Μετά από κάτι παραπάνω από δυο χρόνια που ζούμε την «προσφυγική κρίση» μπορούμε πλέον να εξάγουμε μερικά συμπεράσματα για το αν η πολιτική του refugees welcome είναι οφέλιμη, και αν είναι ποιοι οφελούνται και σε ποιους έχουν δημιουργηθεί προβλήματα.
Και όμως δεν είναι τα τελευταία δυο χρόνια που βλέπουμε σε τι οδηγεί η λαθρομετανάστευση, όπως θέλουν κάποιοι να νομίζουμε.
Ήταν Αύγουστος του 2013 όταν στην Αμυγδαλέζα είχαν σημειωθεί επεισόδια από «παράτυπους» κατά την ώρα διανομής του φαγητού, με επιθέσεις κατά των αστυνομικών με αποτέλεσμα τον τραυματισμό δέκα φρουρών. Ακολούθησαν φωτιές σε στρώματα και στους οικίσκους όπου οι ίδιοι διέμεναν και χρειάστηκε η επέμβαση πέντε οχημάτων της πυροσβεστικής ώστε να σβήσουν οι φωτιές.
Δεν είναι μόνο οι οικίσκοι όμως που καταστράφηκαν.
Κάηκε και όλος ο εξοπλισμός που είχε εγκατασταθεί για τους ίδιους, όμως μαγειρία και τα κλιματιστικά μηχανήματα που είχε ο κάθε οικίσκος.
Να θυμηθούμε το λιμάνι του Πειραιά;
Εκεί όπου χιλιάδες σκηνές είχαν καλύψει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λιμανιού και αποτελούσαν τη πρώτη εικόνα για τους τουρίστες;Τα κανάλια αρκέστηκαν στο να προβάλουν τις άσχημες συνθήκες των «παρατύπων» αλλά ποτέ των κατοίκων των γύρω περιοχών.
Ήταν τότε που καθημερινώς σχεδόν, έκαναν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και η αστυνομία προσπαθούσε να μείνει ανοικτός ο δρόμος μπροστά από τον ηλεκτρικό σταθμό της πόλης.
Εκεί είδαμε συμπλοκές με την αστυνομία και το λιμενικό, εκεί είδαμε τις πρώτες καταγγελίες για απόπειρες κλοπής και βιασμών.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον άνδρα που πήγε να πετάξει ένα μωρό (!) προς τους άνδρες του λιμενικού και της αστυνομίας κατά τη διάρκεια επεισοδίων;
Να πάμε στο γήπεδο του ΤΑΕ KWON DO;
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις καταστροφές που προκάλεσαν στις αθλητικές αυτές εγκαταστάσεις; Τις συμπολοκές και το χάος που δημιουργήθηκε, πιστεύουν κάποιοι ότι δεν τις θυμόμαστε;
Βέβαια η φιέστα του ΣΥΡΙΖΑ στον συγκεκριμένο χώρο, για τον εορτασμό του ενός έτους της διακυβέρνησής του, έβαλε ένα κάποιο τέλος…
Δεν συνέβη το ίδιο όμως λίγα χιλιόμετρα παραδίπλα, στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, όπου και εκεί οι καταστροφές είναι κάτι το δεδομένο. Ίσως γιατί εκεί δεν έκανε το γλέντι του ο ΣΥΡΙΖΑ;
Και μετά στην Ειδομένη…
Τι να πρωτοπει κάποιος για την κατάσταση που δημιουργήθηκε εκεί; Να πούμε για τα καθημερινά επεισόδια με τους αστυνομικούς Ελλάδας αλλά και Σκοπίων;
Να πούμε για τις κλοπές που είχαν καταγγείλει οι κάτοικοι της περιοχής;
Να πούμε για την οικονομική ζημία που προκλήθηκε λόγω του αποκλεισμού της σιδηροδρομικής γραμμής;
Να ξεχάσουμε τις εξεγέρσεις των «παρατύπων» κατά τις οποίες οι ίδιοι έβαζαν φωτιές στα hot spots, όπως τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Λέσβο, στην Αχαρνών,στην Σούδα, ή στη Χίο;
Να μη θυμηθούμε τις εικόνες εκκλησίας που ήταν γεμάτες από περιττώματα;
Τις καταγγελίες φορέων για τις επικίνδυνες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, πως να τις προσπεράσουμε;
Αν θέλαμε να πουλήσουμε φτηνό αντικυβερνητικό λόγο, θα μπορούσαμε να το κάνουμε γράφοντας αναλυτικά για όλα τα επεισόδια και την κατάσταση που έχει δημιουργήσει όλη αυτή η κατάσταση για τους Έλληνες.Με δεδομένη την ταμπέλα του «ρατσιστή και ξενοφοβικού» που κρεμά σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα σε όλους όσους αντιδρούν με αυτή τη κατάσταση, εμείς δεν κρίνουμε αλλά θέτουμε ερωτήματα.
Ερωτήματα που μας δημιουργούνται από την κατάσταση για την οποία το ίδιο το πολιτικό σύστημα ευθύνεται.
Μπορούν να μας κρεμάσουν όποια ταμπέλα θέλουν, τα ερωτήματα όμως παραμένουν, όπως και η απαράδεκτη κατάσταση για τους Έλληνες.
Μιχάλης Τάντης
