στην οποία αποδίδουν πολλοί την μείωση των μεταναστευτικών ροών του τελευταίου έτους. Ξεκάθαρα, Τούρκοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι δηλώνουν ότι η συμφωνία πρέπει να αναθεωρηθεί και επισείουν την απειλή έξι εκατομμυρίων επιδόξων μεταναστών που έχουν σκοπό να φθάσουν στην Ευρώπη. Τρία εκατομμύρια καραδοκούν ήδη στο τουρκικό έδαφος. Άλλα τρία, μας λένε οι Τούρκοι, έρχονται από το Ιράν και το Αφγανιστάν με τελικό προορισμό, πάντα την Ευρώπη.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε, γιατί οι απειλές αυτές μένουν ασχολίαστες στις πρωτεύουσες της γηραιάς ηπείρου. Γιατί απλούστατα οι εταίροι μας δεν ανησυχούν. Γνωρίζουν ότι τα κύματα των βαρβάρων της Ασίας που συρρεύσουν θα καταλήξουν να εγκλωβισθούν στην Ελλάδα. Όπως ακριβώς έχουν μέχρι στιγμής εγκλωβισθεί περί τους 60.000 (κατά τα επίσημα στοιχεία) Ασιάτες και Αφρικανοί που έφθασαν μέχρι τις ακτές μας.
Κατ’ αρχήν όλες οι βαλκανικές χώρες ανήγειραν φράκτες για να θωρακίσουν τα σύνορά τους απέναντι σε αυτούς τους σύγχρονους εισβολείς. Η Βουλγαρία μάλιστα «άφησε» να δημιουργηθούν ένοπλες πολιτοφυλακές που περιπολούν σε αναζήτηση των ολίγων εισβολέων που ενδεχομένως θα κατορθώσουν να περάσουν τους φράκτες. Και αν τους πιάσουν; Τότε απλούστατα κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας, οι τοπικοί παράγοντες (δήμαρχοι, νομάρχες, αστυνομικοί διευθυντές) τους απελαύνουν αμέσως και χωρίς καμία διαδικασία. Από την Ελλάδα ήρθαν, στην Ελλάδα θα επιστρέψουν. Από την Τουρκία ήρθαν, στην Τουρκία θα επιστρέψουν. Και η Βουλγαρία είναι μια χώρα της ΕΕ. Λαμβάνει τέτοια μέτρα και έχει τέτοια νομοθεσία χωρίς οι Βρυξέλλες να ενοχλούνται. Γιατί λοιπόν να δεχθούμε ότι θα ενοχληθούν τα ευρωπαϊκά όργανα, αν λάβουμε και εμείς ανάλογα μέτρα ασφαλείας για να προστατεύσουμε τα σύνορά μας;
Προφανώς δεν θα ενοχληθούν, παρά μόνον οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ στις διάφορες ΜΚΟ που λυμαίνονται την κατάσταση και αποκομμίζουν τεράστια οικονομικά και άλλα οφέλη. Και για τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ όμως, η επίκληση των ευρωπαϊκών «θεσμών» και «κεκτημένων» δεν είναι παρά η δικαιολογία. Το άλλοθι που επικαλούνται για να εφαρμόσουν τα αντεθνικά τους σχέδια. Άλλωστε δεν χάνουν ευκαιρία να δηλώνουν τις προθέσεις τους, στρεφόμενοι κατά των παραδόσεων, της ιστορίας και των στοιχείων δυναμισμού του ελληνικού έθνους.
Μπορεί να ανασχεθεί η λαθρομετανάστευση;
Στο πλαίσιο αυτών των αντιλήψεων εντάσσεται και το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει κάν πολιτικές επισημάνσεις προς τα ευρωπαϊκά όργανα για το επικείμενο μεταναστευτικό κύμα. Ούτε βεβαίως εκπονούνται σε εθνικό επίπεδο σχέδια, ούτε γίνεται προετοιμασία για την αντιμετώπιση της άοπλης εισβολής των ασιατικών ορδών. Κάποιοι θα μας πουν, ότι στο Αιγαίο περιπολούν οι ΝΑΤΟϊκές ναυτικές δυνάμεις που θα την ανακόψουν. Και ορισμένοι αδαείς μπορεί να διατυπώνουν αυτό τον ισχυρισμό καλή τη πίστη. Άλλωστε και η κυβέρνηση ανήγαγε σε επιτυχία το γεγονός ότι δεν διεκόπη η δράση αυτή, όπως ζήτησε η Τουρκία. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Κατ’ αρχήν την ονομάζουμε δράση και όχι επιχείρηση διότι δεν πληροί τις προδιαγραφές μιας στρατιωτικής ενεργείας που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως επιχείρηση. Κατά δεύτερον πρόκειται για αστειότητα. Κατά μέσο όρο στη «δράση» μετέχουν πέντε πλοία και όχι η ΝΑΤΟϊκή δύναμη Μεσογείου SNMG-2,. Από τα πλοία αυτά μπορεί να είναι εν πλω δύο ή τρία. Τα υπόλοιπα είναι σε λιμάνια. Από το σύνολο των πέντε πλοίων το ένα είναι γερμανικό, το ένα αλβανικό, το ένα τούρκικο και τα υπόλοιπα δύο ελληνικά. Δεν πρέπει να έχει κανείς αμφιβολίες για το ότι μόνον τα ελληνικά κάνουν δουλειά και τα άλλα τρία κοροϊδεύουν. Και πού να φθάσουμε σε αναθεώρηση της συμφωνίας.
Η «δράση» θα ανασταλεί σε μία μέρα. Δεν θα στραφεί το ΝΑΤΟ κατά μιας χώρας μέλους του, που είναι η Τουρκία.
