Εθνικόφρονες είναι όσοι έχουν εθνικά αισθήματα. Αγάπη προς το Έθνος. Εθνικόφρων είναι αυτός που πιστεύει ότι με την στάση του εξυπηρετεί τα ιδεώδη της πατρίδος του και κατ’ επέκταση του Έθνους. Λόγω των πολιτικών εξελίξεων και ανακατατάξεων, η λέξις, ο πολιτικός όρος εθνικόφρων έχει ευρύτερη σημασία διότι λέγεται κυρίως για εκείνους που αισθάνονται την ανάγκη να υπηρετούν το Έθνος, σε αντίθεση προς εκείνες τις διάφορες μορφές του αναρχισμού και του κομμουνισμού οι οποίοι ελάχιστα ή καθόλου δεν πιστεύουν στην έννοια του Έθνους. Αντίθετα όλοι αυτοί είναι εθνοκτόνοι δηλαδή αυτοί που καταφέρνουν δεινά πλήγματα εναντίον του Έθνους.
Εφόσον λοιπόν υπάρχουν κόμματα ή κομματικοί συνασπισμοί, που πιστεύουν στα ιδεώδη του Έθνους και της πατρίδος, συνιστούν την Εθνικόφρονα παράταξη. Σε προηγούμενη αρθρογραφία μας είχαμε εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους εμείς στο εξής τα λεγόμενα πατριωτικά κόμματα θα τα αναφέρουμε ως Εθνικόφρονα.
Η Εθνικόφρων παράταξης από την πρώτη ημέρα της μεταπολίτευσης υπέστη διωγμούς και προπηλακισμούς από κόμματα και σαλτιμπάγκους πολιτικούς του λεγόμενου συνταγματικού τόξου, με αποτέλεσμα μέχρι ακόμη και σήμερα να μη μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Από την άλλη πλευρά η παράταξη αυτή κατακερματισμένη σε κόμματα και κομματίδια με αρχηγούς και αρχηγίσκους, που ο καθένας από αυτός προσπαθεί να δημιουργήσει την δική του ομαδίτσα να διαβάλει τους άλλους και να πάρει το πάνω χέρι.
Σήμερα στην πατρίδα μας υπάρχει άραγε πολιτική ελευθερία; Η Απάντηση είναι ασφαλώς και όχι. Στις μέρες μας με το υπάρχον πολιτικό σύστημα η ελευθερία των Ελλήνων πολιτών να επιλέξουν αυτούς που θα τον κυβερνήσουν είναι αδύνατη. Πολιτικό σύστημα και ελευθερία είναι δύο έννοιες αντιφατικές. Το βλέπουμε σήμερα στην πράξη με τα εμπόδια που θέτει η πολιτική ολιγαρχία στην Εθνικιστική και Εθνικόφρονα παράταξη προκειμένου είτε να μη κατέλθουν στην εκλογική διαδικασία ή να μείνουν εκτός βουλής.
Υποτίθεται πως το Σύνταγμα είναι το «κοινωνικό συμβόλαιο». Ένα νομικό συμβόλαιο που δηλώνει ότι οι πάντες σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να τηρούν τις διατάξεις του. Όμως η πολιτική ολιγαρχία το ερμηνεύει όπως την συμφέρει για να το καταστρατηγεί κατά το δοκούν. Σήμερα λοιπόν η φωνή του λαού δεν ακούγεται, τον έχουν φιμώσει αυτοί που θεωρούν ότι η εξουσία είναι δικό τους τσιφλίκι. Όσα αποφασίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση δεν ερωτάτε ο λαός που επειδή τους ψήφισε μπορούν να κυβερνούν όπως γουστάρουν. Ο λαός μετά τη ψήφο του δεν έχει λόγο σε τίποτα. Το μόνο που του επιτρέπουν είναι να επιλέγει μόνον αυτούς που θα τον εξουσιάζουν.
Με την ψήφο του λαού η κομματική ολιγαρχία που εκλέγεται στην εξουσία νομιμοποιείτε να ασκεί τυραννία κατά την άσκηση της διακυβερνήσεως της επάνω του. Όταν λοιπόν ο λαός τους νομιμοποιεί, και ασκούν την τυραννία σε βάρος του, τότε και αυτός είναι συνένοχος σε όσα πράττουν. Επομένως η νομιμοποίηση αυτή δίνει το δικαίωμα στην πολιτική ολιγαρχία να θεωρεί ότι η ατιμωρησία των πολιτικών εξουσιαστών είναι «κεκτημένο δικαίωμα».
Το Σύνταγμα έχει φροντίσει να προστατεύει τους πολιτικούς και έτσι δεν λογοδοτούν σε κανένα και δεν ευθύνονται για τίποτα. Οι αποφάσεις που λαμβάνουν αλλά και οι πράξεις τους όσο επιζήμιες και αν είναι παραμένουν ατιμώρητες. Η πολιτική ολιγαρχία έχει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει και δεν δίδει λογαριασμό σε κανένα. Μπορούν να παίρνουν αποφάσεις υπέρ της πλουτοκρατίας, των οικονομικών συμφερόντων, που τους στηρίζουν και τους χρηματοδοτούν σε βάρος του λαού, δίχως την παραμικρή συνέπεια για τους ίδιους.
Το κράτος έχει μεταβληθεί σε έναν μηχανισμό δύναμης επιβολής και υποταγής της κοινωνίας στην πολιτική ολιγαρχία και μέσω αυτής, στην πλουτοκρατία, το τραπεζικό και χρηματιστηριακό κεφάλαιο και τους διεθνής οργανισμούς. Γι’ αυτό το λόγο επιβάλλεται να αλλάξουμε αυτό το κράτος. Επιπλέον το πολιτικό σύστημα προφασιζόμενο την σωτηρία της χώρας δημιούργησε ένα δυσθεώρητο εξωτερικό χρέος με αποτέλεσμα την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας στο διευθυντήριο της ΕΕ υποδουλώνοντας την πατρίδα μας και υποθηκεύοντας την περιουσία του Ελληνικού λαού για έναν αιώνα.
Τίποτα επομένως δεν ανήκει στους Έλληνες και αυτό να το έχουμε υπόψη μας όταν στις 25 Ιουνίου θα πάμε να ψηφίσουμε. Μαύρο στην πολιτική ολιγαρχία των κομμάτων που λυμαίνονται το λαό και δεν του επιτρέπουν να ψηφίσει ελεύθερα σύμφωνα με την πολιτική ιδεολογία του.
Νίκος Παπαγεωργίου
